Ray Apache
Bilbotarra, Norte Apache Rap taldeko kidea, Euskaldun barria, gizarte hezitzailea, umore xelebrearen zale amorratua, filosofo izorratzailea... Opio Errebelde Blog honetan, futbola gizarte aldaketarako erreminta bezala, erabiltzen dituzten eredu ezberdinen inguruan, egingo dugu berba: hango eta hemengo bitxikeriak, atzo eta gaurko anekdotak, futbolari zirikatzaileak…zuen iradokizunak eta iritziak jakin nahi ditut. Welcome to Tijuana!!
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Rayco Sanchez(e)k Zergatik ez? bidalketan
- 27zapata(e)k Zergatik ez? bidalketan
Artxiboak
- 2018(e)ko maiatza
- 2017(e)ko abendua
- 2017(e)ko ekaina
- 2017(e)ko maiatza
- 2017(e)ko apirila
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko ekaina
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko uztaila
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
Geroarte Orma!
Atalak: Sailkatu gabea
Garai horretan hasi zen futbolean Asier Ormazabal Larizgoitia, auzoa ordezkatzen zuen Santutxu Futbol Taldean. 8 urterekin ez zekien bere ametsik goxoenak beteko zituenik, ezta horrenbeste leku eta jende ezagutuko zuenik.
Mallonako “marroi gunean” laster nabarmendu zen, eta oso gazte, Etxebarria Parkeko akademia, Lezamako behi usainagatik aldatu zuen. Igoerak, lagapenak, garaipenak, porrotak, presioa, ardura, nerabezaroa…igaro ziren 2005eko uztailaren 2an Cluj talde Errumaniarraren aurka, Athleticekin (era ofizialean) debuta egin zuen arte. Astebete geroago, “futbolaren katedralean” bataiatzeko aukera ere izan zuelarik.
Errusiar mendiaren goikaldea ikusi, eta berehala jeitsi behar izan zituen oinak lurrera, Clujen kanporaketako partidak, lehenengo taldearekin jokatuko zituen partida bakarrak izango baitziren. Hala ere, santutxuarraren izaera dela eta, egun, ez ditu inorentzako hitz txarrik (futboletik kanpo ezta ere), “Iraola geratu zen lehenengo taldean nire ordez, eta…begiratu zein ona izan den, tipo jatorra gainera”. Ernestorentzat (Valverde) ere, hitz politak ditu “tipo bikaina eta entrenatzaile aparta da”.
Burua altzatu, resilientzia “leitmotiv”tzat hartu eta Pontevedran, Cartagenan, Puertollanon, Logroñesen eta Leioan ibili zen bere maila erakusten, Santutxura bueltatu arte. Ibilbide luze eta polit baten ostean, pasaden maiatzaren 23an, bere azken partida bizi zuen Asierrek. Santutxuko 100. urteurrenean Athleticen kontra jokatu zutenekoa, bere bihotzeko bi talde kuttunen artekoa.
Partidan, hasieratik hasi zen “gorrien” hamaikakoan. Adurizekin neurtu behar izan zen, behetik irizpide osoz baloi jokatu zuen, eta goitik oso sendo ibili zen. Muniaini faltatxoren bat egin bazion ere, jarraian barkamena eskatu eta bere elkarkidetza erakusteko aukera izan zuen. Bigarren zatian, aldatu zuten, eta bertan bildu ziren Santutxuko zale, familia eta lagunen txalo zaparrada batekin irten zen futbolaria, pozik, baina jakinda momentu horretan, aro magiko bat bukatzen ari zela.
Futbol zelaiak bezala, kirolak berak eta bere protagonistak etengabeko metamorfosi baten barruan bizi dira. “Ormak”zelaia utzi du, baina rol aldaketa bati kasu egiteko, seguro laster formakuntza lanetan, edo bere kirol maitearekin zerikurik duen zerbaitetan ikusiko dugula, bere jakituria eta gogoak konpartitzen. Zihur nago ere, eraldaketa prozesu horretan, bere irrifarra eta bizitzarekiko duen ilusio kutzakor hori aldaezinak izango direla. Ez du Xabi Prieto, Totti, edo Buffonen arreta medioetan, eta ez du behar, baina Bizkaiako futbolak, bera bezalako jokalariak behar ditu.
Geroarte eta zorte on lagun!