Idazle bati irratiko elkarrizketa batean entzun nion poemak bazkalosteko pasteltxoak bezala jan behar zirela, banaka eta astiro. Dastatuz. Halaxe irakurri dut Joseba Sarrionandiaren hau ere: Izkiriaturik aurkitu ditudan ene poemak. Oheratzerakoan poema bat edo beste irakurriz. Poeta askoren poemak aurkitzen dira bertan, batzuk Joseba Sarrionandiaren iruzkinekin hornituta. Nik biak irakurrik ditut gustura, poemak: askotarikoak. Idazle berrienganako interesa sortzearekin batera. Eta komentarioak: akaso, aipamen gehiago bota ditut faltan, gustura jakiten baitira poemen eta autoreen edo garaien inguruko aipamenak.
Batez ere poema liburu bat irakurtzean norbaitekin edo norbaitzuekin liburuaz aritzeko beharra sortzen zait halakoetan; besteek liburuarekin izan dituzten bizipen eta sentimenduak jakiteko, halako poemarekin zer ulertu duten jakiteko, gehiena zer eta zergatik gustatu zaien jakiteko. Literatur txoko bat falta dugu herrian. Txokoa badaukagu, literatura da falta dena.
2 Iruzkin
pasteltxoak? mmmm… edo bonboiak… oso ona da, bai, liburua, eta Sarri bera ere ikaragarri gustatzen zait. Gabonetan, adibidez, kriston gozatua hartu nuen berriro irakurtzen eta berriro entzuten “Hau da ene ondasun guztia”. Bonboi-kaxa bat da
mmmmm interesgarria zirudik liburuak!! eta egia duk artisten komentarioak oso gustora irakurtzen direla… zuzenekoetan bertsioak entzutea bezala duk … beti dek interesgarria besteen gustuak jakitea… nei behintzat hala iruitze zaiak!
muxu bi