Guri hitzak falta zaizkigu oraindik. Benjamin Netanyahuri ez. Joan den asteazkenean Gazaren aurkako lurreko operazio militarra iragartzean, Isaiasen profezia inbokatu zuen. Zehazki, 60:18 pasartea, honela dioena: “Ez da gehiago zure herrialdean gogorkeri hotsik entzungo, ez zure mugetan hondamendi eta triskantzarik izango; ‘Salbamen’ deituko diezu zeure harresiei, ‘Gorespen’ zeure ateei”.
Isaiasen happy ending hori, noski, gogorkeriaz, hondamendiz eta triskantzaz beteriko pasarte ugariren ondoren dator; eta ez da testu sakratuen interprete zolia izan beharrik ulertzeko Netanyahuk esan nahi duena, alegia, herio-makineria israeldarra edozertarako prest dagoela azken helbururaino iritsi bitartean. Mota horretako erretorika isuri izan balitz beste herrialderen bateko buruzagiren baten ahotik, “teokrazia” hitza azkar putan agertua zen honezkero gure pantailetan, baina gauza jakina da, Israel is different.
Isaiasek baditu, dena den, bestelako pasarteak ere; eta segun eta nola interpretatzen diren, balio dute Netanyahu eta haren askazia osoa madarikatzeko: “Zuek otoitzerako eskuak altxatzean, beste aldera begira jartzen naiz; nahiz eta zuek eskariak ugaldu, ez dizuet erantzuten, eskuak odolez beteak baitituzue” (1:15). Armada sionistak milaka zibil mundu guztiaren aurrean hiltzen dituenerako, badu epaia: “Ez dute inolako lotsarik: ez dute beren bekatua ezkutatzen, zabaltzen baizik, Sodomak bezala” (3:9). Besteren lurrak okupatzen dituenarentzat ez ditu hitzak eskas: “Zuek suntsitu duzue nire mahastia, behartsuei lapurtuaz beterik dauzkazue etxeak. Baina zuei zer axola? Nire herria zapaltzen duzue eta hankapean hartzen behartsuen duintasuna” (3:14, 15). Argiago oraindik: “Ai zuek, etxea etxeari eta soroa soroari eransten diozuenok, besteak bizitoki gabe utziz, lurralde osoaren jaun eta jabe bakar izateko!” (5:8).
Genozidioaren aurrean ezer egiten ez duen nazioarteko komunitatea™ nolako materialez egina dagoen ere esplikatzen digu Isaiasek –spoiler: ez die etorkizun distiratsurik opa–: “Ai zuek, zeuen begitan jakintsu, zeuen ustetan zentzudun zaretenok! (…) errudunari diru-truke arrazoi ematen eta errugabeari zuzenbidea ukatzen diozuenok. Beraz, suak lastoa irensten eta sugarrak galtzua kiskaltzen duen bezala, halaxe ihartuko dira zuen sustraiak, hauts bihurtuko zuen loreak” (5:21, 23, 24). Netanyahuk aukeratutako pasartea gorabehera, Isaias ez baita preseski onbera israeldarrekin, ezta haren buruzagiekin, ezta lider horiei komeni zaizkien fake news-ak zabaltzen dituztenekin ere. “Horregatik, Jaunak Israel oso-osorik moztuko du: buru eta buztan, palmondo eta kanabera; egun berean moztuko ere. Arduradunak eta handikiak dira burua; gezurra irakasten duten profetak, buztana. Herria bidetik okertu dute gidariek, eta galdurik dabiltza haiek gidatuak” (9:13, 14, 15).
Argi gera dadila, hori bai: kontu hauek eragiten diguten interes bakarra hertsiki literarioa da, eguneroko bizitzan bezala nazioarteko gatazketan, Biblia, Tora, Korana edo Gilgamexen epopeia ez bailirateke ezer egiteko gida-liburu gisa hartu behar. Gauza durduzagarri samarra gertatzen ari da ordea, Mendebalde zibilizatustekoan: islamisten fanatismoari aurre egiteko, geroz eta gehiagotan ateratzen da armairutik pipiak janda zegoen kultura judeo-kristauaren defentsa –behinola progre izandako Fernando Savater izan da azkenaurrekoa, joan den larunbatean El País-en–, eta ez, demagun, Ilustrazioaren espiritua, demokrazia edo nik dakita zer.
Inork sinesten ez dituen jainko mendekarien aitzakian justifikatutako masakreak: XXI. mendean bidaia hau egin behar genuela jakin izan bagenu, ez genituen astoan kargatuko hainbeste alproja.
