Erromantizismoa parra-parra

Atalak: musika kritika

Fitxa: Donostiako Musika Hamabostaldia. Ostegun Musikalak San Telmon. Josep Colom (pianoa) eta Ona Cardona (klarinetea). Egitaraua: Robert Schumann, Clara Schumann eta Johannes Brahms-en lanak. Lekua: San Telmo Museoa. Data: abuztuaren 29a.

Donostiako Musika Hamabostaldiak, Kursaal Auditorioko kontzertu handietaz gain, baditu ziklo zinez erakargarriak.  Horietako batean, ‘Ostegun Musikalak San Telmon’ izeneko zikloan hain zuzen ere, hiru saio gozagarriak izan genituen, hain iradokitzailea suertatzen den San Telmo museoan.

Gaur komentatu behar dudana azkenekoa izan zen, eta errepertorio erromantikoaren obra xarmangarriak entzuteko aukera izan genuen, bikote bitxi baten eskutik. Bitxia bi nortasun eta koalitate musikal ezberdin-ezberdinak elkartu zirelako. Josep Colom piano jole ospetsua musikari barnerakoi eta sentsiblea da, eta Ona Cardona klarinete joleak, berriz, musika egiteko modu kanporakoia du, sendo eta taxuzkoa, agian gehiegi.

Bazuen egitarauak ildo nagusi bat: eskaini ziren obren konpositoreek harreman estua izan zuten haien artean. Beraz, egileen arteko eragina nabarmena da eta, nahiz eta estilo desberdinak izan, badute atmosfera edo zapore amankomun bat.

Robert Schumann-en ‘Fantasiestücke op.73’ triptiko zoragarria entzun genuen hasteko. Lehenego konpasetatik sentitu genuen Ona Cardona-ren jotzeko era boteretsu eta, une batzuetan, gordina. Teknika ona du Cardonak, eta fraseaketa boluptuosoa, bai, baina errefinamendu pittin bat faltan bota genuen.  Colom pianistak, berriz, delikadeziaz azpimarratu zuen Cardona-ren jokoa. Hirurogei eta hamar urte pasata izan arren, mantentzen du bere teknika akatsgabea eta bere musikalitate fina.

Clara Schumann, Robert-en emaztea, piano jole eta konpositore distiratsua izan zen, baina senarraren itzalpean egon zen bere bizitza osoan. Pieza eder eta interesgarriak utzi zituen eta horien artean ‘Drei Romanzen op. 12’ disfrutatu genituen. Pieza laburrak baina adierazkorrak dira, eta Colom-Cardona bikoteak adorez interpretatu zituzten.

Saioaren obra garrantzitsuenak, dudarik gabe, Johannes Brahms (Schumann bikotearen lagun mina) konpositorearen piano eta klarineterako bi sonatak op. 120 izan ziren. Oso lan pianistikoak dira, pianoan bertan bait datza trama interesgarriena, eta zailtasun bereziena. Elkarrizketa gozoak egin zituzten bi interpreteek, eta hauetan (batez ere op. 120 1. Sonatan, benetako maisulana) nabaritu genuen Josep Colom-en pianoaren jabetasuna. Aisez menderatu zituen zailtasun guztiak eta giro inguratzailea lortu zuen mugimendu geldoetan. Oso ondo.