Pintura txuriak ezabatu zuenekoa…

Atalak: Sailkatu gabea

Hondarra barru barruraino sartzen zitzaidala oraindik dut gogoan. Galtzerdiek oinak babestearen lana albo batera utzi eta kotoia igarotzen zuen hondar aleak sortzen zidan efektua memorian dut gaur egun. Itsasoaren soinua, bakardadea, ilunabarra eta lasaitasuna gorputzean…

Horrelako sentipenak ditut uda iristen den aldiro herria utzi nuenetik. Ni naizena izaten lagundu didaten sentimenduak. Naizena egin nautena eta izan nahi dudana izateko asko falta eta aldatu behar izan arren, oroitzapen hauek dira inoiz joango ez zaizkidanak. Itsasoak ere, inoiz saiatu bada ere, eraman ezin izan dituenak… Oharkabean, pintura txuri pote batek suntsitu nahi izan dituenak….

Bakardade eta isiltasun artean, lasaitasunaren maitale bilakatzen nintzen. Begien aurrean amaiezina den itsasoak babestua sentiarazten zidan bezela, eskuin aldera, “Freedom” hitzarekin margotutako horma txuri hark ere babestu egiten ninduelako. Betidanik ezagutu izan dugun idatzia.Batzuentzat, garrantzirik gabeko eskakizuna. Besteentzat ordea, printzipioa, nahia, beharra, memoria eta bide orria izateaz gain, kanpora joan aurretik herrian azkenengo momentuak pasatzen lagundu dizkigun hizkiak dira. Guztiok onartua izan duguna urte luzeetan zehar. Sensibilidade eta printzipio ezberdinen gainetik herritar guztiok gure bizitzako parte txiki bat ere, horma harekin eraikia izan dugulako. Zoritxarrez, aho batez herriak bozka eman gabe onartuta zeukana, itsasoak eraman ezin zuen hori, pintura pote txuri batek eraman du.

“Herri garbia” dugu bihotzean, eta herri garbia emango diegu herritarrei. “Herri garbia” emango diegu beste ezer ere eskaintzeko ez daukagunean. Iñaki Perurenak esango lukeen bezela: Y FUNTZIONA!!

Hala ere, kezkagarria ez da bere berean herri garbia nahi izateak sortu ditzazkeen desadostasunak edo herri garbi bat bideratzeko erabiltzen diren estratejia edo trikimailak. Kezkagarria dena da izenaren atzean dagoen nahia edo izenaren atzean dagoen helburua. Helburuaren erroa, ama eta sortzailea. Beste behin Madril.

“Herria garbi” lemak mozal ordenantza dauka atzean.

Espainiar estatuak udaletxeei beraien herritarrak ixilarazteko eskumen bezela eskaini dieten legea. Mozal legea nahikoa ez denez, beste behin, zigor gehituak jartzen jarraitzen dute. Hona hemen, mozal lege handiaren alaba txikia: mozal ordenantza. Mozioetan uko egiten diogunari eta praktikan besoak zabaldu bere alabari.

Dena den, arazoa ez da Madrilek eskaintzen duena. Arazoa udaletxeek eskaini nahi dutena da eta hori bermatzeko erabilitako informazio eraldatua. Udaletxeetako kargu guztiek Madrilek ezarritako lege desproportzionatu batzuen erabilerari uko egingo baliote eta usteltzen utzi, ziurrenik Madrilek ere indarra galduko luke. Baina zoritxarrez, gure Marianoren espirituak bertan jarraituko du, gure jarrerak berea bermatzen badu; eta gu ere Mariano ñimiñoak izango gara. Euskal Herrian behintzat, Mariano  izatea ez zaigu gustatzen. Ez dugu gure burua berearekin identifikatzen. Ez omen ditu lege eraldatzaileak sortzen. Atzera omen goaz.

Dena den, Mariano izaten jarraituko dugu, aho batez onartzen diren eskari eta beharrak ezabatzen jarraitzen badugu eta bigarren aldiz, pintura pote batekin aho batez onartutakoa ezabatzen badugu.

Denok gara demokratak, adierazpen askatasuna pintura txuriak ezabatu zuen arte.

Pintura txuriak ezabatu zuenekoa… eta herritarrek behin eta berriz margotzen jarraitzea erabaki zutenekoa…

…Keep dreaming…

FREEDOM!!