Erotismo neurtua

Atalak: musika kritika

Fitxa: OLBEk antolatutako Richard Strauss-en ‘Salome’ opera. Bilbao Orkestra Sinfonikoa. Zuzendaria: Erik Nielsen. Bilboko Opera Korua. Zuzendari: Boris Dujin. Bakarlariak: Jennifer Holloway (sopranoa), Daniel Brenna (tenorea), Egils Silins (baxu-baritonoa), Ildiko Komlosi (mezzoa), Mikeldi Atxalandabaso (tenorea).

‘Salome’ Richard Strauss-en opera ezagunena da, merezimendu osoz. Orkestralki milaka ehundura eskaintza ditu, koloretsua da partitura eta badu sofistikazio berezi bat, dotorezia aparta. Baina musikatik aparte, Strauss-ek berak egindako libretoak, Oscar Wilde-ren lanean oinarrituta, denetatik dauka interesgarria suertatzeko: eromena, pasioa, odola, indarkeria, sexua… hau guztia hedatzen da eszenatokian, giro ezin bizigarriagoa lortuz.

OLBEk ekarritako produkzioa, Francisco Negrín-ek egindakoa Valentziako Palau de Les Arts-erako, erakargarria da, esanguratsua. Nahastu egiten dira garaiak (pertsonaia guztiak garai modernoan kokatzen dira, baina Jochanaan –Joan Bataiatzailea- aintzineko tunikarekin agertzen da), eta Louis Désiré-ren eszenografia sinplea da baina dudarik gabe eraginkorra: eszenatoki birakaria, non alde batetik Herodes-en bankete goibelak agerten diren, eta, bestetik, Jochanaan-en espetxea dugun. Bruno Poet-en argiztapena, bestalde, oso lagungarria da efektuak lortzeko.

Esan bezala, eszenografiaren ikuspuntutik, aitzakiarik ez. Agian esan daiteke ausardia puntu bat falta zitzaiola produkzioari: zazpi beloen dantza ez zen agertu, Salomek hainbeste eskatzen zuen Joan-en burua ez genuen ikusi (Joan hilda eta etzanda zegoenean erretilu bat jarri zuten buru azpian –ez da gauza bera-), eta, okerrena, erotismo gutxi eta oso mindulina izan genuen Salome honetan. Hain haragitsu eta gordina den obra honetan, intsinuazio batzuekin konformatu behar izan genuen.

Alde musikaletik gustura gelditu ginen. Jennifer Holloway soprano estatubatuarraren ahotsa primeran egokitzen zen pertsonaiaren ezaugarrietara. Bestalde, fisiko izugarria du holako paper bat egiteko. Daniel Brenna tenore wisconsindarrak luzitu zuen bere ahots boteretsua eta bere adorea taulagainean, Herodes sinesgarria eginez. Egils Silins baxu-baritono letoniarrak ez zuen gehiegi biribildu bere papera, proiekzio gutxi azaldu zuelako. Ez zen behar bezala entzuten, batez ere barrutik abesten zuenean, eta horrek ilundu egin zuen nolabait bere interpretazioa. Ildiko Komlosi mezzo hungariarrak Herodias balekoa egin zuen, besterik gabe.

Azpimarratu behar dut, bestalde, Mikeldi Atxalandabaso tenorearen aktuazioa. Distiraz interpretatu zuen Narraboth-en rola, alde bokaletik eta baita ere aktore gisa.

Bilbao Orkestra Sinfonikoa, Erik Nielsen-en batutapean, doi-doia aritu zen, beharbada Straussen partituratik atera daitekeen glamour-a eta sentsualitatea azpimarratu gabe, baina eraginkortasunez, hori bai.