Kooperarock
Beste ekonomia eta bizitza eredu batzuk posible direlako, lanean ari gara. DSS2016-ren Kooperarock proiektuaren baitan sortutako ekarpen, hausnarketa eta ekintzak bilduko ditugu hemen. Ongi etorri, ameslari. LANKI Ikertegia, Mondragon Unibertsitatea.
Hegan egitera!
Atalak: Arizmendi Ikastola, Bitartekaritzaren haria, Kooperatibigintza Bizirik!
Egilea: Unai Garcia, Bitartekaritza-taldea
Irailaren 22a, goizeko zortziak (08:00). Bada, hemen gaude dagoeneko, Gazteluondoko gimnasioan, Arrasaten. Rosi, Adrian Del Hierro (erredehierro) argazkilaria, Gabriel Fernandez de Guebara, bere laguntzailea, Gabi deritzona, eta ni gaude. Bezperan argazki-seta ahalik eta gehien prestatzen aritu gara goizean inolako ustekaberik ez izateko. Hala ere, gainerakoak baino ordubete lehenago iritsi gara, ezustean harrapa ez gaitzaten. Egia esan, oso baikor gaude guztiok eta konfiantza handiz, badakigu aurrez egindako lan guztiak emaitzak emango dituela. Ikastolara iritsi bezain pronto, atean haur andana dago materiala furgonetatik gimnasiora eramateko prest, hori eraman dezaket? Utziko didazu? Horrela, biribildutako alfonbrak, koloredun poltsak, kartoizko tutuak eta orotariko maletak atarian zehar garraiatzen dituen segizio bitxia sortu dugu.
Adrian eta Gabik guztia prest utzi dute saiorako
Taldeko bitartekari bakoitza zentro batean aritu da lanean. Itziarek Eskoriatzan egin du lan Almen ikastetxeko ikasleekin, Meri Gazteluondon, Zuriñe Arimazubin eta Nano bikoiztu egin da, Gazteluondon nahiz Santa Teresan egin du lan. Lanerako gai interesgarri asko proposatu dituzte, esate baterako, “Sukaldea”, “Herria” edo “Itsasontzia”. Proposamenak gauzatuta ikusteko irrikaz gaude eta, horrela, oso goiz denez hotz samar eta Gipuzkoako haranaren freskotasun goiztiarrean, lehen lantaldea iritsi zaigu.
Primi eta Izaskunek, Gazteluondoko andereñoek, saioaren garapena behatzen dute
Saioa oso bizia da, talde asko dago, ideia asko, egiteko argazki asko. Denborari buruzko aurreikuspena justu samarra zen, baina errealitateak are gehiago estutzea eskatzen du. Pilotalekua ibilera arinean gauzak hara eta hona eramaten dituen jendez beteriko gunea da: hiru flotagailu, oihal bat, artilezko haril laranja bat, kaxa bat, zazpi piper. Horrela, aniztuna. Meri, Nano, Itziar eta Zuriñek gauzak argi dituzte, eta bezperan argazkilariekin izandako bilkuran denetarik egin genuen: eskemak, geziak, buruko konposizioak, zirriborroak, zazpi kafe eta hiru freskagarri, hau ezinezkoa da, hau hobeto ez, baina begira, bada beno, orduan, aurrera. Horri esker, ez gaitu ustekabean harrapatu, baina hau zoramena.
Egia esan, haurrek beren lankidetza eskaintzen dute ahal duten guztian eta ez dute lan gehiegi ematen, oso ilusionatuta daude eta badakite proiektua arrakastatsua izan dadin konpromisozko eta lankidetzazko jarrera izan behar dela. Beren materialak ekarri dituzte argazkiak osatzeko, eta lurrera bota dira hegan egiteko, letxugekin malabarismoak egiteko edo altxorrez beteriko ozeano batera murgiltzeko. Adrian eta Gabi keinuka ari dira eszena-eremuaren bazterretik, haurrei argazkiak zirraragarriagoak izateko argibideak emanez: biratu burua, tenkatu besoak, egin irri, egizue irri, ilea eskatu, hegan egiten ari zarete! Rosik hainbat kontu esaten dizkie, testuingurua jartzen die, pentsatu hegan egiten ari den hegazkin baten hegora helduta zaudetela, jarrai zirrarazko aurpegia. Oihu egitea lagungarri izaten da halakoetan, emozioak kanporatzeko, baina horrek haurrak nahasten ditu: normalean “ez oihurik egin!” entzuten dute, eta honek ustekabean harrapatu ditu, baina ahal dugu ala ez. Bada, orain zer eta ez dute nahi, edo lotsa ematen die, auskalo. Kontua da oihu xumeak baino ez dituztela egin, apalak. Ondorioz, Adrian eta Rosi soilik ari dira oihuka.
Bai, gu ere lurrera bota gara. Adrian sagarrondoz hornitutako lorategi loredun bati argibideak emanez
Orduak aurrera doaz eta argazkiak ateratzen ari gara. Ekintza-plana ostegun eta ostiralean banatu dugu, izan ere, argazki asko dira, eta denbora mugatua. Egia esan, gustura egiten da horrela lan, guztia ondo ateratzen denean eragozpen handirik gabe, eta gertatzen diren apurrak berehala konpontzen ditugu. Ikastolak bere lankidetza eskaini du uneoro, behar duzuenerako hemen gaude, esate dutela dirudi. Materiala, goizean behar bezala antolatuta zegoena bazter batean, sakabanatzen ari da seteko toki ezberdinetan, kasu honetan set, kamerino, biltegi eta jolas-atari bilakatu dena aldi berean. Kartoizko tutuak oihalen gainean daude eta horiek, aldi berean, artilezko harilak estaltzen ari dira, azken horiek oihalen gaineko kartoizko tutuetan korapilatu dira eta, horrela, behin eta berriro, nahas-mahas. Nola? Argazkilaritzaren magia da. Rosi ordena ipintzen saiatzen ari da, eta eskerrak. Dena den, ongi funtzionatzen dugu gimnasioa une honetan den sasi-kaosean.
Neskatoak, mutikoak, bi argazkilari, andereñoren bat, material teknologikoa, oihalak, trapuak eta bitartekaria hondo grisa atzean dutela
Aupa ekipo amaitzen ari gara, ez gaitezen urduri jarri! Dagoeneko “Muntaketa-katean”, “Sukaldean”, “Laborategian”, Itsasontzian”, “Aireportuan” edota “Herrian” egon gara. Ikusten ari garen irudiek itxura ona dute, konposizioak oso lortuta daude eta irudikapenek efektu itzela sorrarazten dute. Guztiok gaude txundituta lortzen ari garena ikusita, eta Arizmendi Ikastolako haurrek beren irrika helarazten digute egin dutena erakusten diegunean. Eta hori aski da pilak beste denboratxo baterako kargatzeko. Okerrena bazkalosteko garaia da, gorputzak apur batean atseden eskatzen duenean, baina ez! Misio bat dugu, konpromisoa dugu artearekin eta lankidetzarekin. Nagitasunak hartu gaitu, baina talde gehiago jasotzen ditugun heinean nagitasun oro desagertu da, taldekideengan batetik bestera dabilen energia sendoa da.
Hondoak mugitu ditugu, formak moztu, artilearekin espiralak sortu ditugu, mugimendu-lerroak, kotoidun lainoak, azenarioz egindako itsas izarrak, gezur ñimiñoen zelaia…, ateak ixteko ordua da, egin nahi genuen guztia egin dugu jadanik, eta dagoeneko guztiok nahi dugu etxera joan. Beraz, talde artistikoa azken argazkiak ateratzen ari den bitartean, gainerakoak dagoeneko erabiltzen ez den materiala jasotzen eta furgonetara eramaten hasi gara. Azken taldea gimnasiotik irten denean, guztiok isiltasun harrigarrian geratu gara. Kito. Azken begirada eman dugu bertan deus ez dugula ahazten ziurtatzeko eta Gasteizera itzuli gara. Orain argazkien emaitzak jasotzeko irrikaz gaude, 2016ko abenduan Arrasateko Amaia Antzokian paratuko direnak, erakusketan.
Kotoidun lainoa eta artilezko eguzkia espiralean hondoan moketa urdin koloreko zerua dagoela