Aitor Subiza
Nafarra jaiotzez, Madrilgo biztanlea naiz aspaldidanik. Kultura interesatzen zait, eszenatokiak maite ditut. Baina kale-kantoietan hona ekartzea merezi duten istorioak topatzen ditut egunero eta horixe egiteko asmoa dut. Egunerokotasunak, bere txikian, milaka poema, nobela, komedia eta drama gordetzen dituelako bere baitan.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- ASIER GURIDI ZALOÑA(e)k Ez diren biziak bidalketan
- Arantxa Zabala(e)k Ez diren biziak bidalketan
- Pello(e)k Dena, eta izan behar zuena bidalketan
Aitona-amonari gutuna
Atalak: Sailkatugabeak
Aitona, amona:
Zer moduz zaudete? Gu ongi gaude. Amak esan du aste honetan ezin izango dugula zuen etxera joan, eta agian datozen asteotan ere ezin izango dugula. Horregatik idazten dizuet.
Eskolak bukatu ditugu, eta orain etxean nago, baina aspertu egiten naiz hemen. Horregatik kalera joan nahi dut beti, lagunekin, baina amak esaten dit ezetz, etxean egoteko, baina ni hemen aspertu egiten naiz. Margotu egiten dut, eta amari laguntzen diot etxean gauza batzuk egiten.
Atzo ateratzeko baimena eman zidan amak. Zuek oparitu zenidaten baloia hartu nuen eta hondartzara jaitsi nintzen lagunekin. Nire ekipoak irabazi zuen eta nik bi gol sartu nituen. Baina azkenean haserretu egin ziren beste taldekoak eta jolasa aldatzea erabaki genuen. Gerratan jolasten hasi ginen orduan. Bi taldetan banatzen gara, eta kamisetak aurkako zelaian uzten ditugu. Talde bakoitzak bere kamiseta guztiak berreskuratzen duenean irabazten du. Ehun arte zenbatzen dugu ezkutatzeko, eta orduan hasten da jolasa. Aurkako taldekoren bat eskuaz ukitzen baduzu, hil egiten da, lurrean egon behar du, baina bere taldeko batek salba dezake, lurretik altxatzen badu. Nik bi kamiseta hartu nituen atzo, eta aurkako taldekoek hiru.
Etxera joateko gutxi geratzen zenean, trumoi erraldoi bat entzun nuen. Nire ezkutalekutik atera eta hirugarren kamisetaren bila atera nintzen lasterka. Ahmed lurrean zegoen, etzanda. Besoetatik tira egin nion, lurretik altxatzeko, baina ez zen altxatu. “Ahmed, Ahmed!” oihukatu nion, baina deus ez. Burua jiratu zuen, eta belarrian behera odola zuela ikusi nuen.
Amak esan dit gaur Ahmed ez dela jolastera joango, eta ni ere etxean geratzeko. Baina ni hemen aspertu egiten naiz.
Muxu bat,
Wahid.