Izen handiak irekiera handi baterako

Atalak: musika kritika

Fitxa: Musika Hamabostaldia. Irekiera kontzertua. Rotterdam Philharmonic Orchestra. Zuzendaria: Lahav Shani. Bakarlaria: Pablo Ferrández (txeloa). Egitaraua: Xostakovitx eta Txaikovskyren lanak. Lekua: Kursaal Auditorioa. Data: abuztuaren 3a.

Gure inguruko melomano guztiak Musika Hamabostaldiaren edizio honen inaugurazioaren zain geunden, eta hasierak ez du huts egin, egia esan.

Osagai erakargarriak izan ditugu, oso ongi konbinatuak, eta emaitza ikusleen gustukoa izan da.

Alde batetik, Rotterdamgo Orkestra Filarmonikoa izan dugu, aurreko aldietan ere bisitatu gaituen taldea, beti eragin handiarekin. Efektu betea eta indartsua ezaugarri duen formazioa da. Bere soinua ikaragarria da: kolore erakargarriko sokak, erresoluzio tekniko gardena eta malgutasun handia; tradizio handiko metalak, goragarriak eta irmoak; eta egur ederrak, fraseaketa inspiratua azaltzen dutenak. Egia esan, Amsterdamgo Royal Concertgebouw Orchestraren itzalpean egon den arren, bi formazioek kalitate handia eskaintzen dute eta oso parean daude.

Horrekin batera, Lahav Shani zuzendaria izan dugu, gaztea izan arren nazioartean ospe handia duena (Rotterdamgo Filarmonikaren zuzendaria da 2018tik eta Israelgo Filarmonikaren zuzendaria 2020tik). Eta hori guztia gutxi balitz, bakarlari gisa Pablo Ferrández izan dugu, parte hartu duen kontzertu eta lehiaketa bakoitzean arrakasta lortu duen fenomeno madrildarra.

Baina asmaketa onena izan da osagai on hauei primeran egokitzen zitzaien programarekin nahastea.

Musika Hamabostaldiaren hasiera gisa, programa errusiarra planteatu zen, pasioz betea. Programaren lehen zatia Dimitri Xostakovitx-en Biolontxelorako mi bemol maiorreko op. 107 Kontzertuari eskaini zitzaion, konplexutasun tekniko eta interpretatiboa, indarra, pasio musikala eta tentsioa biltzen dituen obra. Ferrándezen interpretatzeko modua, kanporakoia eta segurtasun teknikoz betea, ezin hobea izan zen kontzertu honen bertsio dotorea, sentsuala eta orkestra-soinu eta enpaste perfektuarekin biribiltzeko.

Baina Xostakovitxen obratik pasioa badator, Tcxaikovskyren 6. sinfonia, si minorrean, “Patetikoa”, konpositorea hil baino lehentxeago konposatua, urradura emozional hutsa da. Zalantzarik gabe, munduko errepertorioko sinfoniarik ederrenetako bat da, aberastasun melodiko izugarria duena eta formalki oso interesgarria. Rotterdamgo Filarmonikoak kemena eta indarra erakutsi zituen. Allegro molto vivace kementsua nabarmendu zen, baita Finale (Adagio lamentoso) mugimendua interpretatzeko erabili zuten sotiltasuna eta patetismoa ere.

Primeran.