Oso berezia

Atalak: musika kritika

Fitxa: Kontzertu Handien XI. Zikloa. Arabatxo abesbatza eta Varvara. Egitaraua: Bach, Pärt eta Schumann-en obrak. Lekua: Gasteizko Principal Antzokia. Data: otsailaren 23a.

Ez dut esan ‘oso arraroa’ agian gehiegizkoa iruditzen zaidalako, edo irudituko zaiolako irakurleari, baina Kontzertu Handien XI. Ziklo honetako bigarren saio honen formatua guztiz bitxia izan zen. Antolatzaileen arabera ‘formatu berritzailea’ eskaini dute, baina batzuetan berritzaile eta apurtzaile kontzeptuen arteko muga oso fina da. Noski esan behar dut apurtzailea izatea ez dela nota txarra, baina kasu honetan apurtzaile/kutre moduko zeozer izan zen errezitaldiaren egitura.

Hasteko, Varvara piano jole errusiarra oso musikari ona da, nortasun handikoa, teknika landua duena. Bikaina, benetan. Horrexegatik ez zuen zentzurik egitarau bat egitea non berak obra pare bat jotzen zituen eta tartean umeen abesbatza baleko bati laguntzaile gisa aritzen zen. Ez zuen koherentziarik inondik.

Varvarak jotako obrak oso exijenteak dira, konplikatuak bakarlariarentzat eta entzulearentzat ere bai. Hasi zen errezitaldia Bach-en ‘Fantasia kromatikoa eta fuga BWV 903’ (publikoari bizkarra emanda, tokia egin behar zelako abesbatzaren zuzendariaren tarimarentzat!). Erakutsi zuen Varvarak obraren ulertze sakona eta garbitasuna jotzerakoan. Primeran. Jarraian, Arvo Pärt konpositore estoniarraren pieza txiki bat jo zuen ‘Für Alina’ eta ‘Variations for de Healing of Arinushka’, delikatuak eta sentituak. Konpositore beraren ‘Marie Aed kantata’ izan zen Arabatxo ume abesbatzarekin interpretatu zuen lana. Oso afinatua aritu zen korua, tinbre politak erakutsi zituzten… Baina, benetan, ‘pegote’ hutsa izan zen piano joleak prestatu zituen obren artean. Abesbatzak meritu handia du, dudarik gabe, baina formatu horrek ez zion mesederik egin ez ume taldeari, ez bakarlariari.

Saioaren bigarren zatian mugitu zuten pianoa (nahiz eta albo batean geratu, gaizki), irudi ortodoxoagoa emateko, eta, horrela, bakarlariak Schumann-en ‘3. Sonata fa minorrean’ lan handia jo zuen. Ze Scherzo ederra egin zuen, eta, batez ere, ze Finale indartsu eta dotorea oparitu zigun!

Bis pare bat eman zituen: Händel-en bariazio batzuk eta pieza txiki eta intimista bat. Ez dakit publikoak ulertu ote zuen Varvararen barneko indar interpretatiboa. Niri asko gustatu zitzaidan, nahiz eta saio benetan traketsa izan.