Ez utzi joaten
poematxu hau bukatu artean,
Nire ixter astunen pisua atsegin ez badun ere,
jan ditudan San Jakoboen grasa
sentitzen badun ere,
ez nazan aska.
Itxaron ezan apur bat
orri zuri honetan ezkutaturik dagoen
poema azaleratu artean.
Eta emaidan atseden
arnas
eta
gogo gaur bezala
bihar ere hire gainean
eseri
eta amets perfumatuak papereratzeko.
Hire lau oinak izan daitezen
nire terapi jauregien habe,
eta leihora aterata
jauregiko leihora aterata
egin dezadan oihu
arkatzez
“bai, baboa naiz!
oso baboa naiz!”
Baina babalore zoriontsua eta multikolorea
hire gainean eseri
eta hau bezalako poemak
izkiriatzen badizkinat.