Komuneko paperean VII

Euriak busti du urria.

Nola gainera!

Ostroz eta Gusanito plastikoz estaliriko estoldek

oka egiten dute gehiago ezinda.

Gure goiko bizilagunak

ez du gehiago maindirerik gure leiho parera zabalduko!

Desagertu dira luzaz gurekin izan ditugun eltxo eta euliak.

Adio, bai, adio.

Gustura dira aterki egileak,

neguko moda atzeratu zaien jostunak,

zizareak

eta

ni.

Atariko banku txurian egon naiz so

lur bustietatik irten diren bi zizareei.

Luzeak ziren dexente.

Euren neurriengatik

zizareen ministro bi izan zitezkeela pentsatu dut

lur bustian arrastaka,

astiro.

Nora joan nahi duten jakingo nuke gustura,

niganantz baitatoz.

Agian, paradisu bustia

nola bizi duten kontatu nahiko didate belarrira,

agian,

konpainia soilik egin nahiko didate,

edo inguruetan pilatu diren zaborretik elikatu nahiko dute;

matutano patatak,

Tómate tomate lata,

Fanta Laranja lata erdoildua.

Luza-luza eginda dator zizare bat,

azken txanpa balu bezala,

zerbait esan nahiko balit bezala.

Burua makurtu dut eta belarria eman diot,

badaezpada,

ezer entzungo.

Eta entzun dut zerbait,

aditu ez badut ere.

Bizikleta bat zen,

gainetik pasa zaion bizikleta bat.

Neskatilak euritik ihesi lehenbailehen aterpetu nahi zuen.

Zizareak gorpu erdia bertan utzirik

bueltako bideari ekin dio,

niri bizkarra emanez.