CDRak: Kataluniakoa berezi egiten duen herritarren defentsa

Atalak: Sailkatugabeak

Sabadellen, urriaren 14an, 91 CDR-tako 200 kideren arteko asanblada.

Katalanez CDRak, euskaraz Erreferendumaren Defentsarako Komiteak dira independentziaranzko urratsetan funtzio ezinbestekoa jokatzen ari direnak: herritarrak auzoko asanbladan elkartu eta Espainiako Estatuaren errepresioari aurre egiteko antolatzea, desobedientzia ekintzak burutzea eta norbanakoek ardurak eta harriskuak beregain hartzea. Enpapelem kanpainaren bidez baietzaren aldeko kanpaina egin zuten, eta ilegalizatutako erreferenduma praktikan egitea lortu zuten, asteburu osoan eskolak okupatuz eta bozkakutxak beren gorputzekin babestuz. Urriaren 10eko Puigdemonten “independentzia aldarria bai baina ez”-en ostean zer? Errepublikaren Defentsarako Komite bihurtzea erabaki dute, Sabadellen urriaren 14an 91 CDR inguru elkartuta.

Honako mapak erakusten ditu Katalunia osoko CDRak:

#LibertatJordis, errepresioari erantzuteko herritarren defentsa

Jordi Sánchez eta Jordi Cuixart askatzeko mobilizazioak antolatzeari ekin diete CDRek ere, lehen unetik. Ostiralerako zabaldua zuten mezua: “adi astelehenean gertatu daitekeenari, adi mobilizazioei”. Astelehen gauean Telegramez zabaldutako mezuak deitzen zituen herritarrak sare sozialetan beren gertueneko CDRa bilatzera eta tokian tokiko ekintzak burutzera, “horrela mobilizazioak artikulatzen dira eta herrialde osoan koordinatzen”. Hona hemen urriaren 17rako deituta dauden mobilizazioekin osatu duten mapa:

Graciako CDR bateko kideak kontatuak

Urriaren 11n, baldekada ur hotzaren biharamonean, elkartu gara Graciako Lesseps plazan auzoko CDRetako bateko kide Mariarekin. Berak kontatu digu nola hasi ziren lehen asanblada hauek antolatzen, herri eta auzoetan, uda aurretik. Horietako asko ezker independentistak bultzatu zituen, horretarako eskuera zituelako urteetako aldarrikapen sozial eta independentistak, autoantolaketarako gaitasuna, kalea lantzeko kultura, jende sare bat… Hasierako CDR horiek dinamika gero eta handiagoa eta serioagoa hartu zuten, ikusi zutenean erakunde publikoek onartutako urratsak egikaritzeko eta egoki burutzeko, kaleko antolaketa ezinbestekoa izango zela: “Hasieran asanbladak jende gutxik osatuak ziren, baina erreferendumaren aurreko asteetan Estatuaren errepresioa handitu zen, eta ondorioz, gero eta jende gehiago etortzen hasi zen, sekula auzoko ekintzetan edo manifestazioetan ikusi gabeko jendea ere bai eta ardurak eta arriskuak hartzen hasi ziren, esaterako, kartelak itsasten eta etxera eramaten… asko baloratzen dugu desobedientzia olatu hau”. Erreferenduma izan zen desobedientzia ekintza nagusia, eta egun horretan ikusi zen CDRetan aurreko hilabeteetan egin zen lanketaren emaitza, herritarren ahalduntze erabatekoa.

Gracian urriaren 11 iluntzean eginiko CDRaren bilkura.

Egitura paraleloak, autonomoak eta koordinatuak

CDRetan asko landu zuten erantzun baketsuak ematea, eta bakoitzaren denborak errespetatzea: “Gure indar nagusia kaleko mobilizazioa da eta ez genuen bidean jendea galdu nahi, egoera oso gordinei aurre egin nahi ez zielako. Denok sentitu gara eroso aukeratzeko poliziaren aurrean noraino iritsi eta horrek indartsu egin gaitu”. Lanketa orokor hori CDR guztietan egin zuten, eta ondoren, eskola bakoitzean eman zuten erantzun zehatza “espontaneoago” antolatu zuten, bakoitzak bere eskolan “guk, esaterako, larunbata gauean, bezperan”. Telegram bidez bideratu zituzten CDRetako beharrak: halako eskoletan jende gehiago behar da…
CDRen asanbladak irekiak izanik eta segurtasuna zaintzeko, erreferendumaren logistikaz ez zen hauetan hitz egiten. Hori beste egitura paralelo batek eraman zuen.

“Legeak aldatzen dira desobedientziatik eta kaletik”

“Laburtzeko, aste batzuk izan dira mobilizazio eta autoantolaketa handikoak, Kataluniako Gobernua gainditu dutenak, ezkerretik eta aurrerantz, gure ustez. Horregatik, astearteko adierazpenak frustrazio handi xamarra eragin zuen. Guk uste dugu, legeak aldatzen direla desobedientzia herrikoietik. Horregatik antolatu genituen aurreko egunak, eta horregatik defendatu ditugu kaleak hainbeste denboran, eta orain Kataluniako Gobernuari presio egiteko antolatuko gara: aplikatu dezala independentzia adierazpena. Kaleko mobilizazioa izan da gure indarra, horrek ekarri gaitu honaino. Mobilizazio hau gabe Kataluniako Gobernua ez litzateke hain urrun iritsiko. Aurrerantzean ere kaletik presioa egin ezean, ez da inor mugituko Katalunian, ez kanpoan. Ikusi beharko dugu zein izango diren hurrengo mugimenduak, bai Espainiako Gobernuarenak eta Kataluniakoarenak eta horren arabera joan eragiten”.

“Mobilizazio herritar hau oraingo egoerara kanalizatu beharra”

“Puigdemonten astearteko adierazpenari egiten diogun kritika nagusia da, herritarren mobilizazioa maila oso altuan zegoela momentu horretan eta oso zaila dela berriz hori lortzea. Ezin da pentsatu maila hori mantendu ahalko dugunik. Horregatik dagokigu orain aztertzea nola kanalizatuko dugun mobilizazio herritar hau oraingo egoerara, bistatik galdu gabe borroka kalean dagoela, eta ea nola joaten garen indarrak batzen, zein momentutan… hori da dugun erronkarik zailena orain”. Oraingo egoera ez da haien gustukoena, baina onerako baliatzen ahaleginduko dira: “Beti joan gara erantzunak ematen, eta agian garaia da beti besteen urratsen arabera erantzuten ari beharrean, hotzean pentsatzeko zein estrategia jarraitu nahi dugun, nola antolatuko garen… gure antolaketarako sanoagoa eta eraginkorragoa izango dena lantzeko”. Zaintza borrokaren parte da Katalunian: “Pertsonak gara, gai honetatik kanpo ere baditugu gure bizitzak, eta zaindu egin behar gara. Labadorekin txantxak egiten genituen, baina labadorak jarri gabe dauzkagu aste hauetan! gauza asko zaindu behar dira, borroka benetan eraginkorra izan dadin”.

CDRen gaitasuna prozesu konstitugilea lantzeko

Errepublikaren Defentsarako Komite bihurtuta, “prozesu konstitugilea”ri eusteko garaia izan daiteke: “Zer errepublika da nahi duguna? nolakoa nahi dugu izatea, zein eratara eraikiko dugu?”.  Eztabaida eta lanketa horiek denak egiteko CDRek oso ezaugarri interesgarriak dituztela kontatu du, harro: “Antolaketa mota bat da, orain arte beste hainbat eremutan bilatzen saiatu garena, masen espazioak sortzea, auzoz auzo, koordinatuta, eta espazio zabalak dira, alegia, kide diren auzotar denek ez dute militante txartela edo casalarena edo ateneuarena, eta aldiz, asumitu dute mobilizazio eta desobedientzia maila nahiko iraultzaile bat. Probetxu handia atera dakieke CDRei”.