Pasioa eta alaitasuna

Atalak: musika kritika

Fitxa: Gasteizko Kontzertu handien XII. Zikloa. Kazan Estatuko Orkestra Sinfonikoa. Zuzendaria: Alexander Sladkovsky. Bakarlaria: Denis Matsuev (pianoa). Egitaraua: Rachmaninov eta Txaikovsky-ren lanak. Lekua: Gasteizko Principal Antzokia. Data: otsailaren 8a.

Hona hemen Gasteizko Kontzertu handien XII. Zikloa. Lau kontzertu besterik ez dira, baina aurreko edizioetan bezala kalitatezkoak, gutxienez lehendabizikoa. Aldi honetan festa errusiarra izan genuen, benetako gozamena. Kazan Estatuko Orkestra Sinfonikoa ez da oso talde ezaguna gure artean, baina hilabete hauetan egiten ari den biran frogatzen ari dira oso orkestra interesgarria dela, eskola errusiarraren oinordeko zuzena, musika egiteko pasio eta teknika doi berbera duena.

Lehenengo zatian Rachmaninov-en ‘Piano eta orkestrarako 3. Kontzertua re minorrean op. 30’ jo zuten. Konpositorearen kontzertu onena da hirugarren hau zalantzarik gabe. Nahiz eta publilkoaren artean bigarrena ezagunagoa izan, honek duen sakontasunak, folklorean oinarritutako doinu eleganteek eta zentzuzko zailtasun teknikoek errepertorioaren zoragarrienetako bat egiten dute. Horrez gain, Denis Matsuev pianista errusiar handia izan genuen bakarlari gisa. Berandu hasi zen kontzertua, afinadorea jo ta ke ari zela pianoaren agudoak doitu nahian. Matsuev musikari exijentea da, eta ez zegoen gustura nota horiek zeuden bezala. Baina, azkenean, gutxi gorabehera lortu zen ajustea. Bertsio guztiz pertsonal eta pasionala egin zuen Matsuev-ek. Eta ederra. Ez naiz nortasun handiko bertsioen oso zalea, baina aitortu behar dut aldi honetan piano jolearen bitxikeriak barru-barrutik ateratzen zitzaizkiola eta oso logikoak eta politak ziren obraren testuinguruan. Rubato bereziak, harmoniaren hainbat detaile nabarmentzea… Eta, batez ere, jotzerakoan duen indarra edo ‘rauxa’. Alexander Sladkovsky zuzendariaren lana oso doia eta aldi berean pasionatua izan zen.

Saioaren bigarren zatia orkestraren luzimendukoa izan zen. Txaikokvsky-ren ‘4. Sinfonia’, konpositore honen obra guztiak bezala, melodiatsua da eta doinu errusiar herrikoiz beterikoa, handia eta dotorea. Saldkovsky zuzendariak bertsio gozo eta zertxobait dekadentea egin zuen. Justu entzun nahi nuen bezala, hemeretzigarren mendean egongo bagina bezala. Xarmagarria. Publikoa txoratzen amaitzeko, propina berezia eman zuten. Tatarstan-eko folklorean oinarritutako orrialde boteretsua. Zirraragarria benetan.