Mota askotako elkarrizketak irakurri izan ditut idazleekin, baita egin ere; eta maiz sentsazioa duzu elkarrizketa horiek senide pobrea direla, pertsona horrek esateko daukana, ondo pentsatuta jarri duela jada liburuan. Kasurik tipikoenean, inprobisazio nola-halako bat besterik ez dela kazetariari erantzuten diona.
Batzuetan ordea, elkarrizketaren erantzunak ere poesia dira. Edo mikroipuina, segun eta nondik begiratzen zaion. Jarri Jon Alonso adibidez: pasa den asteburuan egin diote elkarrizketa bat Hernaniko Kronikan eta eman dituen erantzun batzuk apartak iruditu zaizkit, liburu batean argitaratzeko modukoak.
Zu zineko gidoigilea bazina, eta Nafarroan gertatzen ari denari buruz pelikula bat egin beharko bazenu, zein titulu jarriko zenioke?
‘Almorrana zornatu bat ipurtzuloan’.
Zein izango litzateke pelikula horretako eszenarik funtsezkoena?
Almorrana daukan pertsona ospitalera joan eta ebakuntza egiten diotenekoa.
Euskal gizartearen azken 30 urteak laburtzeko, zein esaldi egingo zenuke?
Hi gaizki, ni okerrago, izorra gaitezen biok.
Hori da sintesi gaitasuna eta ez haiku egileena.
1 Iruzkin
[…] Beste kontu batez ari zela, Gorka Bereziartuak aipatu berri du haiku egileen sintesi gaitasuna. Walden ezin dut euskaratu, baina bai horretan lagundu sintesiak eginez. Hemen adibide batzuk. Eta hemen gaurkoa: […]