Eztabaidak eta oporrak

Atalak: Sailkatu gabea

1.400 hegaldi atera dira Loiutik Aste Santuko oporretan, eta doinu positiboan jakinarazi dute albistegietan. Auto elektrikoak kargatzeko ilaran geratu dira hainbat orduz hornidura puntuetan: kolapsoaren irudi biribila, baina ez izan marmartia, irtenbide zoriontsua berriztagarriekin bizimodu bera jarraituko dugula antzeztea da. Oporrak izan daitezke ditugun gairik politikoena: bizidunok zer gara bada mundu honetan ematen dugun denboratxo hori ez bada? Eta zertan ematen dugu denbora lanetik aske garenean? Nola betetzen dugu denbora hori, zer bizitzeari eta zer egiteari ematen diogu balioa?

Enegarren oporraldiz ez dugu etxetik kanpo lo egin sozioak eta biok (ondorengoek egin dute joan-etorririk ondoko herriko lagunen baten etxera). Haserre sumatu dut nire burua. Gozatzeko, plazer hartzeko ez dagoela kilometroak egin beharrik gogorarazi diot. Baina haserrea leherrarazi dut oporretako bigarren egunean, etxeko guztiak mahaian geunden otorduan. Kanpoko ostaturen batean azpikontratatu ezean, noraino dira oporrak etxearen karga oso modu desorekatuan beregain duen emakumearentzat? Are, gizonak oporrik ez badu egun horietan? Eta elkarrekin egoteari denbora eskaintzen diogunean ere, noraino gaude elkarrekin konexioan eta ez pantailei so elkarren ondoan? Elkarrekin zer egiteko ilusioa dugu, eta bakoitzak zer jarrera elikatuko du, esperientzia hori mikaztu beharrean gozarazteko ekimena denona izan dadin?

Bi eguneko eztabaida izan da, ez da bizipen goxoa ez erosoa izan. Baina pasatu orduko, asko poztu naiz berau bizi izanaz. Zein beharrezko diren sakoneko eztabaidak, mugiarazten gaituztenak. Ez ote ditugu gehiegi saihesten egunerokoan? Zertarako pizten ditugu pantailak, elkar despistatu eta gatazkak itzaltzeko ez bada? Eztabaidaz geroztik bizi izan ditugu barealdi opor egunak: landutako gatazka horiei esker kontzienteago bizi izan dugu elkarren konpainia, mahai-jokoek eta estalian zeuden eztabaida gehiagok ordezkatu dituzte pantailak, sendoago dugu etxea (eta ez hain garbi, ezinbesteko lanak birbanatzea eta hortik aurrera exigentziak jaistea adostu baitugu), elkarri etiketarik jarri gabe edozer gaiez eztabaidatu dezakegun lagunekin elkartu gara, egunerokoak ez ditugun lekuetan egon gara, eta zer arraio, elkarri arpa jotzeko materiala pilatu dugu. Gehien poztu nauena, semearen lagun batek gurean bost egun eman dituela izan da. Bi lagun oso desberdin egun osoz elkarri itsatsita eta haien saltsan sartuta: horiek bai oporrak.

Mundu honetan ematen dugun denbora, bizitza, zertan eta nola eman nahi dugun pentsatzen jarraitzeko aukera dugu apirilaren 13an Azpeitian, “Lurraren defentsan” Euskal Herria Bizirikek antolatu duen egunean. Hori ere badelako energiaren eztabaida. Gure bizitzez guri egitea dagokigun eztabaida, enpresek eta hauekin tratuan dabiltzan politikariek mezu sinpleekin eta soluzio azkar eta miragarrien ilusioa haizatuz saihesten duten eztabaida. Zein bizimoduk asebetetzen gaituen, zein diren gure benetako beharrak, zein desirei jarraitu nahi diegun. Kapitalismoak kontsumismoz bete dizkigun horiek, kolapsora garamatzatenak. Kantariak zioen eran, gure bizitzen lilia hartu eta hostoz hosto erantzi… Lurraren aldeko borroka, bizitza esanguratsuen aldeko borroka da.