Beran badakite

Bidasoak eman dituen musikariez hizketan “zuek ez dakizue zer daukazuen Beran” esan omen zioten herri horretan bizi den lagun bati duela ez asko. “Ez dakigula? Guk urteak daramatzagu Joseba Irazoki eta Petti entzuten, besteek ez zuten jakingo!”, komentatzen zuen joan den larunbatean Hondarribiko Psilocybenea areto kanpoan solasten.
Zita herri horretako beste talde batekin zen, Borrokanekin. Eta Beran badakite Borrokanekin ere zer daukaten, agian gainontzeko guztiak ez gara enteratu oraindik.
Disko berria iragarri zuten iaz baina problema tekniko-industrialak tarteko (CDaren karpeta ez ei zen behar bezala gelditu eta berriz egin behar), apur bat atzeratu da kontua. Laster iristekoa da, dena den; aperitifa entzun liteke jada, taldekideek sarean zintzilikatu dute.
Kanta berri horietako batzuk jo zituzten Psilocybeneako kontzertuan. Zentzu zabalean post rock gisa sailka liteke haien estiloa, baina etiketak gorabehera, taldeak bere marka bihurtu dituen erritmo hautsiak eta bi gitarren arteko elkarrizketek oso formula berezia sortzen dute. Eta aparteko ikuskizuna dira zuzenean: metronomo baten prezisioarekin baina matematikan erori gabe, Borrokanek bai baitauzka halako kadentzia eta kolore beltz batzuk ere, saxofoiaren erabilerak nabarmenago egiten dituenak apika.
Gehitu horri taldekideek ez dutela itxurakeriatan denborarik galtzen. Praktikatzen duten rockaren deseraikuntza eszenatokiko jarrera xumean ere islatzen da. Hitz gutxi, oso apal, inoren bozeramaile bihurtzeko pretentsiorik gabe. Errepresentazioaren krisi garai hauetarako jarrera. Egiten dutena egiten dute eta horretan paraje hauetan aspaldian ikusi dudan talderik onenetakoa osatzen dutela iruditzen zait.