Kapuscinski, trapu zikinak eta kazetaritzaz hitz egitea, burua lotuta

Badute saltsa Polonian, Ryszard Kapuscinskiren biografia ez-ofizial baten kontura: Kapuscinski Non-fiction du titulua; Artur Domoslawskik idatzi du; eta, esaten dutenez, leporatzen dio komunismoarekin kolaboratu izana; egiazko historia moduan kontatu zituen zenbait gauza goitik behera asmatu zituela iradokitzen omen du…
Trapu zikin batzuk aireratu dituela, alegia, eta zainak lehertu beharrean jarri dira asko. Kapuscinskiren alarguna saiatu da eragozten biografiaren argitalpena, eta epaitegietara ere jo du saiatze horretan. Wladyslaw Bartoszewski Poloniako atzerri ministroak ere ahotik sutan hitz egin du liburuaren kontra, argitaletxe batzuk putetxeen moduan portatzen direla esanez.
Domoslawski, biografiaren egilea, harrituta dago: “Nire liburua zintzoa da. Arraroena da Kapuscinskirekiko sinpatiaz idatzi nuela” adierazi dio The Guardian egunkariari.
Baina, Ebanoren egilea jainko ala deabru zen alde batera utzita, artikulu bereko beste esaldi batek jo nau muturrean: “Kapuscinski kazetaritzan esperimentatzen ari zen. Ez zen ohartu kazetaritza eta literaturaren arteko lerroa gurutzatu zuela. Oraindik uste dut haren liburuak politak eta atseginak direla. Baina, azken batean, fikziozkoak dira”.
Karmelo Landak Euskarazko Kazetaritzaren Kongresurako idatzi zuen ponentziaz akordatu naiz. Landak esaten zuen, hainbat arrazoi tarteko, literaturaren eta kazetaritzaren arteko tartea gradu kontua dela gaur egun. Eta horri jarraituz, kosta egiten da Domoslawskik aipatzen duen lerroa non dagoen asmatzen. Burua lotuegi daukanaren sailkapena dirudi. Duela bi mendeko ikuspegia. Baina, egunero publikatzen diren gauzak ikusita, zabalduen dagoena.