Klasizismotik ibilaldi bat

Atalak: musika kritika

Fitxa: Musika Hamabostaldia. Deutsche Kammerphilharmonie Bremen. Zuzendaria: Omer Meir Wellber. Bakarlaria: Hilary Hahn (biolina). Egitaraua: Mozart eta Schuberten obrak. Lekua: Kursaal Auditorioa. Data: abuztuaren 29a.

Deutsche Kammerphilharmonie Bremen gure artean edukitzea ez da txorakeria. Munduko ganbera-orkestrarik onenetakotzat jotzen da (onena ez bada), eta, beraz, denok genuen entzuteko gogo bizia Musika Hamabostaldiaren edizio honetan.

Historia apur bat egin dezagun. 1980an sortu zen talde hau beste izen batekin, Kammerorchester der Jungen Deutschen Philharmonie, musika ikasleen orkestra bat bezala. Zazpi urte geroago, Frankfurt hiriaren eta Deutsche Banken babesekin, izena aldatu eta Deutsche Kammerphilharmonie jarri zioten. 1992an, orkestra Bremenera joan zen, eta hortik datorkio egungo “abizena”. Bere historian zehar, korronte historizistatik hurbil dauden zuzendariekin lan egin du, hala nola Frans Brüggen edo Jaap ter Linden.

Aldi berean, garrantzi handiko zuzendari titularrak izan ditu, hala nola Jirí Belohlávek edo Daniel Harding. Horri esker, erromantizismoaren errepertoriorako eta ondorengo garaietarako modu tradizionalenekin lotura bat mantendu du.

2004an, orkestrak Paavo Järvi estoniarra (Tallin, 1962) izendatu zuen zuzendari titular gisa.

Oraingo honetan, ganbera talde handi hau orkestra zuzendaritzako beste talentu batek zuzendu zuen: Omer Meir Wellber zuzendari israeldarrak hain zuzen ere.

Emaitza benetan bikaina izan zen. Hasteko, Mozarten “Don Giovanni” ren ‘Obertura’ laburra eskaini zuten, non taldeak bere freskotasuna eta kemena erakutsi zuen, indarrez beteriko zuzendariaren eskutik.

Topaketak gaueko protagonistarekin jarraitu zuen. Hilary Hahn biolin jotzaile estatubatuarrak bere nagusitasuna erakutsi zuen Mozarten ‘Biolinerako 5. Kontzertua la maiorrekoa KV 219’ obrarekin. Salzburgeko konpositorearen biolinerako kontzerturik zailenetakoa da. Baina Hahnen teknika depuratuak zailtasunez ez ohartzea ahalbidetu zuen, eta soilik doinu mozartiarraren edertasuna hautematea. Hahnen bertuterik handiena, beharbada, bere soinuaren edertasuna da, lehen mugimenduan biolinaren sarrera zoragarrian argi geratu zena. Baina soinu polita izateaz gain, zehaztasuna, dotoretasuna eta interpretazio-nortasuna ere baditu. Horrek guztiak, Wellberren batuta irmoarekin batera, kontzertu hau gozagarri bihurtu zuen.

Topaketa honen bigarren zatia klasizismoan ere mantendu zen. Mozarten ‘1. Sinfonia, mi bemol maiorrean, karamelotxo bat izan zen. Autoreak 8 urte zituenean konposatutako lan honek Leopoldoren, bere aitaren, eragin argia du, baina dagoeneko badu élan hori, Mozarteren jeinuaren ezaugarri dena.

Eta amaitzeko, Bremen-ekoek Schubert-en ‘2. Sinfonia si bemol maiorrean D125’ interpretatu zuten. 17 urterekin, konpositore austriarrak obra hau aurkeztu zuen, erabat klasikoa eta askotariko giroak dituena, lirismotik hasi eta amaieraren erritmo ikaragarriraino. Omer Meir Wellberrek interpretazioari berezko izaera ematen jakin zuen, eta bertaratutako jendea liluratuta utzi zuen. Ostiralean berriro entzuteko aukera izango dugu.