Gutizi errusiarrak

Atalak: musika kritika

Fitxa: Gaztela eta Leongo Orkestra Sinfonikoa. Zuzendaria: Andrew Gourlay. Bakarlaria: Alexander Romanovsky (piano). Egitaraua: Fernández Ezquerra, Prokofiev, Debussy eta Scriabin-en obrak. Lekua: Euskalduna Jauregia. Data: urtarrilaren 10a.

Bilbao Orkestra Sinfonikoak, zortzigarren abonu-kontzerturako, Gaztela eta Leongo Orkestra Sinfonikoa ekarri zigun, gonbidatu gisa. Eta zapore ona utzi zuen, dudarik gabe. Ona, baina ez mundiala, dena esan behar da. Talde zuzena entzun genuen, doia, soinu berezkorik ez duena, baina interpretazio finak egiteko gaitasuna duena.

Hasteko, hotz utzi gintuen Nuño Fernández Ezquerra-k egindako orkestra beraren enkarguak, ‘Argi basatiko figura’ izeneko obrak, hain zuzen ere. Printzipioz orkestraren paleta tinbrikoa ustiatzen duen obra da eta, bai, elementu tinbriko dexente aurki ditzakegu lan honetan, baina ‘déjà vu’ sentsazioarekin gelditu ginen, oro har.

Jarraian Prokofiev-en ‘Piano eta Orkestrarako 3. Kontzertu’ zoragarria entzun genuen eta hemen bai luzitu egin zela orkestra eta, batez ere, bakarlari gisa aritu zen Alexander Romanovsky piano jolea. Ez nuke esango Romanovsky pianista fin eta delikatua denik, baina teknika zinez ikaragarria du. Prokofiev-en lan honek denetatik dauka, fantasia, sarkasmo, balleta-ren giroa, eta, batez ere, birtuosismo eroa. Romanovsky-k ez zigun huts egin alderdi honetan. Deabruzko pasarteak primeran salbatu zituen, eta adierazkortasuna ere eskaini zuen, nahiz eta hori ez izan bere ezaugarri nagusia.

Saioaren bigarren zatian, Debussy-ren ‘Fauno baten siestarako preludioa’ eskaini zuten Gaztela eta Leongoek. Irakurketa doi eta balekoa egin zuten. Halere, esan bezala, giro lainotsua eta musikaltasun iradokitzailea (Debussy izan behar duena) ez dira orkestra honen plater finenak. Horrexegatik, bere horretan geratu zen lan honen interpretazioa. Besterik gabe.

Disfrutatzeko aukera izan genuen, berriz, Alexander Scriabin-en ‘Estasiaren poema op. 54’ lanarekin. Konpositore honen lanak ez dira errazak interpretatzeko, eta ez genuen orkestra honengandik gehiegi espero, baina Andrew Gourlay zuzendariak jakin izan zuen partituraren izpiritu filosofikoa ateratzen eta publikoari azaltzen. Fraseaketa ederrari eta sonoritate orekatuari esker, interpretazio dotorea egin zuten.