Baionako portua Aranbarriren nobela bihurtu zenekoa

“Enpresek abandonatutako tripulazioak hor egon dira beti, Bilbon, Pasaian zein Bokalen. Nahikoa da begiak izatea ikusteko. Ez da oraingoa, eta unibertsala da”. Asteartean irakurritako albiste batek ekarri dizkit gogora Iñigo Aranbarrik Zamaontzia nobela argitaratu zuenean esandako hitz horiek: “Baionako portua: Guimaraesko marinelak etxera itzuliko dira”.
Astebetekoa behar zuen egonaldiak, bi edo hirukoa gehienez. Hamar hilabete pasa dituzte portutik atera ezinda. Ontziaren jabea, Naveiro sozietate portugaldarra, zorretan itota dago. Ia urtebetez Baionan egon diren marinel errusiarrek ez zuten barkua utzi nahi, pentsatuz hori eginez gero nagusiak argudiatu ahalko zuela beren lanpostuak abandonatu zituztela. Frantziako Estatuak esku hartu duenean askatu da korapiloa.
Historia ezaguna, e? Santurtzi jarri Baionaren lekuan eta Aranbarriren nobelako osagai inportante bat hortxe dago. Marinel horien eta hilabeteotan lagundu dieten lapurtarren historiak geratuko dira kontatu gabe. Kazetariok oraingoan ere egin ez dugun lana, duela bi urteko nobela batean daukazu, zorionez.
PS: Eta post hau idaztea lortu dut topikotzarrean erori gabe, hau da, “fikzioak errealitateari aurrea hartu dio” esan gaboh, wait.