Donostiako ahots bikainak Kursaalean

Atalak: musika kritika

Fitxa: Musika Hamabostaldia. Gaetano Donizettiren ‘La fille du régiment’ opera. Euskadiko Orkestra Sinfonikoa. Zuzendaria: Lucas Macías. Easo Abesbatza. Zuzendaria: Gorka Miranda. Eszena-zuzendaria: Guillermo Amaya. Bakarlariak: Elena Sancho-Pereg (sopranoa), Xabier Anduaga (tenorea), Damián del Castillo (baritonoa), Anna Alàs y Jové (mezzoa), Paula Iragorri (mezzoa), Juan Laboreria (baxua). Lekua: Kursaal Auditorioa. Data: abuztuaren 12a.

Plazer handia izan da Kursaal Auditorioan operaz berriro gozatu ahal izatea, pandemiaren bi urteen ondoren. Eta, egia esan, itzulera oso arrakastatsua izan da, ikusleen erreakzio bikaina eragin zuten pizgarriz betetako saioa izan baita.

Obraren hautaketatik hasita -opera komiko bat bi ekitalditan, ez luzeegia, eta egokitzapen interesgarri batzuekin- eta bakarlarien zerrendarekin amaituz, dena guztiz egokia izan zen. Arrakasta aseguratua!

‘La fille du régiment’ 1840an estreinatu eta zuzendu zuen Gaetano Donizetti konpositoreak Parisen. Esan dudan bezala, obra komikoa da, naïf kutsua duena, eta aria ederrak dituena bakarlarientzat, batez ere tenore protagonistarentzat.

Kursaal Auditorioan bertsio honetarako egin zen egokitzapena zati mintzatuak zertxobait arintzea izan zen. Bestalde, zati horiek gaztelaniaz eta euskaraz entzun genituen, frantsesaren ordez (libretoaren jatorrizkoa). Horrek guztiak ikusleek obra hobeto ulertzen lagundu zuen, opera honen balio artistikoaren kaltetan izan gabe.

Eszenografia oso sinplea izan zen, baina eraginkorra, trama garatzen ari zen giroa iradokitzeko nahikoa. Bestalde, eszenografia sofistikatuagoa ere ez zen faltan sumatu, abeslarien aktore-zuzendaritza bikaina izan baitzen eta eszenatokia une oro betetzen baitzuten beren interbetzioekin. Abeslarien beraien eta Guillermo Amaya eszena-zuzendariaren meritua, noski.

Garrantzitsuenari dagokionez, musikari dagokionez, esan behar da abeslariak, denak puntu-puntuan egon zirela. Elena Sancho-Peregek, Marieren rolean, bere paperean erabat sartuta kantatu zuen, inozentearen eta lotsagabearen arteko puntu batekin (agian bere pertsonaia joera zatar aldera gehiegi eskoratu zen). Ahotsa modu zoragarriz proiektatu zuen. Une hunkigarriak izan zituen, ‘Il faut partir’ aria kasu, adierazkortasun handiarekin, nahiz eta ahotsean ‘haragi’ apur bat falta izan zitzaion. Nolanahi ere, bikain aritu zen, eta izugarri dibertigarria eta erosoa agertokian.

Hala ere, Xabier Anduaga tenorea izan zen entzuleak erotu zituena. Argi eta garbi utzi zuen zergatik irabazi zuen tenore gazte onenaren saria 2020an. Ahots emari ikaragarria du, tinbre ederra, erraztasun izugarria eta aktore gisa ondo aritzen da. ‘Ah, mes amis’ deabruzko aria (bederatzi do altu ditu!) bisatu egin zuen, hain biziki txalotu zuen publikoak. Zailtasunak edertasunez eta aise gainditu zituen Anduagak. Benetan aktuazio ahaztezina eskaini zuen tenore donostiarrak.

Gainerako abeslariek ere emanaldi onak izan zituzten. Damian del Castillok oso modu sinesgarrian interpretatu zuen Sulpice. Anna Alàs eta Jovék, Berkenfieldeko markesaren rolean, ahots ongi proiektatua eta grazia eskenatokian erakutsi zituen. Eta Juan Laboreriak, Hortensioren paperean, une barregarriak izan zituen.

Euskadiko Orkestrak, Lucas Maciasen zuzendaritzapean, egoki eta dotore azpimarratu zituen ahotsak. Easo Abesbatzak, bere aldetik, emanaldi bikaina izan zuen bi ekitaldietan zehar