Realpolitik-a oso ondo e, baina zientzia-fikziozko politika ez zaio atzean geratzen. Eta tarteka produzitzen ditu eszenak, zuek, gizakiok, sinetsiko ez zenituzketenak. Erasoko ontziak sutan Oriongo lepotik gertu; C izpiak dizdizka Tannhäuserko atean; diputatu israeldar bat, palestinarren aurkako genozidio betean, eztabaida eskatzen Euskal Herriaren independentziari buruz –baita Kataluniarena, Galiziarena, Andaluziarena, Valentziarena, Aragoirena eta Kanariar eta Balear Uharteenaere: indartsu esnatzea zer den–.
Espainiako Gobernuak estatu palestinarra onartuko duela iragarri ondorengo karanbola da: Sharren Haskelek, Israelgo parlamentuan lau diputatu dauzkan Tikva Hadashá (Esperantza Berria) alderdiko ordezkariak, pasa den astean argitaratu zuen Benjamin Netanyahuri zuzendutako gutuna, zeinean eskatzen dion gaia mahai gainean jar dezala hurrengo ministroen kontseiluan. Ondoren gertatu dena, tira, kuriosoa izan da. Espainiako eskuineko hedabideek eman diote txaranga ozenena prestidigitazio-ariketa horri, oso zuzenak ez diren informazioak publikatuz globoa pixka bat puztu beharrez –kartarik gabe botatako hordagoa delako, esan beharrik ez dago–.
Hemen berriz, ez dut inor oso bero sumatu asuntuarekin. Tokitan daude abertzaleek Israel miresten zuten garaiak. Andima Ibiñagabeitiak berak ere, mila lan eta ekintzarengatik gogoratua izatea merezi duen idazle eta euskaltzaleak, utzi zituen lerro batzuk Euzko Gogoa-n, gaur egundik irakurrita tripako mina ematen dutenak: “Juduek, gizaldi honetako miraria, herri baten miraria burutu dute. Lehor zena, hezetu; elkorra loreztatu, hila berpiztu. Mahometarrek oin zakarrez ihartua, israeldarrek lan eta arteziaz berriz ere bizkortu dute. Aberri bat eraiki dute geroaren itxaro betea, eta hainbeste nahigaberen ondoren joria. Hutsa zegoena bete dute. Lantegi, soro oparo eta hiri ederrez jantzi dute. Xinaurrien lana hutsa duzue haienaren ondoan. Hilik zetzan heberkera, Israelgo semeen ezpainetan berpiztu dute eta hor dabil hegalari juduen aberria zeharo beretuz. Jarraibide galanta euskotarrak…” eta abar.
Aspaldiko kontuak dira eta, fikziozko ariketekin jarraituz, gustatuko litzaidake jakitea zer pentsatuko lukeen Ibiñagabeitiak gaur egungo Israeli buruz. Baina are gusturago jakingo nuke zer pasako litzatekeen, karanbola are toxikoagoen ondoren, horrelako planteamenduren bat serio samarra izatera iritsiko balitz. Israelenganako rollo ona ez baitzen amaitu gerraosteko abertzale batzuek estatu sionistaz beren buruetan osatu zuten irudi zerutiarrarekin. Gauza konkretuagoak nagusitu dira, hori da dena: hortxe daukazu Apartheid Trenaren kasua edo EAEko poliziak han jasotako entrenamenduez hitz egiten duten informazioak.
Kontua da, justu harreman horiek eduki dituzten Euskal Herriko agenteak –hitzaren bi zentzuetan: 1) agente ekonomikoak; 2) uniformedun agenteak– ez direla asko motibatu izan Euskal Herriaren independentziarekin. Ez, definitiboki ez dirudi beraien ametsik handiena izan denik –edo bestela oso ondo disimulatu dute–. Eta, beraz, estatu propioa lortzeko aukera israeldarrak zientzia-fikziotik bezainbeste edukiko luke komediatik, elkarrizketa honekin hasi eta bukatuko bailitzateke:
–Kaixo, ni naiz, Isra. Zure independentzia babestera nator.
–Bueno, ehm… Detaile bat da zure aldetik, baina…
–Zer gertatzen da?
–Nola esango dut hau zu mindu gabe…? Problema da…
–Ni naiz? Umeak hiltzen ditudala? Aldatuko naiz.
–Ez zara zu, benetan. Ni naiz. Hau ez da harreman honetatik espero nuena.
