Errusiatik maitasunez

Mar 22, 2015  //  Sailkatu gabea  //  Iruzkinik ez

Udaberria heldu da Moskura; eta Moskuko udaberri honek elur-urakin eta hotzarekin egin digu harrera Mikel eta bioi. Guretzat albistegietako berria izango zena hemengoentzat garai hauetarako normala den gauza bat da. Sobietar arkitektura eta sistema kapitalista berriaren arteko oreka mantentzen duen 17 miloi biztanleko hiri erraldoia da Mosku. Kaosa da, eguneroko bizitzan kaosean murgilduta bizi den hiri liluragarria ere bada.

Hirugarren aldia da Mosku bisitatzen dudala azken hileetan, hirurak Donbassera bidean. Moskuko «kaosean» 24 ordu baino besterik ez ditugu egin eta hemendik ospa egin beharrean gaude. Egun gogorra eta ederra atzokoa. Aireportutik zuzenean Russia Today kataiko estudioetara, eta hara heldu eta berehala elkarrizketa egitera. Donbassen egin beharreko lana eta gure proiektuak interes handiarekin hartu dituzte Errusiako kide eta kazetariek. Ez dira oso ohikoak objetibokitasuna baliatuz bertsio ofiziala desmontatzea saiatzen diren kazetariak, eta Errusian, mendebaldearekin lerrokatuta ez dagoen jendea ikusteak poza handia sortzen diela esango nuke.

Moskuko «udaberriarekin» jarraituz, Moskun badago aspaldi mendebaldeko politikariek esportatu nahiko zuketen «udaberri politikoa». Orain dela aste batzuk opositore zen Boris Nemtsov tiroka hil zuten tokiraino gerturatzeko aukera izan dugu; Plaza gorritik ehun metrora dagoen zubi batera alegia, Kremlineko segurtasun esparrutik metro eskas batzuetara. Ulertzeko zaila egiten zait hilketa leku horretan gertatzea nola den posible. Opozisio neoliberalak montatutako probokazio hutsa dela diote gehienek hemen. Yeltsinen gobernuaren parte izandako politikari «ezaguna» zen Nemtsov 90. hamarkadan . Egun ordea  jendeak gustoko ez zuen politikari «xelebrea» bilakatuta, bizitza politikoaren esparrutik kanpo zegoen bigarren mailako politikari eta opositore polemikoa zen. «Pertsona baten heriotza ezbeharra da beti» diote arerio politiko batzuk ere; Hala edo nola, zubia Nemtsoven «omenezko» lorez bete da, Udaberriak, orain bai, lekukoa hartu dio Moskuko negu gordinari.

Jeneral yanki baten aitorpena: «Guk sortu genuen Estatu Islamiarra»

Mar 17, 2015  //  Arabiar Mundua, Nazioarteko politika, Siriako gerra  //  Iruzkinik ez

Estatu Islamiarra (ISIL) CIA-k eta Mossad-ek sortu zutela aitortu berri du Wesley Clark jeneral estatubatuar ohiak, CNN katean emandako elkarrizketa batean. Clark-en esanetan «gure lagun zein aliatuek Hezbollah-ren aurkako gudari ekiteko sortu zuten Estatu Islamiarra». Sorpresarik ez; Aitorpen publikoa baino ez zitzaigun falta ziurtzat ematen genuena konfirmatzeko. Halere gauza bat argitzea ere komeni da: Estatu Islamikoaz aparte, Sirian -eta mundu arabiarrean- badaude erresistentzia oldartzeko yankiek eta israelek sortu, babesten eta finantziatzen dituzten beste talde armatu, kriminal, eta terrorista batzuk ere, «gure» komunikabideetan «errebelde moderatutzat» hartu izan direnak alegia, adibidez Londresetik Siria gobernatzen saiatzen ari diren -eta nazioarteko komunitateak legitimotzat hartzen dituen- «errebelde moderatuak», FSA eta Al Nusra (Al Qaeda) fronteko «bihotzjale moderatuak» barne.

Hezbollah 2006eko gudan Israel arrakasta handiarekin garaitzea lortu zuen erakunde politiko-armatu islamiko -xiita- libaniarra da. Egun bere adar politikoa Libanoko gobernuaren parte da eta Siriako gerran Al Assad-en gobernuaren alde – bere adar militarraren bitartez- borrokan dabilen mugimendua ere bada, Palestinako Askapenerako Herri Frontea (FPLP-CG) eta beste mugimendu iraultzaileekin batera.

Islamismo politikoa: sionismoaren eta inperialismoaren tresna

Hezbollah-ren aurkako guda, bere gaitasun militarra eta sionismoaren aurkako erresistentzian daukan influentzia -politikoa eta militarra- zapuzteko saiakeran kokatu beharrean gaude. «Udaberri arabiarra» bezala saldu egin diguten ustezko «masa-altxamendua», Mossad, CIAk eta Turkiak diseinatutako fenomeno sasi-iraultzailea eta inperialista baino ez da. «Erresistentziaren ardatza» ahultzeko bidean, herrialde aurrerakoietan gobernu aldaketa -biolentziaren bidez- gauzatzea izan du helburu hasiera-hasieratik. «Erresistentziaren ardatza» bezala ezagutzen dugun aliantza estrategikoa, Palestinako erresistentziaren sostengu militarra bermatzen duten herriadeek (Iran, Libano Siria) eta Ekialde Hurbileko mugimendu arabistek, islamikoek, sozialistek, aurrerakoiek eta marxista-leninistek -besteak beste- osatzen dute. Palestinako erresistentziarekin amaitzeko saiakeran eta okupazio sionista iraunarazteko ahaleginean, islamismo politikoa (Egipto, Siriako, Turkiako edo Katarreko anaia-musulmanak) eta Arabia Saudi-k finantziatutako takfirismoa eta wahabismoa sionismoaren tresna printzipalean bilakatu da. Horren adierazle Estatu islamiarrak, Al Nusra Fronteak edo Anaia-Musulmanek Israel, Turkia edo Arabia Saudi inoiz erasotu ez izana da.

EEBBren interbentzioak ezer gutxi lortu du

Datu objetiboak baliatuz, eta Irakeko gudaren lardaskeria -2014. urtean izandako estatu kolpea barne- alde batera utzita, abuztutik hona EEBBk eta «koalizioak» Siria eta Iraken AEBk ilegalki burututako bonbardaketek lortu duten bakarra -«Kobane salbatzeaz» aparte- Estatu Islamiarrak kontrolpean daukan eremua bikoiztea izan da eta bidez batez Turkiak, Katarrek, Israelek etabarrek sostengatzen dituzten indar erreakzionarioei «zilegitasun humanitario» moduko bat ematea; besteak beste Al Qaedari, «errebelde moderatuei» edo asiriarren, arabiarren eta yazidien lurrak ilegalki okupatzen ari dituzten pershmerga -Irakeko Barzaniren- kurdu «filo-sionistei». Estatu Islamiarraren aurrera egitea, hein batean, etetea lortu duen gauza bakarra, Iran eta Hezbollah-ren eskuhartze zuzena izan dela zintzotasunez aitortu behar da. Horren seinale Israelek Hezbollah miliziaren edo posizioen aurka maiz burutu izan dituen bonbardaketak, batez ere, Israelen okupaziopean dauden Siriako Golaneko gainetan. Hau gutxi balitz, arabiarren aurkako guda Libanora edo Iranera -takfirien eta beste sekta batzuen bidez- esportatzen saiatzen ari da etengabe estatu judutarra. Hau da AEB eta Israelek «terrorismoaren aurkako gudari» egiten ari dioten ekarpen bakarra. Estatu Islamiarra Israelek sortu zuela argi gelditzen da berriro ere. «Entitate sionista Al Qaedaren aire indarra dela» esan zuen behin Bashar Al Assad, Siriako presidente legitimoak. Arrazoirik ez zaio falta.

Siria eta Hezbollah-k osatzen dute erresistentziaren ardatza

John McCain senataria bere errebelde moderatu (EI) kuttunekin

Al Baghdadi, ISILeko kalifa, Mossad-ek entrenatu zuen

Al Qaeda eta Israeleko soldatuen arteko solasaldia, Golan okupatuan

El Pais-en etikaz eta gerra zikinaz

Mar 4, 2015  //  Kazetaritza, Nazioarteko politika  //  Iruzkin bat

Otsailaren 27an Espainiar gobernuaren aginduz Donbassen borrokan ibilitako 8 gazte espainiarren atxiloketaren harira, El País egunkariak “Batera borrokatu dugu komunistok naziekin” izenburua zeraman erreportaia miserablea eta manipulatua publikatu zuen, antza Madrilgo hiru atxilotuek komisaldegian egindako adierazpenen harira. Bitxia bada ere El País-ek 17.30etan publikatu zuen artikulua, atxilotuak 16.30tan -poliziak iragarrita- askatu behar zituztelakoan. Atxilotuak ordea, gau partean eta hurrengo eguneko goiza bitartean askatuak izan zirela jakin izan genuen. 

Kontuak kontu, eta artikuluaren inguruko gauza bitxi horiek jakinda, El Pais-en artikulua etikarik gabeko iruzur hutsa dela argi geratzeaz aparte, atxilotuek ez zutela inolako adierazpenik egin ere jakin izan dut. Hau dena kontutan hartuta, egin beharreko galdera honako hau da: Nondik demontre atera du El País-ek informazio -faltsu- guzti hori? Bi hipotesi baino ez daude; bata, ustez iturri polizialaren inbestigazioak eskainitako informaziotik hartu zutela -ministerioak eskainitako informaziotik harago filtratutakoa alegia- eta bestea, sare sozialetan nahiz beste artikulu batzuetatik lortu omen zutela informazio hori. Nik dakidala, poliziak ez zuen inolako informaziorik eman, normala den bezala, atxilotuek egindako ustezko adierazpenen inguruan. Kasualitatea edo ez, oso bitxia iruditu zaidan beste datu bat mahaigaineratu behar dut: El País izan zen atxilotuen ustezko adierazpenak jaso zituen komunikabide bakarra, eta atxilotuak aske geratu baino ordu batzuk lehenago eman zituela jakinda, lehenengo hipotesia definitiboki baztertutzat eman genezake.

Jendeak bere burua kokatu dezan, El País-ek beste leku batetik atera zuen informazioa. Donbasseko boluntarioek komunikabideei eskainitako elkarrizketa bakarrak (Diario de Noticias-ek Iruñeako bolondresari e-mailen bidez egindako elkarrizketa pertsonala kontutan hartu gabe) Argiak eta Berriak publikatu izan zituzten. Sekula onartuko ez badute ere,  El País-ek, gutxieneko kazetaritza-etika errespetatu gabe, Argiatik informazioa hartu, erabili eta desitxuratu egin du, iturria aipatu gabe noski. Gerra zikinaren arduradun politikoen adierazpen organoak, bere interes politikoen neurrira eraikitako kontakizun bat egiteko erabili izan du bi euskal kazetarion lana. Hau lapurreta bat izateaz aparte, gure lanarekiko errespetu falta galanta da, onartezina da.

El Pais, kazetariak ala poliziak?

El País-ek ostiraleko operazio antiterroristan guk egindako lana baliatu duela argi dagoela esan behar dut, oso serioa ematen ez badu ere. Gure lana baimenik gabe lapurtu nahi badute, behintzat manipulazioa ganora gehiagorekin egin dezatela exijitu beharko diet; Artikuluak epaile batek edo poliziak ondorioztatu beharreko akusazio larri batzuk botatzen ditu, adibidez, “errusiar funtzionario batek boluntarioak Moskun jaso zituela, Donbassera bidean”. Errusiar gobernuaren ustezko esku-hartze zuzena frogatu nahian, El País-ek egundoko manipulazio lazgarria egiten saiatu da. Donbassera joandako madrildarrak Rostov-Na-Donu hirira bidaiatu ziren eta ez Moskura. Beste boluntario batzuk ordea, Kiev, Odessa edo Volgogrado-tik heldu ziren Donbassera eta ez Errusiako hiriburuan eskala eginda. Atxilotuek hau dena lasai asko frogatu dezakete. Halere, egia da boluntarioak Moskun izan zirela, baino Donbassetik bueltan, eta ez errusiar funtzionarioekin, baizik eta espainiar enbaxadako funtzionarioekin, etxera legalki bueltatu ahal izateko behar zituzten paperak gertutzen. Hau dena poliziek jakin badakite, baita beste boluntario batzuen kasuan ordea, Ukrainatik eta Europar Batasunetik legalki irteteko aukera ez zutelarik, Errusiara ilegalki sartu eta Errusiako polizien atxiloketa behartu behar izan zuten herrialdetik nahita kanporatuak izateko. Hau izan da Errusiak Espainiako milizianoekiko eduki duen “aldeko” jarrera. Gobernua eta El País gezurretan ari direla badakite. Espainiako boluntarioen nondik-norakoak eta bere egoera guztiz legala dela aldez aurretik jakinda, elkartasun internazionalista zigortzeko helburuarekin burututako operazio mediatikoa baino ez da joan zen ostiralekoa.

ARGIAri ustez lapurtutako adierazpenekin jarraituz “Komunistek naziekin batera borrokatu dutela” -eta harro daudela noski, esan barik doa- eta “Errusia askatzeko borrokatzen dutela” nabarmendu nahiko nituzke, Lur eta biok egindako erreportajeetatik hartu eta desitxuratu egin duten informazioa delako. Gure artikuluan irakurri daiteken bezala, boluntarioek ez dute “nazirik” aipatzen ezta ere “naziekin batera” borrokatu dutenik, baizik eta “nazionalista” edo “ortodoxo” batzuen brigada berdinean egon zirela. El País-ek aipatzen ez duena ordea -ez zaielako interesatzen noski, bere eskema atlantistazale eta genozidazalearen aurka doalako- Espainiar boluntarioek unitate horretan eman zuten denbora laburraz, Vostok batailoian edo Prizrak brigadako 404. unitate komunistan egon zirela edo zer dela eta joan ziren boluntarioak Donbassera borrokan. Galdetzerik baino ez dago.

Kezkagarria eta tristea bada ere, badira espainiar estatuan El Pais egi absolututzat jo eta bere manipulazioak alaitasun handiz zabaldu izan dituzten etikarik gabeko bestelako kazetari progreak. Besteak beste El País-eko langilea izateko asmoa duen La Sexta eta Público-ko kolaboratzailea den Alberto Sicilia. Bere kasuan, frantziar telebistak frantziar boluntarioen inguruan uztailean egindako erreportaje bat erabili du gazte antifaxista espainarren atxiloketa justifikatzeko, disidentzia politikoaren aurkako errepresioa justifikatzeko edozer gauza egiteko kapaza dela erakutsiz. Euskal Herrian asko dakigu terrorismoaren aurkako operazioen justifikazioaz eta isiltasun mediatiko konplizeaz ere.

Perkala nola dagoen ikusita eta orain arte bota diren gezur sistematikoak direla eta, egungo kazetaritzatik ez dut ezer onik espero. Ukrainako gatazkarekiko eduki den jokaera lotsagarria eta desleiala historiara pasatuko da, eta denborak bakoitza bere lekuan jarriko du. Ni momentuz, kazetaritza eta etikaren maisuen -helduko ez den- barkamenaren zain eta egindako lanaren ordainketaren zain gelditzen naiz.

Progreen eskuliburutik aterata: Ukrainan iraultzaileak, Euskal Herrian terroristak

c’est fini: Frantziar faxisten abentura Donetskeko “gulag” batean amaitu da

Ots 24, 2015  //  Antifaxismoa, Errusiar Mundua, Ukrainako gerra  //  Iruzkinik ez

Donetskeko indar berezien eskutik ezagutu izan dugunaren arabera, Victor Lenta eta Nikola Perovic frantziar nazionalistak -Donbassen elkarrizketatu genituen komandateak- atxilotu egin ditu Novorossiako indar armatuek. Unitè Continentaleko kideei “Hasieratik informazio oso garrantzitsua konprometitu izana” eta “traizioa” leporatzen die Novorrosiako justiziak, eta haien kontrako kargu zorrotzak planteatuko ditu gorteak, honako delitu larriak direla eta:

1. Borrokara heldu berriak egoera ilegal edo ez-erregular batean apropos jartzea, errusiar autoritateari begira
2. Boluntarioei ‘espoliatzea‘
3. Tratu txarrak
4. Torturak
5. Borroka postuaren abandonoa
6. Komandantziarako inkonpetentzia

Herri milizietako emakume borrokalaria

Horrekin batera, eta NAFek -Novorossiako indar armatua- aditzera eman duenez, gorte martzial batek epaituko ditu frantziar boluntarioak, eta krimenak frogatutzat emanez gero, kondena gogorrekin zigortuak izango direla ziurtatu dute. Era berean Unitè Continentale desegin dutela iragarri eta ihes eginda dauden brigadako beste 4 kideen aurkako atxilotze agindua igorri dute autoritateek.

Victor Lenta eta Nikola Perovic Frantziako atzerriko legioan ibilitako militar ohiak dira. Lentaren kasuan, Frantziako armadatik bere ideologia “erradikalagatik” kanporatua izan zela ere jakin izan dugu.

Unitè Continentale edo Batasun Kontinentala, Frantziatik etorritako boluntarioek osatzen duten unitate militarra da. Politikoki nazionalistatzat definitzen dira eta Kurdistan, Venezuela edo Palestinako erresistentziarekin -ustez- bat egiten duten hirugarren bideko faxistek eta Fronte Nazionaleko simpatizanteek eta beste batzuek osatzen duten unitate politiko-militarra da. Brigadaren helburuen artean “diktadura amerikarra” garaitzea dago eta hori da, hain zuzen ere, Donbassen egotearen arrazoi printzipala: ezker-eskuin ardatza baino harago doan analisi geopolitikoari lehentasuna eman izana.

Ez da lehenengo aldia herri miliziek erresistentzian infiltraturiko elementu erreakzionario edo kriminalen aurkako operazioak burutzen dituztenik; Batasun kontinentaleko frantziarren abentura errusiarra amaitu da, eta horrekin batera, lau katu hauen presentzia baliatuz, progre-atlantistek Donbasseko herriaren genozidioa defendatzeko erabili izan ohi dituzten aitzaki merke, kutre eta tristeak. Argudio faltan edota errusiarren ustezko inbasioa demostratu ezean, fatxa eta vlasovista (errusiar kolaborazionistak) gutxi batzuen presentzia Ukrainako junta kolpistaren guda-krimenen justifikazio gisa erabiltzen ohi ditu sasi-ezker inperialistazaleak. Orain bai, txolloa amaitu zaizue. C’est fini, pour les fascistes et pour les progressiste-atlantistes.

iturria: Erwan Castel/Historia et societe

Victor Lenta frantziarra (Argazkia: Ibai Trebiño/ARGIA)

Donbassen ukrainar faxismoak treguarik ez

Ots 17, 2015  //  Antifaxismoa, Nazioartea, Ukrainako gerra  //  Iruzkinik ez

Iraileko akordioaren porrotaren ostean, igandean jarri zen indarrean Minsk-en (Belarus) Alemaniak, Frantziak, Ukrainak eta Errusiak berriki adostutako su-etena eta bake plana. Irailean bezala, Herri Milizien kontraofentsiba arrakastatsuak eta ukrainarrekiko garaipen militar estrategikoek behartuta, testuinguru zehatz baten emandako akordioa izan da Minskekoa.

Su-etenaren lehenengo orduek utzitako argazkia oso kezkagarria dela salatu beharrean nago. Novorossijako indar armatuek Kieveko soldatuek su-etena 20 aldiz baino gehiago urratu dutela salatu dute; Donetsken, Gorlovkan, Luhansken edota Shirokinon, Ukrainar ejertzitoko batailoi neonaziek zibilen aurka burututako erasoen berri izan dugu.

Minsk-eko akordioaren harira sortutako egoera berriaren inguruko hausnarketa labur bat plazaratzea ezinbestekoa dut:

ukrainar kolpistek su-etena urratu dute jada

• Minsk 2: Errusiaren garaipen diplomatikoa eta AEBren porrota

Minsk-eko akordioek utzitako irudien artean gatazkaren aktore printzipalaren ausentzia, AEB alegia, nabarmendu behar da lehenik eta behin, ezin baita ahaztu AEBren esku-hartze zuzenak eragin zuela Ukrainako estatu kolpea eta ondorengo guda zibila. AEBk bere jarrera belikoa -talde neonaziei ezkutuan emandako laguntza militarra barne- mantendu ezkero, aurrerantzean oso zaila izango da Ukrainan bakea lortzea. EEBBek koloretako sasi-iraultzen bidez lortu ez duena gerra zikinaren bidez lortzen saiatzen ari dela ozen salatu behar da. Errusiari dagokionez ordea, Donbasseko herriaren nahiak asetzen ez dituen akordioa sinatu eta hasieratik mantendu duen federalizazio proposamena nabarmen apaldu behar izan du konponbidearen aldeko apustuan. Errusiaren jarrera Donbassen traizio gisa ulertu bada ere, AEBren politika militarzaleekiko garaipen diplomatiko zorrotza lortu du Errusiar Federazioak, Alemania eta Frantziaren babesa partzialarekin gainera. Perspektiba global batetik aztertuta eta Errusiaren bake-iniziatiba honen arrakastaren hipotesiak kontuan eduki gabe, Errusiar diplomazia AEBren belizismoari gailentzen ari zaiola argi gelditu da. Testuinguru honetan, eta Siriako aurrekaria kontutan hartuta, azken egunetan Errusiak NBEn Yemengo kontseilu iraultzailearen aurkako interbentzio militarra eteteko eduki duen gaitasuna da horren adierazle nagusiena.

• Kieveko faxisten bakearekiko konpromiso falta
  

Minskeko akordioa azken aukera suposatu dezake Ukrainako juntarentzat. Errusiak, Alemaniak eta Frantziak, minimo baten inguruan adostutako plana autonomistari uko egin ezkero, Ukrainak zilegitasun osoa galduko luke nazioarte mailan. Baita Donbasseko ordezkariek bakerako eman dioten azken aukera, eta horrekin batera, Ukraina bateratuaren ametsa.

Arlo militarrean, Kieven alde borrokan ari diren paramilitar ultraeskuindarrek -guda militarki irabazi dezaketelaren konbentzimendutik- gerra beren kabuz burutzen ari direla goraipatu behar da eta bakea lortzeko edozein ahalegin zapuztea dute helburu. Talde hauek Guardia Nazionalean integratuta badaude ere, Ukrainako oligarken soldatapean daude eta ondorioz era autonomo batean funtzionatzen dute. Militar neonazi hauen indar erreala argi gelditu da joan zen astean burututako Defentsa Ministerioaren okupazioaren ostean. Pravi Sektor talde paramilitar faxistako kidea den Dmitry Yarosh diputatuak ere “bere soldatuek ez dutela su-etena errespetatuko” iragarri du eta Ukrainako hainbat agintariek, “amnistiarik ez dela egongo” edo “arma astunak frontetik ez dituztela erretiratu behar” baieztatu dute, Minsken sinatutakoa errefusatuz.

Akordio politikoari dagokionez, Ukrainak Minsken sinatutako konpromisoarekiko borondate falta agerian utzi du lehendabiziko momentutik. Poroxenko kolpistak adibidez, Minsken adostutako Donbassen inguruko estatus autonomo berezia arbuiatu egin du jada, “Ukraina zatiezina” dela argudiatuz.

Hau gutxi izango balitz, gerraren inguruko desadostasunak barne-tentsio ugari eragin ditzazke. Yatseniuk-Poroxenko haustura gero eta argiagoa izanda, estatu kolpe berri baten aurrean gaudela aditzera ausartuko naiz.

• Herri miliziek akordioari bai, autodefentsa eskubideari ere bai

Donbasseko herriaren nahia eta erabakia errespetatzen eta bermatzen ez duen akordioa izanda ere, herri miliziek su-etena eta bakearekiko konpromiso tinkoa erakutsi dute. Esanguratsua da Zakhartxenko eta Plotnitski, herri errepubliketako buruek, hasierako momentuan akordioa sinatu ez izana. Zenbait zurrumurruek diotenez, Errusiaren presiopean akordioa sinatzera derrigortuak izan omen ziren.

Inplementazio militarrari dagokionez, orokorrean Herri miliziek su-etena errespetatzen ari dira. Akordioak Debaltsevoko frontearen inguruko zehazpen berezirik ez duela egiten adierazi du Alexander Zakhartxenko, Donetsk-eko buruzagiak, ukrainar armadaren erasoei aurre egingo diotela argi utziz. Iragan maiatzean autodefentsarako talde armatu gisa jaiotako herri miliziek Donbasseko biztanleria ukrainarren erasoez defendatzen jarraituko dute. Bestalde, Luhanskeko Herri Errepublikak, Minskeko akordioarekin bat eginez, armamentu astuna frontetik erretiratzen hasia dela iragarri du.

Arlo politikoari begira, Minskeko akordioa Donbasseko herriaren gehiengoaren gustokoa ez dela jakinda, matxinoen arteko barne dibisioak eragin ditzazkela aurreikusi behar da. Federalizazioa eta deszentralizazio eske altxatu ziren Donbasseko biztanleen kontrako operazio antiterroristak milaka hildako eragin ostean,  Kieveko juntarekiko Donbasseko herriaren mesfidantza erabatekoa dela esan daiteke. Hau dela eta, Minskeko akordioaren inguruko desadostasunek barne-arazo bat sortarazi diezaioke herri erresistentziari.

• Ba al dago irtenbiderik Ukrainan?

Donbasseko gatazkaren konponbidea herriaren erabakiaren errespetuan oinarritu behar da. Donetsk eta Luhanskeko Herri Errepublikek, erreferendum baten bidez eta %90ak alde bozkatuta aldarrikatu zuten independentzia. Gaur egun Ukrainak Luhansk eta Donetskeko oblast ohiei eskaini izan dien autonomia estatusa ez da herri borondate horren isla. Junta kolpista europarzaleak indarrean mantentzen duen blokeo ekonomikoa eta garbiketa etnikoa eteten ez duen bitartean, normalizazio politikoa lortzea ezinezkoa izango da.

Donbasseko egoerari, Ukrainar gobernuak bizi duen barne-egoera latza eta beste faktore batzuk gehitu behar zaizkio: derrigorrezko soldaduzkaren aurkako mugimendua, gerraren aurkako mugimendua, disidentzia politikoa, etabar; Jarkov, Odessa edo Jersonen esate baterako, komunistek, errusiar-hiztunek eta bestelako disidente politikoek, junta kolpistaren aurkako erresistentzia armatua antolatzen hasiak dira. Ukraina aurre-kolpistaren egoerara bueltatzea zaila bada ere, legez kanpo dauden alderdi politiko eta mugimendu guztien parte hartzea bermatzen eta Errusiarrekiko adiskidetasun historikoa onartzen duen prozesu konstituzional berri bat abian jartzea ezinbestekoa da, gaur egun ezagutzen dugun -eta sobietarrek sortutako- ukrainar estatua desagertzea nahi ez badugu.

Minskeko akordioa (iturria: Russia Today)

Laugarren belaunaldiko gerra (II): Kramatorsk-eko sarraskia eta Poroxenkoren bake faltsua

Ots 12, 2015  //  Errusiar Mundua, Kazetaritza, Nazioarteko politika, Ukrainako gerra  //  Iruzkinik ez

Kramatorsk hirian GRAD eta Tornado (kluster) misilekin burututako erasoak 15 hildako eta 60 zauritu utzi ditu. Europako komunikabide guztiek eman dute erasoaren berri, noski. Errusiarren aurkako garbiketa etnikoa hainbat hilez isilarazi ostean, Donbasseko kronikak gure albistegietara itzuli direla ofizialki konfirmatutzat eman dezakegu. Beste behin -eta hau nabarmendu behar da- Kievetik datorren bertsioa aintzat hartu eta erasoa Donetsk-eko autodefentsei leporatu izan zaie, erasoaren ardura argi ez badago ere, erasoa Gorlovka edo Debaltsevotik burutu den frogatzerik izan ez badute ere.

Gerra krimenak: Ukroek zibilen aurka erabilitako arma ilegalak

Errusiako komunikabideek ere jarraipen handia eman diote albisteari, baina kasu honetan ikuspegi askoz profesionalagoa, neutralagoa eta inpartzialago bat landuz, Kiev-etik nahiz Donetsk-etik jasotako informazioa eta iturriak aipatuz. Errusiako komunikabide independienteek hasiera-hasieratik daramatzate Ukrainak bizi duen guda zibila jarraitzen. Europako gainontzeko mass-media oportunistek berriz, eurozentrismoan oinarri duen prepotentzia koloniala baliatuz, “Ukraina guda-zibilaren atarian” dagoela -orain arte egondako hildakoak ahaztuz eta aldi berean mespretxatuz- edota “Donetsk bonbardatu dutela” -izpiritu santuak bonbardatu izan balu bezala- azpimarratu eta ondorioztatu dute azken egunetan, mendebaldar-zale propagandisten inpartzialtasuna, seriotasuna eta etika eza agerian utziz.

Kramatorskera itzuliz, eta herri milizien bertsioari dagokionez -Kievzaleen panfletoetan agertu ez dena-, Donetskeko herri errepublikako defentsa ministroaren esanetan “Kramatorskeko erasoa ukrainarren probokazio hutsa baino ez da”. “Mila bider esan badugu ere, ez dugu zibil baketsuen kontrako erasorik burutu sekula” adierazi du Eduard Basurin, DHEko ordezkariak.

Alde biei ahotsa emanda, Kramatorsken ikusitako fenomeno paranormalei buruz arituko naiz: Oso adierazgarria eta bitxia da Bernard-Henri Levy filosofo eta kazetari frantziarra, Poroxenkoren eskutik ikustea zaurituak ospitalean bisitatzen eta errusiarren aurkako agitprop kanpainari ekiten, errusofobia eta gerraren justifikazio lotsagarria zabaltzen. Ez da oso normala, zentzuduna edo bakezalea den pertsona batentzat behintzat, Minskeko negoziazioa hasi baino egun bat lehenago frantziar bat Kramatorsken NATOren aldeko kanpaina egiten ikustea. Arraroa da.

Inpartzialtasunaren eta neutraltasunaren kriterioari eutsiz, ezinezkoa egiten zait Kramatorsken gertatutakoaren inguruko diagnostiko zehatz bat ematea, baino komunikabide masiboen jarrera probokatzailea eta ildo nazi-kolpista zalea kontutan hartuta, sortzen zaidan mesfidantza erabat arrazionala, logikoa eta zilegia da. Kramatorskeko erasoa Minskeko bake negoziazioen atarian gertatu da. Kasualitatea, beste behin ere, ote? Ezinbestekoa da Kramatorskeko erasoa testuinguru politiko batean kokatzea eta ulertzea; Alde batetik AEBk (Henri Levy-Poroxenko tandema buru) bake akordioa zapuzteko duen interesa kontutan hartu behar da -negoziazioa Frantziak, Alemaniak eta Errusiak bultzatu baitute-. Bestalde, Kramatorskeko sarraskia negoziazioan xantaia gisa edo indar posizio bezala erabili dezakeelako Kiev-ek. Oso kuriosoa da ere, behitzat gaztaka egunero jarraitzen dugunontzat, herri miliziek akats larri hori justu momentu honetan burutu izana. Badakit buruari hainbat galdera egiten ibiliko zaretela: Zer irabazten du Ukrainak bere kontrolpean dagoen hiri bat eta bere militarrak erasotzen?; Nik beste galdera bat plazaratu nahiko nuke, zanpatuaren perspektibatik planteatuta: Zer irabazten dute herri miliziek errusiar-hiztunez beteta eta ukrainar kolpisten aurka dagoen hiri bat bonbardatzen? Kramatorsk hiri sinbolikoa da herri milizientzat, besteak beste herri altxamenduaren aitzindaria izandako gunea delako.

Bandera faltsuko operazioen aurrekariak

Komunikabide banderovtsiek sistematikoki ezkutatzen dituzten arren, bandera faltsuko operazioek pisu handia eduki dute Ukrainako gatazkan. Ezagunena Maidan plazako frankotiratzaileek burutakoa; Shock egoera bat probokatu eta estatu kolpea justifikatzeko balio izan zuena. Catherine Aston eta Urmas Paet, Estoniako atzerri ministroaren arteko elkarrizketa da horren froga: Maidan plazako sarraskia oposizioak kontratatutako frankotiratzaileek eragin zuten, Estoniako kanpo ministroak aitortuta. Beste operazio ezagunenen artean Odessako gertakariak daude, non talde ultraeskuindar batek sindikatuen etxean 50 pertsona -aktibista politiko eta sindikalak- inguru bizirik erre zituen. Ekintza Ukrainako gobernuak planifikatu eta burutu zuela frogatuta dagoen arren, Odessako errusiar-zaleei leporatu izan zitzaien.

Historian zehar hainbatetan erabili izan den bandera faltsuko operazioa, gaztaka politiko-militar bateko momentu zehatz batean programatu eta burutzen den operazio mediatikoa da. Goiz da oraindik Kramatorskeko atentatua bandera faltsuko operazioa den edo ez den baieztatzeko, baina argazkia eta buruari eragiteko elementuak hor daude eta mahaigaineratu behar dira: Henri-Levy eta Poroxenko, Volnovajan bezala, Kramatorsken NATOren esku-hartze zuzena eskatzen eta bake negoziazioa zapuztu nahian. Eta bitartean munduko komunikabide guztiak txaloka eta jendartea lasai asko manipulatzen.

Bernard-Henri Levy, kazetari NATOzaleen bozeramailea, atzo Kramatorsken

Siriako Al Qaeda eta Ukrainako naziak publikoki babestu eta txalotu izan ditu Levy-k

Laugarren belaunaldiko gerra Ukrainan: Manipulazioa eta gezurrak

Ots 9, 2015  //  Antifaxismoa, Errusiar Mundua, Kazetaritza, Nazioarteko politika, Ukrainako gerra  //  Iruzkinik ez

“Ukraine, the free world is with you” John McCain estatubatuarrak Kieveko Maidan plazan bota zuen spitx hura etortzen zait sarritan burura. Galderaren bat ere; Zer da askatasuna? Zertaz ari da John McCain?; Askatasuna kontzeptu anbiguoa da, duda barik. Baita John McCainen edo Henri Levi frantziarraren dizipuluek praktikatzen duten “kazetaritza librea” eta maiz aldarrikatzen den “prentsa askatasunaren” interpretazioa ere. Zintzotasunez aitortu behar dut bertsio ofiziala ez dudala inoiz sinetsi eta bizitza erdia daramat informazio alternatiboa biltzen, buruari eragiten. Henri-Levik bermatzen eta inposatzen duen “kazetaritza librearen” antagonismoan nago eta McCain, Kerry eta Soros-en “askatasun eta mundu librearen” kontzeptuaren aurkako guda filosofiko-dialektiko eta existentzial batean murgilduta nago aspaldi. Argi esan behar dut: “Ni ez naiz Charlie”, hobeto esanda, “Ni ez naiz Bernard-Henri Levy, ez John McCain, ezta Santi Alba Rico ere”. Libia, Siria edo Ukrainako gatazken inguruan “sasi-aditu” askok, progreak barne, lantzen ari diren kazetaritza eredua jasanezina da: neutraltasunez mozorrotutako eredu ekidistante faltsua, partziala eta kolonizatzailea, baino ez da. Ekidistantzia ez da inpartzialtasunaren sinonimo, inondik inora, ez Palestinan ezta Ukrainan ere.

Mariupoleko errusiarrak armada kolpistaren tanke bat eteten

Ukrainako gatazkari dagokionez, hasiera-hasieratik eta bertatik jarraitu dudan afera izanda, masa-komunikabideek edukitako jarrera oso adierazgarriak diren bi argazkitan baloratu behar dut: Alde batetik, Moldaviako gobernu neoliberalak -2009an estatu kolpe baten bidez boterera heldu zena- 2013ko azaroan Europar Batasunarekin sinatutako elkarkidetza akordioaren inguruko tratu mediatikoa; Chisinau-n, Moldaviako Alderdi Komunistaren gidaritzapean, herritarrak kaleak okupatu eta gobernuaren aurkako mobilizazio masiboak burutu zituzten. Protestek ez zuten inolako jarraipenik eduki “mundu librearen” komunikabide gehienetan. Moldaviako gobernua bere herriaren borondatearen aurka inposatutako sakeo ekonomikoaren sinadurari edota poliziaren bortizkeria eta autoritarismoari ez zitzaion inolako ohiartzun mediatikorik eman. Mass-media masiboen atentzioa Kieven zegoen jarrita, Chisinau-n bildutako manifestari kopurua proportzionalki hamar bider handiagoa bazen ere. Hau ikusita, zera baieztatu dezaket: Euromaidan mugimenduko naziek emandako estatu kolpea -eta bere justifikazioa- tratu mediatikoaren ondorio da.

Bestalde, Ukrainako ekialdeko Mariupol hirian 2013ko maiatzaren 9an izandako gertakariak daude baloratzeke; Sobietar Batasunak nazismoa garaitu zueneko urteurrenaren ospakizunetan (garaipenaren eguna) ukrainar tankeak hiria asaltatu eta 7 hildako eta 40 zauritu (kazetari bat barne) eragin bazituzten ere, ez zuten lortu jendea kikiltzea eta Mariupoleko herritarren balentria eta duintasunak argazki historiko bat utzi zigun: zibil desarmatuek ukrainar tanke bat etetea lortu zuten. Munduko komunikabide gutxik eman zuten sarraski honen berri, bai ordea 1989. urtean Tianamengo tankea etetea lortu zuen disidente txinatarrana. Lau egun lehenago 25. urteurrena betetzen zelarik, argazki historiko hura munduko egunkari guztien azalean agertu zen.

Egun, Donbassek bizi duen gatazka militar bortitzaren kronikak, hile batzuen bueltan, albistegietara bueltatu dira. Kasualitatea ote? Donetsk eta Mariupol artean dagoen Volnovaja hirian autobus bateri egindako erasoak 20 hildakotik gora utzi zituen. Munduko komunikabide guztiek eman zuten albistea, “Kieven propaganda” zabalduz noski, eta herri milizien ardura nabarmenduz. Bertsio ofizialean arabera, autodefentsek hortik gertu zegoen ukrainar checkpoint bateri egindako erasoak gauzatu zuten sarraskia. Anatoly Shary kazetariak sare sozialetan zabaldutako bideoaren bertsioak ordea, ezbeharra ukrainarren mina MON-50 batek eragin zuela argi uzten du. Gauza asko argitzeke badaude ere, Ukrainar gobernuak ez dio egiari behar bezala ekin. Minak herri milizien erasoaren ondorioz eztanda egin zuen? Norbaitek, beldurra medio, nahi barik aktibatu al zuen? Ukrainar gobernuak nahita aktibatu zuen? Zoritxarrez, eta Malaysia Airlines MH17 hegalaldiarekin gertatu den bezala, ez dugu sekula egia ezagutuko. Zeozer ezkutatu nahian dabiltza ukrainar agintariak? Nola edo hala Charlie Hebdok sortutako “free world” olatua aprobetxatuz, Poroxenko presidenteak “Je suis Volnovaja” kanpaina autoktonoa abian jarri eta NATOren esku-hartze zuzena eskatu du.

Laugarren belaunaldiko gerra edo gerra-mediatikoa da gerrarik eraginkorrena. Odessako gertakari latzak edota Ukrainako Aidar, Donbass edo Azov batailoi neonaziek burututako gerra-krimenak sistematikoki ezkutatuak izan ari dira gure mass-medietan. Baita ukrainar artileria Donetsk, Luhansk eta beste hirien kontra egunero eta orduro burutzen ari diren bonbardaketa kriminalak. Urtarrilean Poroxenkok (existitu ez den) su-etenari amaiera eman eta ofentsiba bortitz bat abian jartzea erabaki zuen, Donbasseko errusiar-hiztunak akabatzeko helburuarekin, garbiketa etniko bat gauzatzeko helburuarekin. Ospitaleak, eskolak eta etxebizitzak behin eta berriz erasotzen ari da ukrainar armadak, Milaka zibilen heriotza eta milioitik gora errefuxiatu eragin dituen operazio antiterrorista honetan, nazioarteko legedian debekatuta dagoen armamentua sistematikoki erabilia izaten ari da: fosforo zuria, klusterra, uragan eta bestelako misil balistikoak.

Kievetik datorren informazioaren copy & paste bat egiteko ez dago kazetaritza ikasi beharrik, horretara mugatu da kazetari askoren lana. Donbassetik kazetaritza egiten saiatu garenontzat komunikabide masiboen jarrera ulertezina eta iraingarria da, probokazio hutsa da. Guk egindako lanari errespetu falta itzela gainera. Tristea bada ere, Luhansken geundela, Europatik etorritako berri-emaile bakarrak izan ginen; Bertan izandakoak eta bertako herri sarraskituetan murgildu izan garenok badakigu, bertako biztanleen ahotik, Donbassen zer gertatzen ari den. Badakigu ze nolako babesa eta atxikimendu maila daukaten herri miliziak herriarengan eta badakigu ere Poroxenko kolpistaren hitzak ez duela jada inongo sinesgarritasunik.