Agora eskolan bortizkeria nola bizi izan zuten: mahaiko lehendakariak eta lehen lerrokoek kontatuta

Atalak: Sailkatugabeak

Nou Barriseko Agora eskola: #katU1 ean poliziak txikitutako atea eta jende nagusia zegoen barandila eta portala, gehien jipoitu zutena pic.twitter.com/IajPkMSkbf

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

Nou Barris auzunera jo dugu poliziaren indarkeria salatzeko egin den Greba Orokorra eta indarkeria jasan zuten eskoletako klabelin eskaintzak jarraitzera. Lehenik pikete informatiboaren atzetik ibili gara komertzio handietan (jarraian irakurgai izango duzu kronika).

Lore eskaintza Nou Barriseko Agora eskolan “bozkatu dugu” eta “kanpora indar okupatzaileak” oihuak #katU1 #VagaGeneral3O pic.twitter.com/hgnmIa8pcO

— ARGIA (@argia) 3 de octubre de 2017

11:00etan zen lore eskaintza Agora eskolan. Nou Barris auzunea izan da urriaren 1eko erreferendumean polizia nazionalak gehienetakoa jipoitu duena. Klabelinak jarri dituzte eskola itxirik duen burdinazko hesian. Adin guztietako jendea txaloka, “bozkatu dugu”, “indarkeriarik gabe, elkarbizitza”, “kanpora indar polizialak” oihuak egin dituzte denen artean. Atzoko egunez, lehen eskola egunez sarraskiaren ostean, umeek psikologoaren hizketaldia jaso zutela kontatu digu auzoan belardenda duenak “asko etorri zaizkit lasaigarri bila. Psikologoarena beharrezko ikusten dut, zaila da azaltzea umeei zergatik dagoen euren eskola txikituta”.

Sarrera nagusiko ateko oharrak dio astebetez patiotik izango dela sarbidea. Kristalezko atearen bestaldean, bihotz forma osatuz paperezko oharrak ikusten dira, eta “Elkarbizitza!” mezua izenburu modura. Ondoko emakume eta gizonari galdezka hasi gara, ea nork eta zer ekimenen barruan egina ote den… eta zoriak nahi izan du emakume gazte hori izatea erreferendumean eskola honetako mahaiko lehendakaria; eta gizona, aldiz, kanpora eta barrura zebilena, dena lehen lerrotik ikusi zuenetakoa. Kontakizun osoa egin digute, bideoan lekuaren irudiak ikusita errazago ulertuko duguna:

6:00etan bildu omen ziren eskola honen ataria defendatzera auzotarrak. Euren auzoa definitu dute “unionistenetako” gisa, parte-hartze txikia izango zutela espero zutena. Defendatzeko orduan asko bildu zirela diote pozez. 9:00etan zen bozketa hastekoa, baina sistema informatikoa jasaten ari zen sabotajea zela eta, “denok genuen mugikorra hegaldi moduan jarrita baina arazoa ez zen kobertura, sistema ari ziren erasotzen”, 10:30ean hasi ziren bozka ematen.

Zaharrak lehen lerroan

Aurrez adostua zuten bozka ematen lehenak zaharrenak izango zirela, mugikortasuna mugatuen dutenak. Bi ilara egin zituzten hasieratik, kalearen alde banatara, eskolako atean jarriko bagina ezkerrerantz gazteagoak eta eskuinerantz zaharrenak. Zaharrenek zuten lehentasuna, baina hainbeste izanik, atean zaharren pilaketa handia egin zen. 10:30 zirela esan dugu, eta ordurako mugikorretatik iristen ari zitzaien informazioa: “auzoan halako eskoletara iritsi direla polizia nazionalak eta egurra eman dutela”; hurrena, gerturagoko eskola baten erreferentzia, argazki zirraragarri eta guzti (guztiok gogoan izango duguna, aitona bat kopetean behera odoletan); hurrena beste batean… “Beldur gero eta handiagoa sentitzen genuen. Batez ere, zaharrengatik. Zaharrak ziren ate aurrean zeudenak pilatuta”. Pilaketak eta poliziaren arriskua saihesteko, 50naka sartu eta ateratzen zituzten zaharrak, eta bitartean ateak itxita izaten zituzten. “Esaten genien zer ari zen gertatzen auzoko beste eskoletan eta gero eta gertuago genituela, baina zaharretan inor ez zen atearen aurretik apartatu. Bozkatu egin nahi zuten”. Kontaketa bare eta dotore egiten ari zaizkigu bien artean, eta mahaiko lehendakariari begiak betetzen zaizkio behin eta berriz. “Gure eskolara polizia etorri arteko 45 minutuak oso larriak izan ziren, antsietate handia bizi izan genuen”.

Ahulenen bila

Poliziak zetozela ikustean, herritar denak estu estu pilatu ziren atearen aurrean. Zaharrenak eta larrialdirik gertatuko balitz behar zuenak azkar atera ahal izateko pasillo bat osatu zuten, juxtu burdinazko barandilladun pasabide hori libreago edo utziz (bideoan ikusiko dugu). Beraz, zaharrak eta mugikortasuna mugatua zuten beste herritarrak hara joan ziren eta sasoikoenak atearen kontra kontra jarri ziren. “Zer egin zuen poliziak? ahulenak zeuden pasabide horretara jo zuzen, eta borrekin egurra banatu kupidarik gabe. Horko jende asko pasabidearen erdian dagoen portalera sartu zen, eta poliziak portal barrura sartu ziren are egur handiagoa ematen jarraitzera”. Atea defendatzen ari zirenen artean angustia nagusitu zen, “nire aita? non dago nire aita?” galdetzen zuen batek bere zaharraren diabetea gogoan. Pasabide horretan poliziek leku hartuta, atearen kontra zeuden herritarrak bultzaka bota zituzten kalearen eskuin alderantz (eskolako atea bizkarrez dugula begiratuz gero). Ordu erdiz eutsi omen zion defentsa herritarrak poliziari kanpoan.

“A por ellos” zioten eta andaluziarrek zerotik erakitako auzora joan ziren HAU egitera #NouBarris #katU1 https://t.co/Sivo8RCA0s @eeizagirre pic.twitter.com/t7kQka7AZu

— Axier Lopez (@axierL) 3 de octubre de 2017

“Burdinezko barrekin zeharo txikitu zuten atea. Kandatuaz guk itxi genuen arratsaldean, ez zegoelako beste modurik”. Ate txikitu eta kandatuduna, lorez inguratua. Zerbait badu irudi horrek, ate horri begira eta geldi aurkitu ditugunerako lehendakaria eta gizona, begiak maiz bustitzen zaizkiola lehendakariari, eta begirada maiz atera zuzentzen duela.

“Poliziak barrura sartu zirenerako, bozka ematera sartutakoak aparteko gela batean bilduta genituen. ‘Horiek bozka ematera etorritakoak dira, horiek ezta ukitu ere’ esan genien” hartu du kontakizunaren haria mahaiko lehendakari zenak. “Eskola osoan gelaz gela pasa ziren poliziak ateak eta ahal izan zuten dena txikitzen. Dena txikitzen”. Bozka-kutxak eraman zituzten. “Nirea bahitutako bozka da” seinalatu du gizonak: “Nik bozkatu nuen eta ez dakigu 700.000 papeleta horiek nora eraman dituzten ez eurekin zer egin duten”.

Arratsaldean denbora labur batez eskola berriz ireki zutela eta bozka-kutxak ekarri zituztela kontatu digu lehendakari aritutakoak. Baina berriz polizia zetorrela eta, eurek itxi zutela eskola. “Bozka batzuk bildu ahal izan genituen arratsaldez eskola honetan”. Auzoko beste eskoletara joan ziren bozka ematera Agora eskolan ezin izan zutenek.

Ezer ez da berdin

Galdetu diegu ea bortizkeria egoera horren ostean beldurrak leku hartu duen auzotarrengan. “Ez, ez, alderantziz da, auzo honetan jende askok argi ikusi du ordura arte eurentzat irtenbide bat izan zitekeen Espainiarekin ez dela posible konponbiderik. Askatzea, ez dago beste aukerarik” esan du gizonak.

Galderak airean

“Ez dakigu zergatik jipoitu zuten hain gogor gure auzoa. Datuak begiratzen baditugu, erreferenduma ez egitea bazen euren helburua, oso eskola gutxitara jo zuten. Eta horietako batzuk Nou Barrisekoak dira. Zergatik? Hemen bozka gutxi bahitu zitzaketen, hemen unionismoa da nagusi… agian hemen errazago sartuko zirela pentsatzen zutelako?”. Teoriaren bat entzun duela esaten jarraitu du gizonak: “Zaharrak eta emakumeak jipoitzea hautatu ote zuten propio, pentsatuz horrek ekarriko zuela sasoiko gizonen erreakzioa, indarkeriaz defendatzera pasatzea eta irudi horiek zabaltzea”. Parametro sexista eta zaharfobiko batetik hautatutako “ahulen” taldeak dira emakumeak eta zaharrak, eta arren erreakzio “biologikoa” haiek salbatzea izango dela eta abar, trogloditikoa, baina poliziaren logikarengandik ezin dugu parekidetasunik espero… pertsona eredu desiragarriagoak ere lantzen ari dira Katalunian herritarrak: independentzia lortuko bada denak izan behar baitu ahalik eraginkorrena. Herritar denak dira indartsuak, bakoitza bere ezaugarriei probetxu atereaz, iraultza honetan.