Milan Kundera parafraseatuz

Atalak: Sailkatu gabea

“Irria eta ahanzturaren liburua” liburuaren harira
Zirkuluaren enigma eta sinbolismoa, biribilaren estratagema. Milan Kunderaren arabera, zirkuluan edo giza taldeak biribilean eratzeak irmotasuna, alaitasun eta segurtasunaren inpronta ematen dio gizabanakoari.
Zirkuluan eta biribilean eskuak eskuz lotuta dantza egin dezakezu, barre egin, eta osotasun baten parte zarelako segurtasuna eman diezazuke. Zirkulutik at ez dago zabarkeria eta errefuxa baino. Eman dezagun zu zeu zirkuluan eta biribilean zaudela lagun talde batean, eta badagoela bat zirkuluak onartzen ez duen berba bat edo keinu bat egiten duela. Zirkuluak, orduan mekanismo automatikoa du lagun hori presioaren bidez zirkulutik at ateratzen hasteko.
Bere bura zirkulutik kanpo ikustean eta atzera berriro zirkulura sartzen ahalegindu arren, ezinezkoa da. Besterik gertatzen da lerroarekin. Lerrora itzuli zaitezke, atzean edo aurrera berriro jarriz. Lerroa irekia da. Zirkulua, ostera, itxia, irmoa iragazkaitza. Zirkuluak esangura magikoa du, eta boterea du, indarra, eta bertara batzen direnak pozik eta alai bizi dira, haiek eratutako sisteman ikusten baitute beren burua gogotsu. Zirkulutik kanpo geratzen dena, mesprezatua eta ahantzia izaten da.
Ez da kasualitatea planetak zirkuluan mugitzea eta haietatik harri bat edo meteorito bat jaregin eta kanporako bidea hartzea indar zentrifugoa dela eta. Eta orbitaren inguruan hiltzen (ahanzten) dira batzuk, eta besteak erorketan bertan. Zirkuluaren herrimina sentitzea normala izaten da, edo ez, baina denok unibertso beraren parte garenez gero, zirkuluak osatuz irauten du unibertsoak. Baina biziraupen duinak, bestalde, eragotzi egiten gaitu zirkulua osatzeko ahaleginean ibiltzea. Irrirako eskubidea zirkuluan bizi direnek dutela soiki dirudi. Haiek sortutako errejimenak ematen baitie, antza, pozik eta zoriontsu bizitzeko aukera, haien monoplio balira bezala. Ahanzturaren kontzeptuak, ordea, edonoren iragana errotik moztea dakar, zirkulua eratzen dutenen iritzian. Ezinbestekoa da zirkulutik kanpo geratu direnak irri egin nahi izatea, nahiz eta negar egitea ezinbestekoago duten. Ez dira gutxi oroitu nahi dutenak, baina badira, halaber, berain bizitza ahanzturan galduta bizi nahi izatea.
Eta hau guztia unibertsoan gertatzen bada, zelan ez da gertatuko Euskal Herrian, Tolosan, Emerito Arrese kalean, bertan dagoen txokoan. Aldizkari batean, argitaletxe batean, sareko plataforma batean. Txokokeriak, kuadrillakeriak eta merkantilismo basak sortzen baitituzte gurean zirkulurik gotorrenak, zoritxarrez.