Xarma handiz

Atalak: musika kritika

Fitxa: Musika Hamabostaldia. Victoria Eugenia zikloa. Jorge Luis Prats (pianoa). Egitaraua: Schumann, Granados, Guerrero, Villalobos eta Albeniz-en obrak. Lekua: Victoria Eugenia Antzokia. Data: abuztuaren 3a.

Musika mailan, eta konkretuki piano mailan artista ikaragarriak sortu dira Hego Amerikan: Martha Argerich argentinarra, Claudio Arrau txiletarra edo Nelson Freire brasildarra adibide batzuk besterik ez dira. Bakoitza bere estilo bereziarekin piano joleen ‘olinpoan’ daude izen hauek.

Oraingo honetan, eta Musika Hamabostaldiko Victoria Eugenia zikloa irekitzeko, Jorge Luis Prats pianista kubatarra entzuteko aukera izan genuen eta esan behar da musikari ona izateaz gain, publikoa liluratu egin zuela. Egitarau serio-serioa egin zuen, non bere botere teknikoaren erakustaldia egin zuen, baina ez genuen aurkitu bere distira orrialde dentso horietan, bere jaioterriaren erritmoak azaltzen zituzten obretan baizik.

Errezitaldiaren lehenengo zatia Robert Schumann konpositoreari dedikatu zion. “Blumenstücke, op. 19” delikatua jo ondoren, hain zaila eta entzuteko konplexua den “Estudio Sinfonikoak, op. 13” lan erraldoia jo zuen. Obra honek ez du atsedenik, lehenengo bariaziotik bukaeraraino zailtasunez beterik baitago. Eta ‘non-stop’ konplikazio honek eragina izan zuen Pratsen interpretazioan. Une batzuetan musikalitatea alde batera utzi behar deabruzko malabarismoa gainditzeko. Baina, tira, zailtasun tekniko gehienak primeran salbatu zituen eta musikalitate fina dastatu genuen han eta hemen.

Bigarren zatia folklorikoagoa suertatu zen. Granadosen “Goyescas” izeneko obratik hiru numero jo zituen. Azpimarratuko nuke “Amodioa eta heriotza”, benetan ederra atera baitzen. Albenizen “Iberia”tik Jerez interpretatu zuen. Agian “Iberia”ko pieza grisena da hau, baina Pratsek jakin zuen txinparta ateratzen. Halere, erosoena eta komunikatiboena sentitu genuen pianista Guerrero konpositore kubatarraren “Suite Havana” jotzerakoan, oso erritmiko eta seduktorea. Sentsazio berbera izan genuen Villalobosen pieza pare bat jo zituenean. Eta zein sinpatiko eta eskuzabala propinak emanez! Lau jo zituen, eta horien artean Listzek egindako Wagner-en moldaketa edo Ernesto Lecuonaren kanta gozo bat. Publikoa poltsikoan sartu zuen.