Argilun

Atalak: musika kritika

Fitxa: Euskadiko Orkestra Sinfonikoa. Zuzendaria: Andrey Boreyko. Bakarlaria: Alban Gerhardt (txeloa). Egitaraua: Shostakovitx eta Brahms-en lanak. Lekua: Gasteizko Principal Antzokia. Data: maiatzaren 23a.

Kontuz ibili. Tituluarekin ez da esan nahi komentatu behar dudan kontzertuaren interpretazioan une onak eta txarrak egon zirenik. Justu kontrakoa, Euskadiko Orkestra Sinfonikoak eduki zuen uneoro bi giro erabat desberdin mantentzeko imajinazio puntu hori. Beraz, alde horretatik aitzakiarik ez. Adierazi nahi dudana da egitarauaren obren kontrastea. Lehenengo zatiko iluntasun eta introbertsiotik pasa ginen bigarren zatiaren jario musikalera, argitsu eta inspiratua, benetako arintzea.

Dmitri Shostakovitx-en ‘Biolontxelo eta orkestrarako 2. Kontzertua, sol maiorrean, op. 126’ obra, lan guztiz mistikoa da. Mstislav Rostropovitx-entzat egin zuen konpositoreak eta bakarlari honek estreinatu zuen maisulana 1966. urtean. Esan bezala, obra misteriotsua da, barnerakoia, iluna. Alban Gerhardt txelo joleak jakin zuen kutsu hori ematen interpretazioari, erabat enpastatuta orkestrarekin. Musikari naturala da, fraseaketa ederra duena. Oso fin.

Eta saioaren bigarren zatian estutasun horiek desagertu egin ziren. Brahms-en ‘3. Sinfonia, fa maiorrean, op. 90’ obran musikaren jarioa naturala eta distiratsua da. Izan ere, lan honetako motibo musikal garrantzitsuenetako bat konpositorearen esaldi faboritoaren inizialetatik sortzen da: ‘Frei aber froh’, oso esaldi positiboa (Askea baina zoriontsua); eta hemendik hartzen da F-A-F (gure sisteman fa-la-fa). Ederki jo zuten Euskadiko Orkestrakoek, Andrey Boreykoren zuzendaritzapean. Benetan natural eta erraza atera zen hain famatua den ‘Poco allegretto’ hirugarren mugimendua. Primeran.