Aitor Subiza
Nafarra jaiotzez, Madrilgo biztanlea naiz aspaldidanik. Kultura interesatzen zait, eszenatokiak maite ditut. Baina kale-kantoietan hona ekartzea merezi duten istorioak topatzen ditut egunero eta horixe egiteko asmoa dut. Egunerokotasunak, bere txikian, milaka poema, nobela, komedia eta drama gordetzen dituelako bere baitan.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- ASIER GURIDI ZALOÑA(e)k Ez diren biziak bidalketan
- Arantxa Zabala(e)k Ez diren biziak bidalketan
- Pello(e)k Dena, eta izan behar zuena bidalketan
Hilotz anonimoak
Atalak: Sailkatugabeak
Hilotz anonimoak
ez ditu ahanztura batek batzen,
ez ditu oroitzapen batek bereizten…
Neguko belarretan ahazturik
kalearen gainean,
zangartasun eta sufrimenduzko
bi kontakizun luzeren artean.
“Biktima neu naiz!”. Eurek ez zuten erantzun:
“Biktima batek ez du beste bat hiltzen.
Eta istorio honetan bada hiltzaile bat
eta biktima bat.” Haurrak ziren,
Kristoren altzifreetako elurra jasotzen zuten
eta aingeruekin jolasten ziren
adin bera zutelako… Eskolatik ihesi zihoazen
matematikei eta antzinako poesia heroikoari
ihes egiteko. Hesietan
soldaduekin jolasten ziren
heriotzaren jolas inozoan.
Ez zieten esaten: utz itzazue fusilak
eta ireki bideak tximeletak, goizetik gertu,
ama aurki dezan.
Tximeletarekin hegaz egin dezagun,
ametsetatik kanpora, ametsak estuegiak direlako
gure ateetarako. Haurrak ziren,
jolasean ari ziren eta ipuin bat asmatzen zuten arrosa gorriarentzat,
elurraren azpian, zangartasun eta sufrimenduzko
bi kontakizun luzeren atzean.
Gero aingeru txikiekin ihesi joaten ziren
zeru garbi baterantz.
Mahmud Darwish.