Gizartearen kohesioa helburu

Atalak: (C)politika

Donostiako Anoetan, mahai-ingurua

Demagun taldeak, bakea eta elkarbizitza sustatzeko ekimenak proposamen berri bat eskaini zuen atzo, abenduaren 19an, Donostiako Ernest Llluch Kultur Etxean.

Bost lagun bildu ziren Alberto Surio kazetari eta moderatzailearen inguruan: Itziar Aizpuru (Bakearen Aldeko Koordinakundea), Ramon Etxezarreta (Donostiako Udaleko Kultura zinegotzia), Joxan Rekondo (Gipuzkoako Batzarkidea,EA), Fito Rodriguez (irakaslea eta idazlea) eta Bixente Serrano Izko (irakaslea eta idazlea).

Ekimena hausnarketarako gunea da. Gogoeta eta eztabaidaren bidez euskal gizartearen egoera soziopolitikoa aztertzea dute xede antolatzaileek.

“Elkarrizketak tresna baliagarria izaten jarraitzen al du egungo egoeraren ebazpenerako?” galderarekin abiatu zuen eztabaida moderatzaileak. Suriok gatazka egoera bitan berezi zituen: biolentziaren arazoa batetik eta gatazka politikoa bestetik.

Hurrenez hurren, laburrean adierazia, hauxe esan zuten hizlariek:

Itziar Aizpuru: “Hitz egin behar da, baina erabilitako formatoek ez dute balio honezkero”.

Joxan Rekondo: “Elkarrizketak balio du, baina berau gauzatzeko baldintzak aldatuz doaz”.

Fito Rodriguez: “Elkarrizketa baliagarria da, baldin eta oraingo estatusa aldatzeko balio badu”.

Bixente Serrano Izko: “Elkarrizketa beharrezkoa da, ona da berez, emaitza onik ekartzen ez badu ere, balio du”.

Ramon Etxezarreta: “Elkarrizketa ez da ezeren eragozpena, baina mintzakidea etsaitzat jotzen den bitartean ez du emaitza onik ekarriko”.

Horiek esan ondoren, solasaldia eztabaida bilakatu zen. Haien hitzek hauxe iradoki ziguten, gutxi gorabehera: Nork bere erara ulertzen du elkarrizketa.

Elkarrizketatzeko edo parlamentatzeko markoa zein den zehazteko orduan, denbora eta espazio aldagaiak zehaztea berebizikoa da. Horietan murgildu ziren solaskideak:

Noiz hasten da gaur egungo elkarrizketa politikoa finkatzeko abiapuntua?

Trantsizioa, Espainiako Konstituzioa, Gernikako Estatutua, Lemoizko Zentral Nuklearra, NATOri buruzko erreferenduma, Ajuria Eneko Ituna. Lizarra-Garaziko Akordioa, Anoetako proposamena. Loiolako elkarrizketak… Horra, gure herri honetako azken hamar urteotako gatazkaren mugarriak. Horiek aipatu zituzten, besteak beste.

Rodriguezek historia berrian murgiltzeko gogo bizia agertu zuen. Besteek egungo denboran eta espazioan mugatzea nahiago zuten. Fitok ebatzi zuen: “Estatuak ez du soluzioa nahi, inboluzioa baizik”. Beste lauek beste dimentsioa batean jardun zuten, eta lau hauen artean Serrano Izkok bere ñabardurak ezarri zituen.

Arazoa espainolena edo euskaldunona ote den ere agertu zen eztabaidan. Zenbat buru hainbat aburu. Ñabardurak ere hainbat izan ziren.

Elkarrizketaren baliagarritasuna hizpide berriz ere, hona gure ondorioa: gatazkaren eragileek darabilten estrategiak nork bere probetxurako zuzenduak diren bitartean, elkarrizketek nekez ekarriko dute emaitza onik. Elkarrizketa gizartea kohesionatzeko baliagarria ez den bitartean, elkarrizketek huts egingo dute.

Honetaz, horretaz eta hartaz jardun zuten hizlariek. ARGIAko paperezko bertsioan segida izanen dute beren gogoetek.

Mahai-inguruan bi hizlarik huts egin zuten azken orduan. Gorka Espiau (Elkarriko kide ohia) eta PPko Iñigo Manrique (Gipuzkoako batzarkidea). Lehena lan arrazoiak zirela medio ez zen etorri. Bigarrena, parte hartzeko gogoa azaldu ondoren, bere alderdiaren estrategiak eragotzia.

Elkarbizitzak gizartearen hegemonia behar du, baita mintegi hauek ere. Demagun taldeak tresna berri bat abiarazi du. Baliagarria den edo ez pertsonek baieztatuko dute.

Irakurri ARGIA astekarian argitaratutako erreportajea