EBAZPEN ANTIDEMOKRATIKOAREN ONDORIO ONAK

Atalak: Politika

Beti izan diot gorroto edozein motatako kaudillajeri. Hau da, edozein giza mugimenduk figura bakar batean islatzeko edo erreferente izateko hartu ohi den ekanduari. Buruzagi hitzak berak atzera eragiten dit, gehiago sinisten dudalako kolektiboaren izaeran, lider karismatikoak izan dezakeen aura mistikoan baino.

Uste dut herri edo alderdi baten ibilbide ideologikoa eta historikoa pertsonaia baten eskuetan utzi nahi izateak arrisku handia dakarkiola herri horren bilakaera humanoari, pertsona horrengan botere eta ahalmen eraldatzaile guztia izateak distortsionatu egiten duelako demokrazia parte hartzailearen oinarrizko izaera.

Arnaldo Otegi Espainiak hautagai izaten ez uztea berri txarra iruditzen zaie demokrazia espainiar honen paradigmetan sinisten ez dutenei. Eta hala da, izan ere. Baina nire ustez, Eh-Bilduri kalte baino onura gehiago ekarriko dizkio, Espainiatik txalotzen den erabaki hori hartu izanak. Ez naiz ni izango esango duena gartzelatik ateratakoan, Ezker Abertzaleak bizi duen letargotik ateratzeko beste indar eta karisma izango duen politikaria dela Otegi jauna. Alderantziz, Otegi jauna amortizatuta dagoen liderra dela uste dut. Hori bai, berealdiko lana egin duena Euskal Herriak egun bizi duen egoera sasi baketsura iristeko. Ausartu zelako balizko etsaiekin mintzatzen eta Euskal Herriko egoera politikoa eraldatzen, gartzela ere ezagutu zuelarik jardunbide arantzatsu horretan aritzeagatik. Ezin zaio ukatu egindako lana eta dagokion aitortza merezi du. Baina aurrerantzean ez dut uste Eh-Bildu-ko patu historikoa lideratzeko politikari aproposena denik.

Ezker Abertzaleak politikari berriak behar ditu. Aurpegi freskoak, iragan ilunari lotuta agertzen ez direnak, pertsonalismoei atxiki gabeko jende sanoa, kutsatu gabeko pentsalari aratzak, hozkirria ekartzen ahaleginduko direnak beraien presentzia soilarekin. Alegia, esparru politikora motxila estigmatizatua aldean ez dakarten giza jende zintzo eta ajerik gabekoak behar ditu. Diskurtso eraberritua, su artifizialkeriarik gabekoa, baina letargo loarazletik amatatuta dagoen giza jendea iratzartzeko gai izango dena.

Eta hiru emakumek (Jasone Agirre, Miren Larrion eta Maddalen Iriarte) haizaratuko dute proposamen eraberritua, politikaren munduan ezagun ez baina bizitzan trebatuak bide daudenak mikroekonomia domestikoan. Autonomia Erkidegoko herritarron diruak ongi partitzen eta kudeatzen jakingo dutenak. Erabaki politiko, sozial, ekonomiko edota kultural justuagoak eta ekitatiboagoak hartzen jakingo dutenak, burokraziatik alde eginda, herritarron ongizatea oinarrian. Eta Espainairi begira barik, Euskal Herrira soilik begira jarri beharko liratekeenak.

EAEn agintea izan dutenek orain arte egindakoa oso txarra izan dela esan gabe, emakume hauek aurrerantzean egingo dutena hobea izango delakoan…