Kataluniatik inbidia ematen duena: boterea herritarrena da edo ez da errepublikarik izango

Atalak: Sailkatugabeak

Antolatuta dauden herritarren jarrerak ematen dit inbidia. Badakite eurek eragin dutela prozesua, eurek defendatu izanari esker izan zela posible erreferenduma, eurek bultza zituztela ordezkari politikoak independentzia aldarrikatzera… eta badakite Errepublika altxatzeko hurrengo urratsa, alegia, Konstituzioa egitea, eurei dagokiela. Ez dute onartzen elite ekonomiko-politikoek gela itxietan Kataluniaren konstituzioa idazterik: “beste 78 bat sartuko digutelakoan? utikan!”. Orain arte herritarrek antolatzeko erabili dituzten organoetan, Òmnium, ANC, sektorekako erakundeak (sindikatu, guraso elkarte, nekazari, bonbero, irakasle, ekonomia sozial solidario…), CDR (Errepublikaren Defentsarako Komitea), horietan denetan konstituzio berriaren oinarriak landu eta erabaki behar direla diotenak ez dira lau katu. Kataluniatik iristen zaizkigun mobilizazio masibo horien oinarri zabalak dira. Eta herritarren oinarri horri jarraituz independentzia aldarrikatzera iritsi diren alderdi politikoek, konstituzioa egiterakoan ere herritarren eskaera (alegia, konstituzioa herritarrek egina izatea) entzun behintzat egingo dutela pentsatzeak ez dirudi zorokeria, ikusiko da kontuan hartua den edo ez.

Herritar antolatuek oso argi dute, baita ere, zertarako lotu ziren Errepublika lortzeko borrokara: politika liberalei aurre egiteko, herritar denentzat duinak diren bizi baldintzak sortzeko, eskubide sozialak defendatzeko… Independentzia ez da azken helburua, independentzia bitarteko bat da bizitzaren eremu guztietan erabakimena berreskuratzeko, gizarte justuago bat eraikitzeko, ekonomia demokratikoa, zentzuduna, guztien onerakoa exigitzeko. Herritar antolatuek hitz egiten dutenean konstituzioa lantzeari ekin beharraz, mahai gainera ateratzen dituzte hainbat gai sozial, esaterako, immigranteek ere subjekto aktibo izan behar dutela konstituzioa egiterakoan, estatuak feminista izan behar duela, ekonomia sozial solidarioa bultza behar dela, zerbitzuak munizipalizatzeko aukerez…

Minik handiena

Espainiako Estatuak Kataluniari errepresioz egiten dion erasoaldi bakoitzak behartzen dituela herritar antolatuak defentsa lanetara jarri behar izatera, momentuan bertan. Errepublika eraikitzeko denbora, indarra, ahala galerazten die herritarrei Espainiako Estatuak horrela.

Hedabide denak, eta haien bidez Kataluniaz kanpoko herritarrok gure denbora eta arreta osoa bideratzen dugula filmetakoak diruditen Espainiako Estatu aparatuen kapitulu eskandalagarriak jarraitzera, Kataluniako politikarien erantzun ingeniosoak baloratzera, eta hurrengo jokaldi politikoez espekulatzera. Eta “politiko honek esan duela”, eta “hark iragarri duela”, eta “besteak egin beharko lukeela”.

Itxaropena

Herritar antolatuek jarraitzen duten bitartean gizarte justu baten aldeko lanean, kalean, alternatibak eraikitzen, erakundeetako ordezkariekin elkarlanean, eta era guztietako politikariei exigitzen boterea herritarrena dela, Kataluniako Errepublika izango da. “Hilabete edo urte batzuetara, baina honek atzera bueltarik ez dauka” entzun izan diogu bati baino gehiagori. Lan egiteko eta eraikitzeko eremurik ez zaie falta. Eta Errepublikaren aldarrikapen formalek, politikarien errepresentazio jokoek, hango legeak edo hemengo boletinak ez du errepublikarik egiten. “Errepublika ez da aldarrikatzen, eraiki egiten da” esan digu Ivan Mirók, hurrengo zenbakian irakurri ahalko duzuen elkarrizketan.

Eneko Dorronsoro euskatalanak estelada kendu zuen balkoitik errepublika aldarrikatu eta biharamunean: “Aldarrikapenak bukatu dira, orain Errepublika bizitzea dagokigu”. Hurrengo eguneko gertaerek eragin diote berriz balkoian zintzilikatu beharko duen edo ez kezka. Trapurik gabeko balkoia izango duen eguna du, ordea, amets.

Eta batzuk itxaropena, jakingo dugula Euskal Herrian Kataluniako independentziarako gako garrantzitsuena dena ereiten.