M. Olugbala
Erreka ondotik egiten den paseo baten antza du. ume baten ilusioa basoko sastraken artean. Euriaren soinua hostoen artean. Isolaturik norbaitek zer edo zer idatzi eta izkutatzen du, ingurukoek moldatu ez dezaten. Idazle isolatu batek zer edo zer idazten du eta konpartitzea erabakitzen du, ingurukoek moldatu dezaten.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
Artxiboak
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko uztaila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko otsaila
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko uztaila
- 2017(e)ko ekaina
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko abuztua
MEXIKO
Atalak: Sailkatu gabea
Lurra falta zaigu,
eskuak baino ez ditugu.
Lurra falta zaigu eta
ezin gara itsasoan bizi.
Hemen geratzeko ideia
babesten dugu,
jabeen izenak esku orrietan idatziak,
sarraskiak,
legeek ez gaituzte eusten,
…ez dute etorkizuna idazten…
eskurik gabeko lurra
izarren argian askatua,
…
eskuak lantzen
geratuko gara
bitartean…
hemen, bitartean, hemen
jaio daitezela izar gehiago
Lurrari lotuak,
lur azpian arbasoak,
gertu,
ez gara aldatu,
ez gaituzte beldurtu,
baina,
ez ireki gauez.