Auzo lotsa

Atalak: Politika

Ez dakit iritzi sendorik ote dudan estatu espainiarrean puri-purian dagoen portuetako zamaketarien lan arazoen gainekoa. Ez jakiteagatik ere, ez nekien zerbitzu hori monopolioa zenik. Hau da, enpresa jakin bati estatuak adjudikatuta izana zerbitzu hori ematearen ardura bakarra. Ez dakit ona edo txarra den. Gardentasunaren izenean, eta merkatu ekonomia honen arabera, liberalizazioa litzateke bide bakarra. Baina koxka asko dituen pareta dugu hau. Beti entzun izan dugu portuetako zamaketarien lana estolderietakoa bezain iluna dela, amarruz eta trikimailuz betea, diru irabazirik sekulakoak ematen dituena, mafia dela hura kudeatzen duena, kontrolik gabekoa, nahiz eta estatuaren kontrolpekoa izan beharko litzatekeen edo. Eta orain, Espainiako Gobernuak ultimatuma eman die Lege Dekretu baten bidez. Europatik etorri delako notizia sektorea liberalizatu ezean, isunak ezarriko dituela eta diru mordoa ordaindu beharko, nahaste-borraste honetan zerikusirik ez duten espainiar eta euskaldun oinezko oro. Entzun dugu hori eta gehiago, Espainiako gobernu buruen ahotik.
Baina dekretuak bide laburra izan du, Espainiako kongresuak atzera bota duelako gobernukoen egitasmo hori, oposizioak aurka eginda.
Baina ez oposizio guztiak, eta horrexek eman dit zer pentsatua eta amorrua, eta lotsa eta atsekabea, beste behin ere.
Berdin dit PNVk portuetako zamaketarien monoplioaren aurka egon eta sektorea liberalizatu nahi izateak, alderdiaren kode genetikoan pribatizazioaren kromosomak omen dituelako.
Berdin dit alderdi politiko liberala eta europar zale amorratu dela esateak. Eta handik datozen aginduak itsu-itsu bete nahi izatea, berak kontrolpean eta erantzukizunik ez dituen gaietan ere.
Amorrua ematen dit, jakina, EAEko gobernu koalizioan PSE aukeratu izanak, haiekin batuta egonkortasuna, lasaitasuna eta zuhurtasuna izango dutelakoan lau urtean zehar.
PNVk ezaugarri asko ditu eta bat da alderdi abertzaleekin koaliziorik egin nahi ez izatea, matrimonio iskanbilatsu eta toxikoa izango delakoan (eta arrazoi izango dute again).
Mintzo batekoa barik, biperinoa da, bifidoa, lengoaia anizduna, espainiarrekin ondo geratzea gustuko duena.
Barkaezina dena da, bada, Estatu mailan alderdi politiko ustelduenarekin bat egitea, eta horrela oposizioaren aurrean den bezalakoa agertzea: azpitik, isilean eta ilunpean, sukaldean barik sotoan negoziatzea, lan prekarietate handien, eta EHri eraso gordinenak egiten jarraitzen duen alderdiaren alboan argazkian atera nahi izateagatik, PNVren intereserako diren gaiak (AHTko Bilboko geltokia, aurrekontuak, hangoak eta hemengoak etabar etabar) lo(r)tzeko asmotan.
Azores-etako argazki hura dakarkit gogora (Blair, Bush, Aznar) PNVk PPrekin atera duena, hura honen manporrero azalduta, euskaldunen lotsarako eta espainiar askorenerako ere bai.
Argi utzi du PNVk ez duela gogoko kataluinarren bide orria (utikan!!! vade retro!!!) haiek beste bide-orri lasaiago eta amore emaileago bat aukeratuko dutelako. Eta bide hori zein den argi dago, eta baita nor gura duten bidaide ere: gaur PSOE, bihar PP, eta alderantziz.
PNV espainiar zalea dela ematen du egiten dituen aliantzak ikusita.