Bazen behin kaleak garbitzen jarduten zen langile baten liburutegian liburu bat berezia, inon ikusi eztako bizia zuena, inon sinetsi ezindako pasadisoa bizi izan zuena.
Liburuak orri asko zituen, 284 zehazki esateko. Orri denetan aurkitzen ziren hitzak, beti izan ohi den bezala, lehen eta azken orrian izan ezik, hainbat hitz, hainbat esaldi eta hainbat bizipen agertzen ziren baina liburuaren historia ez doa hortik. Liburu honek hamahiru kapitulu zituen eta bakoitzak bere izenburua zeraman, idazpuru horietako bat ERRESPETUA zen eta beste bat MAITASUNA. ERRESPETUA urte mordoan liburuaren barne-barnean geldirik egon zen (bere izenaren jabe balitz bezala, gure kale garbitzaileak irakurtzea bukatu zuenetik, egiazki esateko), baita ere MAITASUNA eta gainontzeko 282 orriak.
ERRESPETUA egun batetan hitz egitera iritsi zen, bere buruari ari zela uste zuen, isilik hainbeste denbora egoteak zerbait sortzen zion bere orri barrenean, kilimaz lagundua. Ez zekien zer zen baina bere burua bera existitzen ez zenaren sentsazioa zuen. Hitz batzuk jaurti ondoren txistua jotzen hasi zen inguruan inor entzuten ez zegoelakoan, gero zerbait errezitatu edo buruz esan zuen: “Errespeta nazazu, errespetatu. Ni naiz, bai, ni, neure buruagan errespetua behar duen gizagaixoa, baina zuk, zuk errespeta nazazu!” zioten errespetua izenburuaren azpiko bi lerroek.
Haiek esan orduko MAITASUNA esnatu zen, lokarturik zegoen, lehen esan dudan moduan denbora asko zen hitzik botatzen etzuela, ezer adierazten etzuela, urte mordoa, bai, zazpi-zortzi gutxienez orain estu-estu zegoen liburuan bizi zela.
MAITASUNAk honela erantzun zion: “Maite zaitut bai, maite zaitut baina gure artekoa ez da inoiz egia izango nigana gerturatzen ez bazara”. Esalditxo hau esan orduko ERRESPETUA izeneko orria ikara batean jarri zen, ez zekien orri batzuk aurrerago edo orri batzuk geroxeago zegoen zein orrik hitz egin zion baina aldi berean pozik zegoen bera ez bait zen liburuko bizilagun bizi bakarra.
“Heldu al zaitzaket?” galdetu zion ERRESPETUAk MAITASUNAri eta honek erantzun: “Maite banauzu heldu nazakezu, ni maitatzea espero baduzu heldu nazakezu!”. Kalegarbitzailearen liburutegi dena zegoen bezala gaurko protagonisten bizilekua zen liburua horren estu zegoen ze ERRESPETUARI bere orri-gorputza mugitzea izugarri kostatu zitzaion, gainera gehiegi mugituko zen beldur zen, azaleko kolatik askatuko zen beldur, horrela bere burua moztea egokiagoa zela pentsatu zuen, horrela ERRESPETUAk beso bat luzatzea lortu zuen MAITASUNAren ondora. MAITASUNAk gauza berbera egin zuen baina orri pusketa txikiagoaz ERRESPETUAgana gerturatzeko.
Egunak elkarri lotuta igaro ohi zituzten eta ez dakigu nola edo hemen behintzat ez goaz nola izan zen kontatzera, egun batetan MAITASUNA haurdun geratu zen, orritxo-dun hobeki esateko.
Sei egun igaro ziren eta MAITASUNAri dagoeneko liburutik kanpora irten zitzaion bere tripatxoa, ondo garbi igertzen zitzaion inongo orri-estalki batek ere estali ezin zuelarik. Hainbat orrik ziotenez (OSASUNA izenburudun orriak aipatu omen zien) MAITASUNAk erdituko zituenak bikiak izan zitezken eta horrela izan zen bai, 9. egunean goizeko hamarrak eta hogeitahirugarren minutuko hogeitahamazazpigarren eta ondorengo segunduan ASKATASUNA eta ASKATASUNA II izenburudun bi horritxo jaio bait ziren baina liburuaren estuaren-estuaz ezin zitezkeen 284 orri haiek baino gehiago sartu liburu barnean, horrela bere bi orri-haurtxoak liburutik kanpora bota zituen MAITASUNA izenburudun orriak.
Jainko.sa Ateoak gara, geure burua eta nahi dugun mundua eraiki dezakegulako eta askotan (gehiegitan) ez dugulako geure buruagan sinesten. `Egia´ ikusi eta sinestun bihurtzen garen arte!
Errespetua eta maitasuna
Atalak: ipuinak
ERRESPETUA eta MAITASUNA
Bazen behin kaleak garbitzen jarduten zen langile baten liburutegian liburu bat berezia, inon ikusi eztako bizia zuena, inon sinetsi ezindako pasadisoa bizi izan zuena.
Liburuak orri asko zituen, 284 zehazki esateko. Orri denetan aurkitzen ziren hitzak, beti izan ohi den bezala, lehen eta azken orrian izan ezik, hainbat hitz, hainbat esaldi eta hainbat bizipen agertzen ziren baina liburuaren historia ez doa hortik. Liburu honek hamahiru kapitulu zituen eta bakoitzak bere izenburua zeraman, idazpuru horietako bat ERRESPETUA zen eta beste bat MAITASUNA. ERRESPETUA urte mordoan liburuaren barne-barnean geldirik egon zen (bere izenaren jabe balitz bezala, gure kale garbitzaileak irakurtzea bukatu zuenetik, egiazki esateko), baita ere MAITASUNA eta gainontzeko 282 orriak.
ERRESPETUA egun batetan hitz egitera iritsi zen, bere buruari ari zela uste zuen, isilik hainbeste denbora egoteak zerbait sortzen zion bere orri barrenean, kilimaz lagundua. Ez zekien zer zen baina bere burua bera existitzen ez zenaren sentsazioa zuen. Hitz batzuk jaurti ondoren txistua jotzen hasi zen inguruan inor entzuten ez zegoelakoan, gero zerbait errezitatu edo buruz esan zuen: “Errespeta nazazu, errespetatu. Ni naiz, bai, ni, neure buruagan errespetua behar duen gizagaixoa, baina zuk, zuk errespeta nazazu!” zioten errespetua izenburuaren azpiko bi lerroek.
Haiek esan orduko MAITASUNA esnatu zen, lokarturik zegoen, lehen esan dudan moduan denbora asko zen hitzik botatzen etzuela, ezer adierazten etzuela, urte mordoa, bai, zazpi-zortzi gutxienez orain estu-estu zegoen liburuan bizi zela.
MAITASUNAk honela erantzun zion: “Maite zaitut bai, maite zaitut baina gure artekoa ez da inoiz egia izango nigana gerturatzen ez bazara”. Esalditxo hau esan orduko ERRESPETUA izeneko orria ikara batean jarri zen, ez zekien orri batzuk aurrerago edo orri batzuk geroxeago zegoen zein orrik hitz egin zion baina aldi berean pozik zegoen bera ez bait zen liburuko bizilagun bizi bakarra.
“Heldu al zaitzaket?” galdetu zion ERRESPETUAk MAITASUNAri eta honek erantzun: “Maite banauzu heldu nazakezu, ni maitatzea espero baduzu heldu nazakezu!”. Kalegarbitzailearen liburutegi dena zegoen bezala gaurko protagonisten bizilekua zen liburua horren estu zegoen ze ERRESPETUARI bere orri-gorputza mugitzea izugarri kostatu zitzaion, gainera gehiegi mugituko zen beldur zen, azaleko kolatik askatuko zen beldur, horrela bere burua moztea egokiagoa zela pentsatu zuen, horrela ERRESPETUAk beso bat luzatzea lortu zuen MAITASUNAren ondora. MAITASUNAk gauza berbera egin zuen baina orri pusketa txikiagoaz ERRESPETUAgana gerturatzeko.
Egunak elkarri lotuta igaro ohi zituzten eta ez dakigu nola edo hemen behintzat ez goaz nola izan zen kontatzera, egun batetan MAITASUNA haurdun geratu zen, orritxo-dun hobeki esateko.
Sei egun igaro ziren eta MAITASUNAri dagoeneko liburutik kanpora irten zitzaion bere tripatxoa, ondo garbi igertzen zitzaion inongo orri-estalki batek ere estali ezin zuelarik. Hainbat orrik ziotenez (OSASUNA izenburudun orriak aipatu omen zien) MAITASUNAk erdituko zituenak bikiak izan zitezken eta horrela izan zen bai, 9. egunean goizeko hamarrak eta hogeitahirugarren minutuko hogeitahamazazpigarren eta ondorengo segunduan ASKATASUNA eta ASKATASUNA II izenburudun bi horritxo jaio bait ziren baina liburuaren estuaren-estuaz ezin zitezkeen 284 orri haiek baino gehiago sartu liburu barnean, horrela bere bi orri-haurtxoak liburutik kanpora bota zituen MAITASUNA izenburudun orriak.
(Jainko Ateoa) // Kkinzona fanzinean argitaratua //