Aingerurik ez

Atalak: musika kritika

Fitxa: Vital Kutxak antolatutako “Astearte Musikalak”. Vivace Ensemble laukotea. Egitaraua: Beethoven eta Schumann-en obrak. Lekua: Vital Fundazioaren Aretoa. Data: Urtarrilaren 29a.

Batzuetan, bat-bateko isiltasuna egiten denean esaten da: “aingeru bat pasa da”. Une berezietan ere, inpresio artistiko ahaztezin horietakoetan, berdin esan daiteke. Ba, Vital Kutxak joan den asteartean antolatutako saiotik ez zen aingerurik pasa, tamalez. Badakigu ganbera-musika egitea zaila dela, Vital Kutxako Aretoaren akustika ez dela oso egokia eta abar, baina, nahiz eta txukun jo, Vivace Ensemble taldeak ez zuen asmatu, ez zuen transmititu, ez zen tentsiorik, emoziorik egon. Beraz, aspertu egin ginen. Halere, teknika eta ilusioa ez zaie falta musikari nafar hauei; beraz, sakontzen badute errepertorioan, pixkanaka-pixkanaka, musikaren azalean geratu ordez, interpretatzeko gai izango dira, denboraren eta lanaren poderioz.

Bi obra garrantzitsu entzuteko aukera izan genuen. Lehenengo zatian, Beethoven-en “Laukotea, pianoarekin, op.16”lan hiperklasikoak aukera eman zuen taldearen maila teknikoa frogatzeko. Zuri Moriyon piano jole fina da, soinu polita du eta ederki laguntzen du, protagonismorik lapurtu gabe. Jose Ignazio Aierra biolin joleak ez zuen arazorik izan Beethoven duin bat egiteko, baina horretan gelditu zen, adierazkortasunik ez. Gauza bera esan daiteke Maria Jose Ros biola joleaz: nota guztiak jo zituen, baina espresio falta nabarmena izan zen. Honen ahizpak, Idoia Ros bioliontxelo joleak, aldiz, adierazkortasun ttantta batzuk agertu zituen bere soinu biribilarekin. Eskerrak.

Saioaren bigarren zatian, lan erromantiko eder bat jo zuten: Schumann-en “Laukotea, pianoarekin, op.47”. Interpretazio asaldatua izan ordez, irakurketa txukun eta garbia egin zuten. Hori bai, bukaerako Vivace-an sumatu genuen aiurri pixka bat. Propinarekin, berdin. Berstein-en “West Side Story” lanaren puska batzuk jo zituzten, aski motel.