Mozart txukuna

Atalak: musika kritika

Fitxa: Euskadiko Orkestra Sinfonikoa. Zuzendaria: Jun Märkl. Schola Easo abesbatza. Zuzendaria: Xalbador Rallo. Bakarlariak: Marta Ubieta (sopranoa), Marife Nogales (mezzoa), Gustavo Peña (tenorea), eta Iñaki Fresán (baxua). Egitaraua: Mozarten obrak. Lekua: Gasteizko Principal Antzokia. Data: maiatzaren 14a.

Aurtengo abonu-zikloaren hamaikagarren saioarako, Mozarten monografiko bat aukeratu zuen Euskadiko Orkestra Sinfonikoak. Asmatze segurua. Emaitza balekoa. Esan daiteke Mozart kotoiaren froga dela, orkestrarako, pianorako… Piano jole baten kalitatea neurtu nahi bada, eska iezaiozu Mozarten sonata bat jotzeko. Hor sumatuko dugu musikalitatea, pultsazioaren sentsibilitatea, teknika fina, etab. Orkestra batekin gauza bera gertatzen da. Talde batek Wagner gustagarria egin dezake, baina horren ondoren goazen Mozart xamur bat entzutera… Agian huts egiten digu, ala ez.

Kasu honetan, Euskadiko Orkestraren interpretazioak maila nahikoa erakutsi zuen, eta aukera izan genuen konpositore austriarraren musikaz gozatzeko, moderazioz, hori bai.

“La Clemenza di Tito” izeneko operaren obertura laburra hasierako platertxo gisa konbentzigarria atera zen, eta gauza bera esan daiteke “Linz” 36. Do maiorreko Sinfonía KV 425 lanari buruz. Soka orekatua, interpretazio bizia, liraina… Ongi.

Baina “Koroatze meza” KV 317 do maiorreko mezak zalantzan utzi gintuen. Agian betiko Principal Antzokiko akustika zinez txarragatik izan zen (horrek ziur lagundu zuela), baina ez bakarlariek (taldeko zatietan ez oso orekatuak), ez abesbatzak (segurtasuna falta zitzaien) eta ez orkestrak ez zuten bere onena eman. Eta gehiago emateko kapazak dira, dudarik gabe. Halaxe frogatu dute beste askotan. Hurrengoan, ba, hobeto.