Itsaso Zubiria Etxeberria
1990ean Hernanin jaioa. Historia txikiak bilatzen ditut, beren txikitasunean handi direnak.
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Xabi Amedo(e)k Galtza motzak eskuluzeen paradisu bidalketan
- Zubiria zubix(e)k Galtza motzak eskuluzeen paradisu bidalketan
- Itsaso Zubiria(e)k Galtza motzak eskuluzeen paradisu bidalketan
- Eneritz(e)k Galtza motzak eskuluzeen paradisu bidalketan
- Itsaso Zubiria(e)k Galtza motzak eskuluzeen paradisu bidalketan
Bizimodu jasangarriaz lezio bat
Atalak: Sailkatugabeak
Iruñean elkartu nintzen Carlos Tobajas Casalesekin. Hastear geunden Prekarietatearen aurpegiak sail berriko lehen “presa”, berrogeita hamalau urteko langabetua. Iruñeko Langabetu Asanbladarekin harremanetan jarri eta eurek eman zidaten Carlosen erreferentzia. Militantea bera ere. Egin genuen zita, hiru egunen buruan.
Onartu beharra daukat, beldur pixka batekin joan nintzela. Ez nengoen ziur norekin topo egingo nuen, zein egoeratan aurkituko nuen, hogeita hiru urteko neska gazte bati zer kontatzeko prest egongo zen…
Gizon duin bezain koherente harekin elkartu nintzen, baina. Egoera gordinenetan ere aurrera egiteko gaitasuna erakusten zuen, eta sozialki zulotik ateratzeko alternatibak ere planteatzen zizkidan. Bizimoduaz esperientzia-lezioa ematen ari den aitaren tankera hartu nion momentu batean; argi ibiltzeko sistemaren hatzaparretan erori gabe, erakundeentzat bankuekiko duten dependentzia eta erantzukizuna herritarron eskubide zibilen gainetik dagoela, eta ez daudela laguntzeko. Jende asko geratu dela, sistemaren azken kolpe honetan zorretan itota, sistemak berak eraman gaituen eta garamatzan jasan ezinezko kontsumo mailetan sartuta. Ekonomia solidario eta jasangarriaz aritu zitzaidan, eta jardun ginen (gu ere etxean hainbeste aldiz jardun garen bezalaxe) lehengo labadora eta beste hainbat etxetresnen iraupenaz; barrez, esanez, bere guraso edo nire aitona-amonek irri egingo zutela jasangarritasunari iseka egiten dioten gaur egungo garbigailuez.
Eta gomendio bat eman zidan, inoiz baino gazte ikasiagoak edukita, ez alferrik galtzeko eta lanik izan ezean ere, daukagun indar hori sozialki aprobetxatzen ikasteko. Sistema indibidualista hau iraultzekotan bide berri eta alternatiboak ireki beharko baititugu guztion artean.
Eskerrik asko, beraz, ia alabari bezala emandako lezioagatik.
Hemen Prekarietatearen aurpegiak sailaren lehen atala, Carlos Tobajas Casales