Montserrat Auzmendi
Euskal Herrian ematen diren musika klasikoko kontzertuen kritikak eta berriak aurkituko dituzu blog honetan.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- That’s entertainment | EIBZko liburutegia(e)k That’s entertainment bidalketan
Artxiboak
- 2024(e)ko martxoa
- 2023(e)ko azaroa
- 2023(e)ko iraila
- 2023(e)ko abuztua
- 2023(e)ko otsaila
- 2023(e)ko urtarrila
- 2022(e)ko azaroa
- 2022(e)ko urria
- 2022(e)ko abuztua
- 2021(e)ko iraila
- 2021(e)ko abuztua
- 2021(e)ko ekaina
- 2021(e)ko maiatza
- 2021(e)ko apirila
- 2020(e)ko abendua
- 2020(e)ko abuztua
- 2020(e)ko otsaila
- 2020(e)ko urtarrila
- 2019(e)ko abendua
- 2019(e)ko azaroa
- 2019(e)ko urria
- 2019(e)ko iraila
- 2019(e)ko abuztua
- 2019(e)ko ekaina
- 2019(e)ko apirila
- 2019(e)ko martxoa
- 2019(e)ko otsaila
- 2018(e)ko abendua
- 2018(e)ko azaroa
- 2018(e)ko abuztua
- 2018(e)ko ekaina
- 2018(e)ko maiatza
- 2018(e)ko apirila
- 2018(e)ko martxoa
- 2018(e)ko urtarrila
- 2017(e)ko azaroa
- 2017(e)ko iraila
- 2017(e)ko abuztua
- 2017(e)ko maiatza
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko otsaila
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko iraila
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko uztaila
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko abuztua
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko otsaila
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko azaroa
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
- 2014(e)ko otsaila
- 2014(e)ko urtarrila
- 2013(e)ko abendua
- 2013(e)ko azaroa
- 2013(e)ko urria
- 2013(e)ko iraila
- 2013(e)ko abuztua
- 2013(e)ko maiatza
- 2013(e)ko apirila
- 2013(e)ko martxoa
- 2013(e)ko otsaila
- 2013(e)ko urtarrila
Emozio hutsa
Atalak: musika kritika
Fitxa: OLBEk antolatutako Donizetti-ren ‘Roberto Devereux’. Euskadiko Orkestra Sinfonikoa. Zuzendaria: Josep Caballé-Domenech. Bilboko Operaren Abesbatza. Zuzendaria: Boris Dujin. Eszena zuzendaria: Mario Pontiggia. Bakarlariak: Gregory Kunde, Anna Pirozzi, Silvia Tro Santafé, Alessandro Luongo. Lekua: Euskalduna Jauregia. Data: azaroaren 21a.
Pentsa daiteke Donizetti-ren ‘Roberto Devereux’ izeneko operaren argumentuan trama historikoa dela gehien interesatzen duena, baina ez da horrela. Sentimenduak, mota guztietako sentimenduak dira obra honen osagaia. Tragedia honek, Jacques-François Ancelot-en ‘Elisabeth d’Angleterre’ liburuan oinarrituta, Ingalaterrako Elisabeth I erreginaren pasioa kontatzen du, bera baino 30 urte gazteagoa zen gortesau batekin maiteminduta. Amodioa, traizioa, hisia, pultsio psikologiko guzti hauek eta gehiago aurkitzen dira lan eder honetan. Bestalde, amodiozko istorio klaustrofobiko hau primerako aitzakia da Donizetti-ren baliabide musikal guztiak agerian uzteko. Opera honen antolaketa musikala oso azkarra da eta oso egokitua dramaren beharretara. Esan daiteke musikak eta narrazioak bat egiten dutela, eta agian horrexegatik da hain erakargarria eta adierazkorra maisulan hau.
Aldi honetan, OLBEk ekarritako produkzio eszenikoa, Mario Pontiggia-rena hain zuzen ere, ederki girotua dago, modu erabat klasiko eta soil-soilean, fokua kontakizunean eta batez ere musikan jarriz.
Protagonistak bikain aritu ziren. Gregory Kunde tenoreak Roberto Devereux rol konbentzigarria egin zuen, oso, eta momentu ederrak oparitu zituen, bere ahots biribil eta proiekzio onekoarekin. Silvia Tro Santafé mezzo valentzitarrak Nottingham-eko dukesa zoragarria irudikatu zuen, ondo mamitua, eta behar den tolesgabetasuna emanez bere pertsonaiari. Hala ere, benetako erregina, publikoa potsikoan sartu zuena, Anna Pirozzi soprano italiarra izan zen. Elisabetta-ren nortasuna bereganatu egin zuen abeslariak eta primeran adierazi zituen pertsonaia honek dituen ñabardura guztiak: maitasuna, amorrua, feminitatea eta aldi berean errukigabetasuna. Operaren azkeneko eszenetan benetan distiratsua izan zen bere aktuazioa. ‘Vivi, ingrato’ aria, edo ‘Quel palco di sangue’ cabaletta benetan sufrituak entzun genituen, emozioz beteak. Primeran.