Imajinazioa eta emaitza onak

Atalak: musika kritika

Fitxa: Musika Hamabostaldia. Bilbao Orkestra Sinfonikoa. Zuzendaria: Erik Nielsen. Easo Abesbatza. Zuzendaria: Gorka Miranda. Narratzailea: Irène Jacob. Bakarlariak: Peter Marsh (tenorea), Claudia Mahnke (mezzoa), Michael Petrenko (baxua), Fernando Latorre (baritonoa), Damán del Castillo (baritonoa), Aitor Garitano (tenorea). Txotxongiloak eta eszenografia: Guoda Korsakaité eta Deimanté Krutulité. Egitaraua: Txaikovskyren Obertura ‘Hamlet’, op. 67 eta Straviskyren ‘Oedipus Rex’. Lekua: Kursaal Auditorioa. Data: abuztuaren 24a.

Musika Hamabostaldiaren 84. edizio honetan operarekin izan dugu hitzordua, ñabardura ezberdin batekin izan da. Oraingo honetan ‘Oedipus Rex’ opera-oratorioaz gozatu dugu, Sofoklesek idatzitako izen bereko tragedia grekoan oinarritua, Igor Stravinskyren musikarekin eta Jean Cocteauren libretoarekin.

Hain zuzen ere, nahiko apustu arriskutsua izan da. Ez da maiz programatzen den opera bat, ez da berez opera bat. Oratoriora lerratzen da. Eta, bestalde, eszenaratzea delikatua zen. Gaizki eramana  desastre bat izan zitekeen. Dena den, Kursaaleko eszenatokian ikusi genuena benetan iradokitzailea izan zen, beste garai eta aldarte batzuetara eraman gintuen. Arrakastatsua izan zen benetan.

Koktelontzi moduko batean bezala, ikuskizuna fusio hutsa izan zen. Latinez abestutako testua, urruntasunaren denbora-ikuspegia ematen ziguna; Irène Jacob narratzailearen testuak, frantsesez, gure errealitatera hurbiltzen gintuena; bakarlarien jantziak, garaikideak, koruko kideen tunikekin kontrastatzen zutenak… Eta eszenografia aipatu behar da, Per Poc txotxongilo konpainia kataluniarraren eskutik, museo arkeologikoetako irudi eta maskara greziarretan oinarrituta.

Horri guztiari irudi greko-erromatarrak proiektatzen zituzten itzal txinatarrak gehitzen badizkiogu, eszenaratzean zeuden kontzeptuen nahasketaren ideia bat egin dezakegu. Baina hori guztia orekaz, zentzuz eta edertasunez

Topaketa honetako obra protagonistaren aurretik Bilbao Orkestra Sinfonikoak Txaikovskyren “Hamlet” fantasiazko obertura, op. 67, interpretatu zuen, zuzen baina distira berezirik gabe. Beharbada, interpretazioa ez zen guztiz bikaina izan fosotik interpretatu zelako -arrazoi logistikoengatik, hurrengo obra opera-oratorioa baitzen-.

‘Oedipus Rex’ -en, Erik Nielsenek Stravinskyren partituraren sonoritate bikaina ateratzen jakin zuen. Bakarlariek eta koruak eraginkortasunez bete zuten beren zeregina. Hala ere, Claudia Mahnke mezzoak Yocastaren paperean ondo proiektatutako kantua nabarmenduko nuke. Aldiz, Peter Marsh tenorea, Ediporen paperean, apur bat opakoa geratu zen, eta erakutsi zituen ahotsak eta tinbreak ez ninduten konbentzitu.

Azken batean, ohikotik ateratzen den apustua, emaitza on batekin. Zorionak.