Finezza

Atalak: musika kritika

Fitxa: Concertgebouw Chamber Orchestra. Kontzertinoa eta zuzendaria: Michael Waterman. Bakarlaria: Ben Kim (pianoa). Egitaraua: Webern, Mozar, van Bree eta Dvorak-en obrak. Lekua: Donostiako Kursaal Auditorioa. Data: apirilaren 7a.

Benetako oparia izan zen joan den igandean Kursaal Auditorioan izandako kontzertua. Amsterdam-eko Royal Concertgebouw Orchestra munduko onenetakoen artean dago, eta bere egurrezko sekzioa bereziki apreziatzen da. Baina, Donostian entzundakoa eta gero, esan dezakegu Concertgebouw Chamber Orchestra, hau da, orkestratik ateratako harizko ganbera-taldea, zinez on-ona dela, benetako gutizia. Hamar biolin, lau biola, hiru txelo eta kontrabaxu bat dira talde honen soinu-tresnak, belusezkoak. Egitarau erakargarria eskaini zuten holandarrek, egia da, baina obren edertasunaren gainetik, uste dut interpretazioen kalitatea geratu zela.

Pieza zoragarri bat izan zen hasierako proposamena. Anton Webern-en ‘Langsamer Satz’ (Mugimendu geldoa) izeneko piezan taldearen kalitate tinbrikoa sumatu genuen hasieratik. Fraseaketa malgua, soinu gardena eta jario berezia izan ziren interpretazioaren ezaugarriak. Webern Vienako bigarren eskolaren ordezkari nabarmenenetako bat da baina pieza tonal pare bat konposatu zituen. Hauetako bat Donostian entzun genuena, zinezko harribitxia.

Jarraian, Mozart-en ‘Piano eta Orkestrarako 12. kontzertua La maiorrean KV 414’ entzun genuen. Ben Kim piano jolea izan zen lan honen protagonista, eta distiraz bete zuen bere papera, nahiz eta joko zertxobait mekanikoa eskaini. Mozart gardena egin zuen, oso pedal gutxi erabiliz, delikatua, baina, nire ustez, ‘txikia’. Esan nahi dut obra honek proiekzio gehiago izan dezakeela, baina bakarlariaren aukera oso intimista izan zela. Aukera bat da, baina kasu honetan ez da niri gehien konbentzitzen nauena. Bis bat jo zuen Kim-ek, Schumann-en ‘Umeen eszenak’ izeneko koadernotik ateratako bi pieza, delikadezi osoz jota.

Saioaren bigarren zatian, Johannes van Bree konpositore holandarraren ‘Sokazko lau laukoteentzako allegro’ obra, ederra, eta Dvorak-en ‘Mi maiorreko sokazko Serenata, op. 22’ jo zituzten. Azken hau bereziki adierazkorra atera zen. Zati bakoitzeko arima atera zuten kontu handiz, nota bakoitza mimatuz.