Ainhoa Mariezkurrena
Gu sortu ginen enbor beretik sortuko dira besteak. Ea sustraietara heltzen naizen…Patroi berdinetik josi gaituzte denoi. Egunero bizitako egoera ustelak normalizatu eta askotan idealizaturik bizi gara, engainuan. Lasai luzatu zidaten erratza behin emakume izateagatik. Lasai asko igo naiz gainera ni. Hemendik hobeki ikusten dira gauzak.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Kontuz baginan sartzen dugunarekin | EIBZko liburutegia(e)k Kontuz baginan sartzen dugunarekin bidalketan
- Dantza garaikidea: Gorputz adimentsuak | EIBZko liburutegia(e)k Dantza garaikidea: Gorputz adimentsuak bidalketan
- Ainhoa Mariezkurrena(e)k “Arazo fisikoen %99,9ak eragin emozionala du” bidalketan
- Iñaki Suinaga(e)k “Arazo fisikoen %99,9ak eragin emozionala du” bidalketan
Artxiboak
- 2020(e)ko uztaila
- 2018(e)ko azaroa
- 2018(e)ko martxoa
- 2017(e)ko urria
- 2017(e)ko iraila
- 2017(e)ko apirila
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko otsaila
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko ekaina
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko ekaina
- 2015(e)ko martxoa
- 2014(e)ko abendua
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko otsaila
- 2014(e)ko urtarrila
- 2013(e)ko azaroa
- 2013(e)ko urria
Ez gaitzala udazkenak zimeldu
Atalak: Gorputza
Ez dakit ziur ispiluan ikusten dudan hura ote naizen. Berebiziko garrantzia ematen diot izan nahi dudanari eta ez naizenari.
Sistema patriarkalak emakumea bigarren planoan jarri du, sinestaraziz ez garela jendartearentzat garrantzitsuak. Zama honekin bizi gara eta lotu dizkiguten kateak gehiago estutzeko hazita gaude, gainera. Gure burua erruduntzat eman eta kolpatzeko.
Zein sistema erraza beregain sinesten ez duten emakumeak haztea, autoestimarik gabeak. Arazoak norberarenak direla sinesten dugunak. Gaizki sentitzen gara zerbait egiten dugunean, gure papera ez delako gauzak egitea. Eta gaizki sentitzen gara egiten ez dugunean, emakume bezala egin nahi genituelako. Sistema aski ongi diseinatuta dago emakumeek gure tokia zein den jakiteko, zein ez den jakiteko. Isilpean egoteko eta gure burua epaitzeko. Gizonezkoen paper garrantzitsuak ez oztopatzeko. Gure arazoak pertsonalak direla pentsatzeko.
Gure burua margotzen dugu. Behin eta berriro begiratzen gara ispiluan, ikusten duguna beste zerbaitetan bihurtuko denaren zain. Gure gorputzaren konpetentzia gara. Gustatzen zaizkigun ezaugarriak baino gustatzen ez zaizkigunez elikatzen gara. Eta gosea dugula dirudi.
Zabor arteko lorea, emakumea
Komunikabideetan azaltzen diren emakumeak garrantzitsuak dira “politak” direlako. Edertasun eredu bakarra erakusten dute, ordea. Bi gauza lortzen dira horrela. Bat: emakumeak bere buruarekin ongi sentitzea edertasun kanon horiek jarraitzen dituztenean soilik. Eta bi: edertasunak bihurtzea polit.
Ongi sentitzen naiz ispiluan ikusi dudana gustatzen zaidalako? Edo ispiluan ikusi dudana gustatu zait ongi sentitzen naizelako?
Ez dakit ziur ispiluan ikusten dudan hura ote naizen. Baina badakit ispiluan sartu eta nire burua barrutik ikusiko banu, askoz politagoa nintzatekeela. Bideoak azaltzen duen moduan, uste baino politagoak gara.
Abesti batek dioen bezala “badakit askoz politagoa naizela itsusi sentitzen ez naizenean”. Eta nik ere, “zabor artean hazitako loreak miresten ditut”. Krabeliña naiz eta zurekin osatzen dut lore sorta ederra. Ez gaitzala udazkenak zimeldu.