Orain arteko handiena: herri oso bat kalera atera zen eguna

Atalak: Sailkatugabeak

Gracian manifestazioa behar zuena eta kontzentrazioa dena #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/8mf1Po0lqS

— ARGIA (@argia) 2017(e)ko urriak 3

Ezer idatzi beharrik ez zegoela pentsatzen genuen atzoko arratsaldean, Vaga Generaleko manifestazio nagusian gindoazela. JENDETZA-JENDETZA-JENDETZA-JENDETZA irudiek dena esaten zutela. Hainbeste, non, manifestazioan ezagutu genuen Daniel Escribanorekin komentatzen aritu ginen bezala, “istorioak bilatzea zaila” zen, alegia, dena zela jendetza itsaso handi bat.

Gracian behera beste zati batean #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/BAR02JNqL7

— ARGIA (@argia) 2017(e)ko urriak 3

Manifestazioaren kale ofizialera sartu, argazki batzuk atera, hango beroa-mezuak-dantza-MAMBO erabatekoa bizi eta kale paraleloetara ateratzen ginen, 100 bat metro aurreratu eta berriz manifestazioaren bide ofizialera beste murgilaldi bat egitera. Noski, manifestazioa baino kontzentrazio erraldoi hartan pausoa egitea kosta egiten baitzen. Kontua zen, ordea, ManiFest haren inguruko kaleak ere gu bezala zebiltzan jendez gainezka zeudela. Hainbeste, non, begiratu kale batera eta begiratu bestera, manifestazioaren bide ofiziala zein zen erreferentzia galtzea erraza zela. Bi argazkilari ikusi genituen inguruko kale batean, errepide moztuaren erdian geldi, euren inguruko irudi ederrak, edo lehen esandako “istorioak”, itsaso zabalaren orokortasunak falta zituen horiek, ehizatzen. “Zuek ondo jakingo duzue, hango bukaerako kalea da manifestazioa? eta norantz da?” galdetu, eta nor izango erantzun digun argazkilaria, eta Javi Julio “zuen aste honetako azala nire argazkia da!”.

Europako telebista baten aurkezlearen atzean kartela “Europa non zaude?” #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/ZenuWknxsz

— ARGIA (@argia) 2017(e)ko urriak 3

Adierazpen demokratiko handiagorik ezin da

Asteburuaz geroztik bizi izan ditugu gauza oso handiak, jendetzak eskolak defendatzen egun oso batez, hainbeste jende, Espainiak bere indarkeria ankerrarekin ezin izan duela berak ilegal deklaratutako erreferenduma eragotzi. Bizi izan genuen Montjuiceko ekitaldia, erreferendumaren aurreko Baietzaren aldeko ekitaldi bateratua, Euskal Herritik gatozenontzat, erraldoiak diren espazioa eta jendetza bildu zuena… Baina atzo arratsaldekoa beste eskala bateko zerbait izan zen.

“katalanak jende baketsua dira” #VagaGeneral3O #herribatenindarra pic.twitter.com/uKPbov3xi1

— ARGIA (@argia) 2017(e)ko urriak 3

Bartzelonako jendetzarekin “mozkortuta” gindoazela, gogoratu ginen hori Bartzelonan bizi zen jendeak soilik hornitutako manifestazioa zela. Katalunia osoko herri bakoitzeko udaletxearen aurrean horrelako manifestazio bat irudikatu behar genuela, bakoitzean bere herriko eskalan. Atzo gauerako zabaldu zen datu fidagarri bakarra, Bartzelona mailako deialdietan egin den manifestaziorik handiena izan zela. Gogoratu, gogoan ditugun beste manifestazio berrienetan (jihadismoak hildakoen omenezkoan, Diadetan…) Katalunia osoa zegoela deituta, eta atzo Bartzelonan, bertakoak baino ez. Gaur goizean 700.000 herritar elkartu zirela Bartzelonan soilik irakurri dugu. Itsasoko ur tantak kontatzea bezala iruditzen zait atzoko herritarrak kontatzea. Ba al dago beharrik?

“Milaka herritar?” Arpa jotzen ari gara?

Ez zegoela artikulu hau idatzi beharrik pentsatzen genuen atzo manifestaziotik txio eta txio ari ginela, irudiek dena esaten zutela. Idatzi badut, atzora arte Katalunian gurekin lanean aritu den Xabier Letona ARGIAko kideak gauean deitu zigulako izan da. “Zer, egun hauetan bizi izan ditugun momentu handi horiek bizita, gaurkoa zer, ondo joan da?” prestatu zigun terrenoa, Greba Orokorraren arrakasta itzela izan ez bazen esateko lasai, alegia. “Gaurkoa? Handiena!” erantzun guk kolpean. Gehiago ezin dela, herri OSOA zegoela kalean aldi berean. Igandean independentziarantz urrats handi bat eman zutela, baina Espainiak eman zien zigorrari gaur erantzun diotela, jende dena gaur atera dela kalera aldi berean. Erreferendumean parte hartu ez zuen jendea ere atera zen atzo kalera, “ezin dut onartu nire herrikideak jotzea” moduko testigantzak entzun genituen. Ohitu ere egin gara bandera españolak senyera eta esteladen ondoan ikustera, eta atzoko manifestazioan bandera españolak ere asko ziren: atzo bai, kalean ikusi genuen Katalunian bizi den español demokraziazaleak batu zirela independentziaren bidera, igandean ikusi zutelako Espainian jarraitzeak eskubide demokratikoak zalantzan izatea esan nahi duela.

“Ba kontatu, ze hemen ‘milaka pertsona’ esaten digute” eta irudikatu dugu berehala, “milaka pertsona” eta jarriko zuten gogoarekin albistea ematerakoan, ba “milaka pertsona” Euskal Herriko hainbeste manifa irudikatuko zituztela entzuleek. Horrelaxe erantzun genion: Bartzelonan egon den edonork, jakinik herri bakoitzean horrelako bat bazegoela, badaki “ehun-milaka” edo “milioika” herritar atera zirela atzo kalera (ni ez naiz herriz herriko datuak kontatzen hasiko), ez “milaka”.

Erregearen sustoa eta Katalanengan konfiantza: “Kaleak beti izango dira gureak?”

Txepel eta zantar ageri den Espainia ederki kontraprogramatzen ari da Kataluniako herriaren bidea. Politikaz tutik ulertzen ez dugunok ere sentitzen dugu, ez dakigu zergatik, zerk funtzionatzen duen momentu bakoitzean eta zerk ez. Zer den benetakoa, non dagoen indarra, eta non ez. Eta milioika herritarrek asteburuan gehien erabili duten lema, indarrik handiena izan duena, tonu anarkoena duena eta sortzez kuperoena den hauxe da: “Kaleak beti izango dira gureak!”. Atzo ikusi genuen zergatik: herritarrak kalean. Katalanek independentziarako duten indar demokratiko handiena horixe da. Herritarrak kalean, erabakitzen.

“Espainia ez, gobernua da zigortzen zaituztena” entzun ditugu erreferendumeko labankadekiko beren mespretxurik handiena adieraziz Espainiako demokrata ezkertiarrak. Gauza bat dela Espainia eta bestea Gobernua. Atzo gauean Felipe VIak mahai-gainean jarri zuen zer den Espainia: Aginte feudal bat demokraziaz hautatutako Gobernuaren gainetik dagoena. Espainiako Gobernua xakean jarri du Kataluniako herriak asteburu honetan, eta erregea atera da Gobernuak eutsi ezin duena, “kalea beti izango da gurea” dioten milioika herritar, gobernatzera. Hori guztia atzean Carlos III.aren koadroa duela, katalanera debekatu zuen eta Espainia zentralizatuenaren ikurra zena, to metafora poetiko reala. Albano Dante Fachinek txiokatua da:  “Igandean Espainiak 40 urte egin zuen atzera, eta asteartean 300″ (Carlos erregearen garaira, alajaina!”.

Tik urduri batean ejertzitoa kalera ateratzeko ahala duen erregeak garraztu digu lotarako ordua. Negargura ere ibili dugu eztarrian trabatuta. Euskal Herriko esperientziatik irudikatu dezakegu Katalanei eror dakiekeena. Erabaki dugu kataluniarrengan konfiantza izatea. Frogatzen ari diren guztiarekin, hainbeste irabazi dute. Asteburu honetan hori ere ikasi diegu, “ez galdetu ezer, egin zure lana hurrengo 5 minutuetan zer gertatuko den jakin gabe, eta konfiantza izan besteek ere bere lana egingo dutela eta gauzak ongi aterako direla”. Beste bati lotarako begiak itxi aurretik irakurri diogun txioak eman digu ameskaiztoak uxatzeko esperantza: “Xakean, erregea mugitzen denean, partida irabazteko zorian zaudelako da”.

Gogora ekarri dugu Katalunia dela herritarrek erregea bere lekuan jartzen duten Espainiako estatuko herrialde bakarra: Nou Campeko txistu-jotzeak; jihadisten manifestazioan “gure hildakoak zure negozio dira” agerian jarri, “zu bazatoz gu ez goaz” sendo esan eta lehen lerrotik bazterrera bidali zuten… Ez dakit astakeria den pentsatzea posible dela, baina erregea kentzeko norbait gai izango bada, Katalunia da. Espainiako ezkertiar demokratenek ez dute inoiz serio lan egin erregea zalantzan jartzeko, bozkak galtzeko beldur; eta euskaldunok inoiz baino gehiago miazkatzen diogu zerakozera, ekonomia santuaren izenean. Hori erakutsi digute katalanek: egin dezagun indar antidemokratikoen aurkako borroka baketsua bakoitzak gure herrian, bestela, Espainia fatxa eta monarkikoaren pisu guztia katalanengan eroriko da. Kataluniarekiko atxikimendutik harago, bakoitza bere herrian eta bere esparrutik baina denok batera, denok lanera!