Loreen hila da maiatza, loraila. Aurtengoa gainera, bi aldiz loratu da. Hauteskunde kanpainan gaudenez, lorez jantzi nahi izan baikaituzte, lore bilakatzeraino kasik. Kontua da lausenguz eta koipez ureztatu nahi izan gaituztela, eta azkenerako, hainbeste urekin, itoko gaituzten irudipena dugula. Baina andere-jaunok dagoeneko berandu da gelditzeko, ez baita sortu uholde honetatik libratuko gaituen… flotadorerik!
Ez zait ahotsik urratuko esanez, hauteskunde kanpaina bi astekoa beharrean, astebetekoa izatea nahikoa eta sobera izan daitekeela. Hemen luzatu beharko litzatekeen bakarra, hausnarketa eguna da. Lau urtez behin hausnarrerako egun bakar bat izanda, betekada handiegiarekin iristen baikara… demokraziaren jai handira!
Ez zen hauteskunde kanpaina izan, pasa den asteburuan hasi zen bakarra. Itxakok Txapeldunen Ligako joan-etorriko finala hasi zuen Norvegian. Eta bai, galdu egin zuen, baina markagailuari etxean buelta emateko aukerarekin. Asteburuan gainera, beste kirol liga berri bat ere hasi zen: hitzarena. Gure kirol nazionalak lehen faseari ekin zion Gipuzkoan, bertsoaren G puntu desiratuaren bila. Eta hasi, laster hasiko dira Kanboko Xalbador ikastola eraberritzen ere, igande honetan Senperekoa beste herri urrats bat izan baita, laku bat munduan izanda, mundu bat bildu baitzen lakuan.
Izan ere, horrelako ekimenak beharrezko izango dira, estatu etnozentrikoen zulo beltzean amildu nahi ez badu hizkuntza gutxituak, Jose Manuel Odriozolak aste honetan aurkeztu duen liburuko pasarte batean adierazi bezala. Zulo beltzen grabitate indarra gaindiezina baita gehien-gehienetan. Horixe erakusten du aste honetan Espainiak plazaratu duen txostenak ere, gure herrietako hizkuntza politikak aintzatetsiz. Hara beste froga bat autopsia egiten digutenerako. Eskerrak Kontseilua eta Euskal Kultur Elkargoa grabitate indar beltz horren aurka atera diren, kolorea jarrita txostena kritikatuz eta errealitatea beste bat dela adieraziz.
Zulo beltza akaso ez baina, beltza, Europako etorkizuna ere bada. Europak berak jarritako erremedio eta errezeta ekonomikoetatik onik ateratzeko itxurarik ez dute hainbat herrialdek, Grezia erakusten ari den gisan. Xanpainik eta erromeriarik gabe ospatu behar izan dugu Europako Batasunaren eguna aste honetan, erreforma berri eta estuagoen mehatxuekin, Shengengo ituneko baldintzak arindu eta estatu bakoitzak bere mugen gaineko kontrola zorroztea onartu den aste berean.
Beltza izan da Italiatik etorri zaigun albistea ere. Wouter Weylandt txirrindulari belgikarra hil baita aste honetan Italiako Giroan. Bizitza eta heriotzaren artean, patuaren haizeak astintzen duen sare bat soilik egongo bailitzan. Mediterraneo itsasoan bezala. Baina kasu honetan patuarenak ez, giza krudelkeriaren haizeak astindu du herioaren eta biziaren arteko sare ikusezin hori. The Guardianek zabaldutako albistearen arabera, 61 etorkin egarriz hiltzen utzi baitziren itsasoan. Egipton, berriz, kristau eta musulmanen arteko borrokak bihotzik gabe segitzen du, ezinikusirik ulertezinenean. Eta zer esan Pakistanen gertatu berri den atentatu krudelaz. Osama Bin Laden hilda, iraultza arabiarrek isilarazitako Alkaeda berpiztea lortu dute. Aitzakia ona daukate berriz ere batzuk, munduan justizia irakasgaiak zabaltzen jarraitzeko!
Lorcan gertatutako lurrikarak ere ez du astea koloretsuago egiten lagundu, eta berriro, tragediatik espektakulua egiteko eta hildakoak garrantziaren arabera sailkatzeko dohain bereziak erakutsi dituzte batzuk.
Beltza izan da aste hau bai, baina benetan diotsuet, ni ez naizela izan… txipiroia. Nahiz eta zerbait beltza izateak ez duen berez txarra egiten; pertsonak edo musika bezala. Bob Marley hil zela 30 urte bete baitira aste honetan. Azkenean, musika beltza entzunez, ketan bildutako irribarre herabez eta zinezkoz, eskerrak ematen amaituko dugu, hauteskunde kanpainan gaudelako. Eta kolorea behintzat ezartzen dutelako alderdi politikoek, eta loreak botatzen dizkigutelako, eta oraindik ere beste astebetez limurtuko gaituztelako. Hori bai, ea gutxiago maitatzen gaituzten eta gehiago goxatzen! Hurrengo astera arte…