Diktadurak eta moda tendentziak

Atalak: feminismoa, Gizartea

Normal
0

21

false
false
false

ES
X-NONE
X-NONE

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Tabla normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}

“Gaua, kalea, gureak dira!”, esan eta egiaztatu, larunbatean gaua sartzen hasi bezain laster emakume zein gizon andana mobilizatu zen Bilbon. Emakume Langilearen Nazioarteko Egunaren harira deitutako manifestaldiak Arriaga plazatik ekin zion ibilbidea egiteari, eta ordu erdi eskasen buruan jaiak eta aldarriak inguratu zuten Moyua plaza. Kaleak guztiz hartuta zeuden horretan, emakume talde batek pausu bat gehiago eman eta ondoko denda bat hartzea erabakita, H&Mko ateak gurutzatu eta bertako manikiak ateratzeari ekin zion. Lerrootatik, txalo zaparrada bat ekintza burutu zuten emakumeei.

Mozorrotutako diktaduren garaian bizi gara, eta ez bakarrik esparru sozial eta politikoetan. Emakumeoi egunerokotasunean hainbat aldiz kamuflatuta agertu eta erasotzen digun edertasunaren diktadurapean bizitzera behartu gaituzte, inposatutako feminitate baten eraikuntza soziala indartzea helburutzat. Guzti honek, emakumeok gure bizitzako helburuak itxuraren inguruan oinarritzea du xede, dugun boterea geure gorputzetara eta bizi proiektuetara bideratzea ahalbidetuko ligukeen autoestimua eraikitzea ekidinez. Indarrean dagoen gorputz idealaren kanonaren etengabeko bonbardaketak, kirurgia estetikoak, pilula, krema eta dieta miragarriak, gure gorputzen inguruko balorazio eta kritika etengabekoak,… edertasunaren mitoa guzti honetaz, eta ondorioz gure autoestimuaz elikatzen da. Onartuak izatearen truke gazte mantentzeko presio eta derrigortasunei men egin behar izaten diegu, eta honek berez egin behar genukeen ibilbidea deuseztatzera garamatza. Gure aurpegiaren benetako adina ezabatzeak edozein identitate zantzu, emakume gisa daukagun boterea eta historia bera ezabatzea dakar. Emakume nagusiagoekin identifikatzeko ezintasunak ez digu uzten ez etorkizuna irudikatzen, ezta gure bizitzenganako harrotasuna sentitzen. Edertasunaren diktadurak geure gorputzetan arrotz sentitzera bideratzen gaitu, geure gorputza bera gure kartzela bilakatuz.

Bestalde, diktadura honen presiopean bizi arren bere gorputza onartu eta maite duten emakumeen kasuak eta horretara heltzeko lanean dihardutenenak ere ematen dira zorionez. Eta norbere buruarekiko onarpen eta maitasun hori eskuratzea borroka eta lorpen ikaragarri baten erakusle bada ere, uste dut badagoela hortik haratago doan borrokarik ere edertasunaren diktadurari dagokionez. Moda eta edertasunaren tiraniaren beste aurpegia bistaratzeaz ari natzaizue.

Normalizatuta dago mendebaldeko emakumeon artean gure eskubideak defendatu arren, gero Amancio Ortegaren inperioan trapu zaharrak erostea. Munduko pertsona aberatsenen ‘ranking’-ean aurkitzen dugun espainiar honek dirudunenen postuetan zehar gora egiten du etengabe emakume eta haurrak esplotatuaz Inditex multinazionalaren mesede ekonomikorako. Zara, Massimo Dutti, Stradivarius, Pull&Bear, Bershka, Oysho… seguraski, emakume eta haurren zapalkuntzaren ondorio den arroparen bat edo beste izango dugu ia denok gure armairuetan. Zilegi al da, emakume (feminista) bezala, bigarren emakume bat zapaltzea? Non galtzen da emakumeenganako ahizpatasuna beherapenetara goazenean? Bitxia kontua, Emakume Langilearen Nazioarteko Egunaren jatorriaren inguruko bertsio hegemonikoaren arabera (eta hegemonikoa diot, bertsio hau beste honi gainjarri baitzaio) martxoaren 8a New York-eko ehungintza fabrika batetan greba egiten ari ziren emakume batzuk erreta hil zirela oroitu eta hauek omentzeko egiten den bitartean, askok egun hau ospatu arren ez diote uko egiten gainontzekoetan Inditexen erosteari. Eta duela pare bat urte Pakistanen erretako Inditexen bi fabriketako langileak, zer? Hauei ere omenaldi egun bat jarri eta kitto? Goian aipatu diktaduretan ezezik, nago demandaren dikadurapean ere erori garela, eta ez dut uste demandaren diktadurapetik edertasunaren diktadura suntsitzea posible denik.

Bestetik, soilik aipatu larunbateko ekintzaren jo puntu izan zen H&M Inditexen konpetentzia den arren, honi zer leporatu ere badagoela. Moda kate suediar honek Israelen egiten dituen inbertsioek Palestinaren okupazioan laguntzen dute. Hau jakinda, ea nor den ‘Palestina Askatu’ dioen nikia H&M-ko prakekin konbinatzeko atrebentzia duena. ‘Cool’ izatetik ‘cool-pable’ izatera dagoen tartea zaintzea ez omen da moda tendentzia.