Objetibotasunaz
Gatazka batek, egoera extremo batean jartzen zaitu. Bai fisikoki eta bai mentalki. Baita etikoki ere. Honako argazki hau, Aleppoko hospital batean ateratakoa da. Hilik agertzen den gizonak ez du identitaterik. Hilik aurkitu dute kale erdian, bihotzean tiro bat zuelarik. Bertan geunden argazkilarientzako, kamara aurrean jaio dela esaten dugu, hilik jaio baino.
Medikuak:
“Atera argazkiak eta argitaratu. Horrela Europako elkarte askok laguntza bidaltzen digute gurera.”
Errebeldeen segurtasunak:
“Ez atera argazkirik. Zuek argazkiak ateratzean, Al-Assaden gobernuak jakin dezake non aterata dauden eta horren arabera hospital hau bonbardeatu, lehen gertatu zen bezala”
Errebelde batek:
“Gizonak errespetu bat merezi du, ez dakigu nor den. Bere familiari errespetua zor zaio”
Siriar kazetari batek:
“Argazkirik ateratzen ez baduzue, jendeak ez du jakingo zuen herrialdeetan hildakoak daudela Aleppon!”
Nork du arrazoia? Zer egingo zenukete zuek?
Bota dut punttua, orain zuek erantzun!
Ez da, ez, batere gai erraza. Nik ere neurean tratatu izan dut noiz edo noiz
http://zuzeu.com/blogak/mila-hitz/2011/05/09/hildakoak-paperetan-i/
http://zuzeu.com/blogak/mila-hitz/2011/05/16/hildakoak-paperetan-ii/
Niri gertatutako kasu zehatz batik abiatuta, eta kasualitatez, astelehenean bertan W. Eugene Smith-i egindako elkarrizketa baten zatia ekarri nuen, hildako baten inguruan
http://zuzeu.com/blogak/mila-hitz/2013/01/28/w-eugene-smith-argazkilariari-eginiko-elkarrizketaren-zati-bat/
Arrazoia denek daukate, baita Smithek ere, argazki batek, argazkiaren hobebeharrez justifikatuta ez dagoela dioenean.
Gauza ez da arrazoia zeinek duen, baizik eta argazkilariak (zuzeuk, kasu honetan) bere jarrera arrazoitzeko baliabideak bilatu behar dituela, koerente izan pentsatzen duzunarekin eta hartutako erabakiak defendatzeko gai izan behar duzula.
Niri, pertsonalki, lehen argazkia ‘gustatzen’ zait, hildakoa ikusten delako, baina ez nor den, ez dut uste tokia ezagutu daitekeenik (EXIFF datuetan koordenadak azaldu ezean)…
Arrazoia denek daukate, eta inork ez.
Ongi etorri Andoni.
Besarkada handi bat, osasuna eta askatasuna!
Ederki ari haiz lanean, kabroia!