Hasiera »
Rayco Sanchezen bloga - Opio errebeldea
Ray Apache
Bilbotarra, Norte Apache Rap taldeko kidea, Euskaldun barria, gizarte hezitzailea, umore xelebrearen zale amorratua, filosofo izorratzailea... Opio Errebelde Blog honetan, futbola gizarte aldaketarako erreminta bezala, erabiltzen dituzten eredu ezberdinen inguruan, egingo dugu berba: hango eta hemengo bitxikeriak, atzo eta gaurko anekdotak, futbolari zirikatzaileak…zuen iradokizunak eta iritziak jakin nahi ditut. Welcome to Tijuana!!
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Rayco Sanchez(e)k Zergatik ez? bidalketan
- 27zapata(e)k Zergatik ez? bidalketan
Artxiboak
- 2018(e)ko maiatza
- 2017(e)ko abendua
- 2017(e)ko ekaina
- 2017(e)ko maiatza
- 2017(e)ko apirila
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko ekaina
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko uztaila
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
Geroarte Orma!
2018-05-28 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Garai horretan hasi zen futbolean Asier Ormazabal Larizgoitia, auzoa ordezkatzen zuen Santutxu Futbol Taldean. 8 urterekin ez zekien bere ametsik goxoenak beteko zituenik, ezta horrenbeste leku eta jende ezagutuko zuenik.
Mallonako “marroi gunean” laster nabarmendu zen, eta oso gazte, Etxebarria Parkeko akademia, Lezamako behi usainagatik aldatu zuen. Igoerak, lagapenak, garaipenak, porrotak, presioa, ardura, nerabezaroa…igaro ziren 2005eko uztailaren 2an Cluj talde Errumaniarraren aurka, Athleticekin (era ofizialean) debuta egin zuen arte. Astebete geroago, “futbolaren katedralean” bataiatzeko aukera ere izan zuelarik.
Errusiar mendiaren goikaldea ikusi, eta berehala jeitsi behar izan zituen oinak lurrera, Clujen kanporaketako partidak, lehenengo taldearekin jokatuko zituen partida bakarrak izango baitziren. Hala ere, santutxuarraren izaera dela eta, egun, ez ditu inorentzako hitz txarrik (futboletik kanpo ezta ere), “Iraola geratu zen lehenengo taldean nire ordez, eta…begiratu zein ona izan den, tipo jatorra gainera”. Ernestorentzat (Valverde) ere, hitz politak ditu “tipo bikaina eta entrenatzaile aparta da”.
Burua altzatu, resilientzia “leitmotiv”tzat hartu eta Pontevedran, Cartagenan, Puertollanon, Logroñesen eta Leioan ibili zen bere maila erakusten, Santutxura bueltatu arte. Ibilbide luze eta polit baten ostean, pasaden maiatzaren 23an, bere azken partida bizi zuen Asierrek. Santutxuko 100. urteurrenean Athleticen kontra jokatu zutenekoa, bere bihotzeko bi talde kuttunen artekoa.
Partidan, hasieratik hasi zen “gorrien” hamaikakoan. Adurizekin neurtu behar izan zen, behetik irizpide osoz baloi jokatu zuen, eta goitik oso sendo ibili zen. Muniaini faltatxoren bat egin bazion ere, jarraian barkamena eskatu eta bere elkarkidetza erakusteko aukera izan zuen. Bigarren zatian, aldatu zuten, eta bertan bildu ziren Santutxuko zale, familia eta lagunen txalo zaparrada batekin irten zen futbolaria, pozik, baina jakinda momentu horretan, aro magiko bat bukatzen ari zela.
Futbol zelaiak bezala, kirolak berak eta bere protagonistak etengabeko metamorfosi baten barruan bizi dira. “Ormak”zelaia utzi du, baina rol aldaketa bati kasu egiteko, seguro laster formakuntza lanetan, edo bere kirol maitearekin zerikurik duen zerbaitetan ikusiko dugula, bere jakituria eta gogoak konpartitzen. Zihur nago ere, eraldaketa prozesu horretan, bere irrifarra eta bizitzarekiko duen ilusio kutzakor hori aldaezinak izango direla. Ez du Xabi Prieto, Totti, edo Buffonen arreta medioetan, eta ez du behar, baina Bizkaiako futbolak, bera bezalako jokalariak behar ditu.
Geroarte eta zorte on lagun!
Zu gara Gu!
2017-12-27 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Denetarik ikusten ohituta gaude, telebistak gure etxeko egongelak okupatu
zituenetik. Aro modernoko internet mega sareak ez du lagundu gure harritzeko ahalmena garatzen, dena ikusi dugula uste baitugu. Horretan nengoen ni futbol zale inozo eta frikia, Darmstadt talde alemaniarraren istorio hunkigarri eta harrigarria ezagutu nuen arte.
1898 urtetik SV Darmstadt dugu Hesse hiriburuko ordezkatzailerik nagusiena.
Inoiz ez du txapelketa nagusirik irabazi, baina ez dute behar, beste bitxitasun
batzuetan oinarritzen baitira talde honen berezitasunak. Klubaren elastikoetan errege eta erreginen Lys Lorea armarrian daramate. Hala ere, taldea osa ZU GARA GU tzen duten kirolariak odol urdinekoak izan beharrean, pikotxa eta pala dira, hauek baitira bere filosofiaren garaikur nagusiak. Azken bi hamarkadetan 3. eta 4. mailetan koloreak defendatu arren, 3 igoera jarraian ospatu dituzte, gaur egun dauden Bundesligara heldu arte. Sekulako miraria dirudi (eta bada); are gehiago bere baliabide ekonomikoak bere aukariekin alderatzen baditugu.
Mirari honen lekuko, Johnny Heimes “urdinen” zale amorratuena izan zen. Johnny borrokatzailea minbizi bati aurre egiten ari zitzaion bitartean, Bundesligara igotzea lortu zuen taldeak. Gaztearen egoera jakinda, “lirio”-en jokalari eta agintariek, beraiekin Udaletxean titulua ospatzera gonbidatu zuten. “Zure borrokak inspiratu egiten gaitu”, esan diote inoiz jokalariek. Erakunde berezia dugu hau.
Baina dena ez da poza Hessekoen etxean. 2016ko martxoan, Johnny gazteak
minbiziaren kontrako borroka galdu egin zuen, 26 urte besterik ez zituelarik.
Horregatik, futbol mundialean ikusi ez den omenaldirik handiena egin nahiean,1. mailako bigarren denboraldia hasi baino lehen, bere zelaiaren izen aldaketa aditzera eman dute. Beraz, 2016ko abuztutik aurrera, SV Darmstadt 98 taldeak, Johnny Heimes estadiumean jokatuko ditu etxeko partidak. Bai, ondo irakurri duzue;. hildako zale leialaren izena jarri diote zelaiari.
Marketing futbolistikoaren aldean bizi garenok, eskerrak eman nahi dizkiegu
Lyseko lagunei futbol modernoaren norantzari eta zentsuari aurre egiteagatik.
Eskerrik asko Jhonyri egindako omenaldiarengatik,
zaleak baikara oinarri nagusi ta ezibesteko. Guztiok bat eginez lelo berean, “zu gara gu”.
Viva Mexico eta Salcidotarrak Kabroiak!!
2017-06-27 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Mexico galtzen ari da, Confederaciones deritzoten “txapelketan” Errusiarren kontrako partidan. Baina hau ez da izango galtzen hasten duten lehenengo partida, izan ere, hamaika gudatan jaioak dira “Mariatxitarrak”, futbol zelaian eta batez ere zelaitik kanpo: Droga eta Narcoen artekoak, korrupzioa, Ayotzinapa, pobrezia…baina errekaren norantzaren kontra egiten duten horietakoak dira hauek, ERRESILIENTEAK.
Fubolak berak, ez du herriaren aldapan gorako lasterketa horri uko egin, horregatik Beñatek noizbait kontaturiko, Carlos Salcido futbolari eta ereduaren istorioa arakatuko nahi dugu oraingoan.
Carlos Arnoldo Salcido Flores, Jaliscon aurkitzen den Ocotlán hirian jaio zen. 9 urte zituelarik, bizitzaren alderik gogorrena ezagutu zuen, minbizi madarikatu batek, bere ama eraman zuenean. Guadalajarara aldatu zuen egoitza, eta bertan zurgintzan, burdindegi eta kotxe garbiketan ibili zen. Bere egoera hobetzeko naian, hiru alditan saiatu ziren AEBetara salto egitea, eta hiru aldi horietan deportazioaren galerak pairatu zituen, hiru bider saiatu, eta hiru bider galdu, baina Carlos ez da amore amoaten duen horietakoak. Ilegala sentiarazteaz aparte, Carlos ausartari poztasunaren eremuak mugatzen saiatu zen “Osaba Sam”.
Baina “Inperialismoaren Meka” ez zen nahiko, gure atzelariaren erresilientziari aurre egiteko, eta 20 urte zituelarik, futbol mexikarraren lehenengo mailan, Chivasekin debuta egiteko aukera izan zuen. Geroztik, Aztecarren liga, Holandakoa Everidisie eta urre Olinpiko bat irabazi izan ditu. Hala ere, bere hitzetan, onena bere familiari eskeinitako laguntza ekonomikoa izan da, hori eta Mexikarren partida baten ostean, 15 urte ta gero bere anaiekin batu izana. Iragana ahantzi gabe, etorkizuna era positibo baten begiratzen du. Galtzera ohitu zen irabazle nekaezina. Kirola eta futbola aitzaki, guztiok jarraitu beharko genukeen itsasargi horietakoa da gerlari ezkertiarra.
“Esperantza, zerbait gertatzeko desira da, fedea gertatuko delaren sinismena, eta ausardia gertaraztea” dio “Mariachien” taldeko coach den Imanol Ibarrondo euskaldunak. Soilik esperantza, fedea eta ausardia duen herri eta talde batek lortu dezake askatasunerako billetea, zoriontasunerako lekua, amets egiteko zilegitasuna eta baimena…Carlos Salcidotik, taldearen osotasunera, VIVA MEXICO ta SALCIDOTARRAK KABROIAK!
p.d: Mexico altzatu, eta markagailua irauli zuen…nola ez.
Harresien kontrako koloreak
2017-06-01 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
USAko kamisetak
Agur eta ohore Capitano
2017-05-28 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Gaur 24 urteren ostean, Francesco Totti handiak, AS Roma taldea utzi du. Romulo eta Remoren aita, ez du kamiseta granatea berriz jantziko. Umezurtz utzi gaitu, klub bakarrean ibili den mega izarra. Kaleko jokalaria diote batzuk, etsairik kabroi eta errespetagarriena besteak, baina argi dagoena, hiriko, estatuko eta kontinente osoko errespetua irabazi duen azken gladiadorea izan dela.
Zerbait apurtu zait gaur, agian nagusi egiten ari naizela konturatu naizelako, agian garai polit eta underground bat hil delako “Mainstream”aren eskuetan. Agian Julen, Henry, Bergkamp, Gurpegi, Aranburu, Cantona, Kanu, Baggio…inmortal horien azkenengoa nagusitu delako. Bukatu da maitemindu ninduen kirola, manga lodiko kamisetak, praka motz motzak, hilez beteriko gorputz meheak, artilezko mediak, egurrezko erlojuak harmailetan, bota beltzak…egia da urtetako bilakaera izan dela, baina ni gaur esnatu naiz.
PC futbol bueltatzea nahi dut, Julen Guerrero, San Mameseko “Gallineroa”, Estelea, Bebeto, Salenko, Ronaldo Potoloa, PES 2. eta propagandarik gabeko kamisetak. Azken idoloa joan da, erromaren inperioaren azken eroia, plazan jokatzen genuen umeon azken eredua, agur eta ohore “capitano”.
Gora futbol FEMINISTA!
2017-05-26 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Intentsioak eta nahiak haizeak eraman ditzake, paper horiztatu bateko kontratu zahar eta ahaztu bat bezala. Horregatik, gauza garrantzitsuak ekintzekin adierazi behar dira, norbait esan zuen bezala “iraultza ez dute sekula telebistan aterako” eta arlo honetan maisuak izaten dira alemaniako lagunak.
Sarreren salneurrietatik hasita, (10€ gatik goi mailako talde bat ikusi dezakezu),eta jardunaldien ordutegietatik jarraituz, (arratsalde goizean jokatzen dituzte partida guztiak, eta horrek adin guztietako pertsonen joateak ahalbidetzen du). Partiden datak ere finkoak dira, abuztuan badakizkigu gure talde gustokoen 34 jardunaldiak, noiz, non eta noren kontra, La Liga (del banco de turno) ez bezala, gure aisia planifikatzeko aukera luzatzen digu, etxeko eta etxetik kanpoko partidak ikustera joan nahi ezkero.
Arrazakeria eta faxismoa ere zigortu izan dituzte harmailetan, inongo beste lekuetan egin ez duten bezala. Argi dute, zer nolako gizartea izan nahi duten, eta bizi osorako zelai kanporatze zigorrak, lan komunitarioetan lan egiteko zigor epaituak, kluben kontrako izunak…oraindik entzuten ditut El Molinoneko “animaliak” tximinoarena egiten, Iñakik baloia hartzen zuen bakoitzean.
Futbolaren demokratizazioaren bidean, datorren denboraldirako beste pausu handi bat emango dute Bundesligan. Mundu osoko futbol txapelketetan eman ez den gertakariaren testigu izango dira bertan, emakume bat arbitro lanak egingo bait ditu, beste arbitro gizonen artean!!! Bai, zuri ta beltzean bizi direnentzako ezinezkoa dirudi. Baina emakumeak futboletaz dakite, taktika interpretatu, medioetan kritikak egin, entrenatzaile bikainak izan…eta nola ez, titiak zein aluekin futbol partidetako epaile eta jokalariak izan daitezke (eta dira).
Istorio honen protagonista Bibiana Steinhaus (Bad Lauterberg 1979) dugu. Hannoverrekoa sekulako eskarmetua du goi mailako partidak arbitraje lanetan, izan ere gizonezkoen 2.mailan, edota 1º baina 4º epaile bezala ibili da. Emakumezkoen futbolean ,Munduko Txapelketetan 2011 eta 2015, Joku Olinpikoetan 2012, Eurokopa 2009, 2011,2013,2015 eta aurtengo Champions Leagueko finalean epaile nagusi bezala ikusiko dugu (casi ná).
Seguru nago berdintasunaren bidean lehenengo harria izango dela, ez dut ezagutzen (ala bai) leku hobeagorik iraultza feministarekin jarraitzeko. Erabili dezagun futbola gizartea hobetzeko, gure gabeziak betetzeko, emakumearen papera aldarrikatzeko. Gure futbolak ez du VARaren (Video assistant referee) beharrik, emakumeak baizik. Gora futbol feminista!
Bibiana Steinhaus
Kurdistango Urrezko Baloia
2017-04-06 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Urtero bezala “Mass Media”ko basapiztiak, denboraldiko jokalaririk onena nor den aukeratzeko lehiarekin hasi dira; Messi, Ronaldo, Suárez, Neymar… Nike eta Adidasen arteko borroka honetan, Bartzelona-k eta Real Madrid-ek monopolizatutako jokoan nik badut faborito bat, Deniz Naki.
Protagonista dugun jokalaria, 1989ko uztailaren 9an Dürenen (Alemania) jaio zen. Bere gurasoak Kurduak ziren, Tunceliko eskualdekoak; eta 70 hamarkadan “Curry wurst” herrialdera migratu zuten lan bila. Betidanik gauzak konpartitzen irakatsi izan diote Deniz gazteari, eta bizitza ezkertiar kutsutik ikusten. Agian horregatik ikusi izan ohi du futbola kolore gorriz.
Bayer Leverkuseneko harrobian hasi zen futbolean lehenengo pausuak ematen, baita Alemaniako adin txikikoen selekzioarekin ere (18-azpiko eurokopa irabazi zuen). Leverkusenetik St.Paulira salto egin eta bertan, ezkertiarren Klub famatuan bere karrerako 3 urterik oparo eta zoriontsuenak igaro zituen.
Hamburgoko “Auzo Gorriko” kamisetarekin hainbat bizipen izan ditu baina ezagunena agian, Hansa Rostocken (eskumako zaletuen taldea) aurka sartu zuen golarena da. Ez zen ikusgarria izan, beharbada Van Basten bezala erdi bolea eskuadratik sartu zelako; gure laguna, Hansatarren mehatxu eta zirikaldiez nazkaturik, beraiengana hurbildu eta atzamarra lepoan jarrita, zintzur-egiteko keinua egin zuen. 4 partidutako zigorra jaso zuen, baina merezi izan zuen?.
Kurdistango lagunek jasan dituztenak eta oraindik ere jasaten ari direnak, giza eskubideetatik haratago kokatzen den beldurrezko filme bat dirudite, pelikula honen zuzendariak Atatürk eta Erdogan direlarik. Estatu Kurdua defendatzen duen edonork libre bizitzea du jomuga. Nakik berak, bere odoletan jasan izan ditu bereak.
Genclerbirligi Ankarako taldeak fitxatu eta ilusioa laster maldan gora jarri zitzaion. Deniz, ISISen erasoen kontra egin zuen sare sozialetan, Kurdistango kideak defendatu nahian. Handik pare bat egunetara, Ankaran supermerkatu batean erosketak egiten ari zelarik, gizon talde batek ea Naki ote zen galdetu, eta zuzenean jipoitu egin zuten. Zorionez handik ihes egiteko aukera izan zuen. Bere familia eta lagunak arriskuan jartzeko beldurrez Alemaniara itzultzeko erabakia hartu zuen, nahiz eta laster bueltan izan zen, “bere lekuan”.
Turkiak okupaturiko Kurdistango hiriburuan, Diyarbakirren hain zuzen ere, Amed SK taldeak etxean jokatzeko aukera luzatu zion Nakiri. Kurdistaneko koloreak dituen Klub honek 3. mailan ematen ditu asteburuak eta bere zaleek Turkiako okupazioaren kontra egiten dutenez, alde egiten dutenekin istiluak izaten dituzte maiz. Aurrelariak dioenez: “beste edonon jokatu dezaket, baina hau da nire etxea. Aurkarien kontra aritzeaz aparte, federazioaren eta gobernuaren kontra ere jokatzen dugu”.
Hasieran aipatu dudan bezala, azken denboraldietan niretzat ez da egon Naki bezalako jokalaririk. Profesionaltasun eta pasioaz bere koloreak defendatu izan ditu eta bere herri eta zaleen eskubideengatik borrokatu ere bai. Horregatik, Turkiako Fiskalak 5 urte espetxe zigorra eskatzen dio jokalariari. Imagina dezakezue kirolari aberats hauek bere burua buztiko balute, Zer gertatuko litzatekeen? Eta herrialde txikien borrokak defendatu eta salatuko balituzte? Hori bai utopia. Horregatik guztiagatik, nire botoa argi daukat; Deniz Nakirentzako ”Kurdistango Urrezko Baloia” .
Futbolean pentsatzen
2017-03-29 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
“Futbola gizartearen erreflexua da”, “gizarteak ematen dio futbolari , horregatik jaialdi honen bitartez gizarteari futbola bueltatu nahi diogu”, honako hitzekin eman zion hasiera Galder Reguera Kazetariak, Thinking Football Fil Festival 2017ko edizioari.
Beste urteetan bezala, aurten ere bidaiatzeko aukera izan dugu: Sunakali Budaren begi marroietatik, Islandiako paisai zurira; Danimarkako izarretatik, brasileko iraultza eguzkitsura; heriotz gordinetik, bizitzaren alderik gozoenetara; marrazki bizidunetatik, azal lehunetara; diskriminazazio bortitzatik, sexu bereko ezpainen talketara. Hala ere, tolerantziaren beste aldean bizi zaretenok “ez zarete sekula bakarrik ibiliko”.
Mundua bi aldetan banatzen ari diren mugen garaian bizi gara, gizakiak ezberdindu nahi gatuzte, kolore, sexu, hizkuntz, jainko eta kapitalean sailkaturik. Baina faktore guzti hoiek alde batera geratzen dira, edozein ume, gazte edo heldu baloi bat bere herriko plaza, hondartza edo mendian biratzen duenean. Mezu hau da bideo eta dokumentalen ospakizun honek adierazi nahi dueña. Jarraitu behar dugu gure ereduan sinisten, kirol zoragarri honek duen gizarteratze eta bateragarritasun potere horretan, we must live “Thinking Football”, bizi behar gara “futbolean pentsatzen”.
Get ritch or die triyng
2017-01-25 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Sheiyi Emmanuel Adebayor aste honetan Gabonen ospatu den 2017ko Afrikako Kopan parte hartu du. Afrikako Saien aurrelariaren karrera, filme bat dirudi, horrenbeste talde boteretsuetan jokatu ta gero, talderik gabe dago egun, batek daki nora joko duen, bere bizitza pertsonal eta familiarra bezala. Rap Musika zale amorratua denez, bere bibliografia 50 Cent Rap abeslariaren diska batekin alderatuko dugu, balak, kalea, mina, urrezko lepokoak…izan baititu tartean.
1-Intro: Lomé Togoko hiribuan hasiko ginateke. Benin eta Ghana bitartean kokatzen den lur zati mehe eta argalean jaio zen gure protagonista. Bere herriko mapa bezala, bi erraldoien tartean burua ataratzeko borrokan ibili izan balitz bezala, sorbalda eztu eta hanka luzeekin ezagutu dugu, zirrikitu txikietatik miatu, eta gozeatik azkar ihes egiteko fisionomia tankerarekin, beste hainbat bizlagunen antza.
2-Track: 15 urterekin bere etxe umileko atea itxi eta Frantziarako maletak egin zituen. Geroztik, Fc Metz, Mónaco, Arsenal, Manchester City, Real Madrid, Tottenham eta Crystal Palace taldeetako kamisetekin golak ospatu izan ditu. Egun, Talde bila urte erdia darama, ez dakigu representantea oporretan bidali ote duen.
3-Track: Nahiz eta profesionaltasunetik at egon, bere auzokideen koloreak defendatzeko aukera ez du galdu, eta horregatik, parte hartu izan du Togoko Selekzioarekin Gabonen jokatzen ari den Afrikako Txapelketan. Baina ez dituzte 2006eko Alemanian jokatu zuten Munduko Txapelketa jokatzeko sailkatupena momento zoragarriak errepikatu, eta lehenengo fasean kanporatu dituzte.
4-Track: Jokatu duen 4º Afrikako Txapelketa izan da Gabonekoa, baina 5º bat jokatzekotan ibili zen “talde horiak”. 2010. Urtean Adebayorren taldea, Angolarako bidean zeudelarik (Afrikako Kopa bertan jokatuko zen), metrailetaz armaturiko talde batek, 20 minutuz tirokatu zuen kirolarien autobusa. Egun horretan 3 pertsona hil eta 9 zauritu zituzten, harrezkero urte betez bere jaioterriarekin jokatzeari uko egin zuen.
5-Track: Bala hotsak esnatu zuten Emmanuel, baina hau ez da izan aurrelari abilaren unerik mingarriena, izan ere, 2015ean sare sozial ezagun batean, bere familiarekin izandako lizkarrak publikoki adierazi zituen:
Monacon jokatzen zuen garaian, bere etxean siesta hartzen zegoelarik, bi tipo esnatu zuten, labana batekin lepoa zorrozteko mehatxupean. Begiak ondo ireki, eta bere bi anaiak (Kola eta Peter) zirela kontuan jausi zen. Bere dirua nahi zuten, eta kontuak horrela konpondu behar bazuten galdetuz, bere bizitzarekin akatu behar zutela agindu zien biei. Egoeraz larrituta, amari deitu zuen gertatutakoa kontatzeko asmoz, baina bere errua zela esan eta bertan behera utzi zuen gaia. Azkenean bere etxean geratzeko aukera luzatu zien “lapur ezagunei”, eta baita dirua eskeini ere.
6-Track: Denborak ez zuen Adebayortarren gatazkak baretu, goleatzailearen adierazpenetan irakurri dezakegun bezala: “nire bizitzarekin akabatzea pentsatu dut sarritan”, “familiak, nire dirua banatu du ni hil baino lehen”, “Peterren heriotza leporatu didate, nahiz eta nirekin Metz eta Monacora ekarri, eta negozio bat irekitzeko lagundu izana”, “arrebari ere, 1,2 Miloi Eurotako etxea erosi nion Ghana aldean, nire anaiarekin bertan bizi zedin. Oporraldi baten bizitan gerturatu nintzenean, etxea alokatu zuen eta nire anaia kaleratu ere. Azalpenak eskatzerako orduan, 30 minututako irainak jaso nituen”. Billeteen bakardadetik idatzitako odolezko hitzak ditugu hauek, hala ere, esperantzarako lehioa irekita uzten du “ azkenean garrantzitsuena berriro ere altzatzean datza” aipatuz.
7-Outro: Txanponak bezala, futbolak ere bi alde ditu. Diruak zoriontasuna dakar? Prest gaude mundua eta kilateak eskuetan izateko? Emmanuel Adebayorren bizitzaren soinu bandari izena bakarrik falta zaio, horretarako 50 Cent delakoaren pelikularen izena aukeratu dugu: Get ritch or die trying/ aberastu, edo hil zaitez saiakeran.
Sustraiak enborra bihurtzeko prest
2016-12-31 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
“Gu sortu ginen embor beretik, sortuko dira besteak, burruka hontan iraungo duten zuhaitz-ardaska gazteak” dio Xabier Letek idatzitako eta beste askok abestutako irmoak. Amaituezineko guda, bizitzaren egunerokotasunetik, gizartearen alorrera daraman hitzen arteko bataila dela esan dezakegu. Bizitzan, futbolean bezala, eguneroko borrokak hastera behartzen zaitu, eguneroko metamorfosi eta ikasteko prozesuan. Bide horretan aurkitzen dugu Einar gaztea,txuri urdinez jantzita sendo hasten doan ardaska.
Einar Galilea Azaceta ( Gasteiz 1994.ko maiatzaren 22an jaioa) , hamarkada bat baino gehiago darama Deportivo Alaveseko koloreak defendatzen. Atzelariak berdegunetan emandako miloika orduen sari bezala, izan ditu lehenengo taldeko debuta eta maila igoerak: 2ºBtik 2º mailara eta 2º mailatik 1º ra (casi ná).
Partiduetan duen konpromezua, gizartearekiko duenaren arabera doa, zentral kementsuak, Twitterren bidez ere, hainbat gertaera salatzen bait ditu: langileriaren bizi baldintzak, indarkeria matxista, #Altsasu, Iñigo Cabacas, Kapitalismoa, Kultura, Hezkuntza, Siria, Adierazpen Askatasuna… “Hastag” guztietan dago sartuta.
Gizarte aldaketa horretan murgildurik, Lehen Hezkuntzan irakasle moduan aritzeko azkenengo pausuak ematen ari ditu. Izan ere, Eskolarekiko duen maitasuna kurtsoan zehar erakusten du, gazteekin ikastetxetan Euskararen alde egiten dituen itzaldietan.
Ibaiako formakuntzatik aparte, bidaietan ere asetzen du bere jakin-mina. Futbola eta bestelako konpromezuak uzten dituzten hutsunetan, motxila hartu, eta kultura ezberdinak ezagutzea gustoko du Babazorroak. Errusian eta Iranen bizi izandako abenturak ,indartzen ari dira Einar atsegin eta hurbilaren izaera.
Lakua Sansomendiko auzokidea, persona alaia eta eskuzabala da, pasioarekin hitz egiten du bizitzari buruz, soilik hainbeste gauza esateko eta egiteko duten personak bezala. Irakurketa eta musika bizika maite ditu, Alaves eta Herria lez. Bere lagunen laguna, goi mailakao kirolarien harroputzkeria eta “postureotik” hurrun, bere burua beste zale batena bezala ikusten du.
Einar 1º mailan jokatzerik duela erakutsi izan du, bai kirolari dagokionez, eta baita herriaren ordezkari izateko ausardia eta kezkei erantzuna emanez. Heldu da garaia beraz, harrobian hasitako lore biziak Gasteizeko balkoietan distiratasuna erakusteko, Leteren abestiari esaldi berri bat gehitzeko: “ sustraiak enborra bihurtzeko prest”.
Einar Txapeldun!!
Hastera doan 2017 urte honetan, 1º mailan debuta eta gauzarik onenak opa dizkizut lagun.