Errealitateak bakea txikitzen du

Atalak: (E)gizartea, Azpiegiturak

Perlak, printzak eta ezpalak

Argia historikoaren 90. urteurrena amaitzera doa. 20 urte joan dira aldizkarian lehen artikulua idatzi nuenetik. Zerbait ekarri izanaren ustea hanpatu zait azkenaldion.
Lankide gazte batek aldian-aldian esaten dit amultsuki: “Benga Miel, ez sartu txapa blogean eta kontazazu zure kazetari ibilbideko gauza arinagoak”. Edo halako zerbait.

Horra hor ezpal, printza eta perla batzuk.

Larrunekikoak:

1. Gaia Festa zen. “Kaosa eta ordenua” eta “Festaren bizia” titularrak idatzi genituen aldizkariaren eta gehigarriaren azaletan. Horra lehen ezpala: “Mahai-inguruan parte-hartzea ordaindu al duzue?” galdetu zidan solaskideetako batek, gonbidatu nuen unean.

2. Gaia: Prestige petrolio-ontziaren deskalabrua. Ordu bat eta erdi iraun zuen solasaldiak. Gipuzkoako Arrantzaleen Kofradien lehendakaria Esteban Olaizola lau aldiz altxatu zen mahaitik mahai-inguruaren lehen erdian, katastrofearen inguruko deiei mugikorrez erantzuteko. Bigarren erdian ez zen mahaian egon. Olaizolak halabeharrez alde egin behar izan zuen. Hura suplementoa, hura txapapotea!

Argia Sariarekikoak
3. Argiako Sariak ekitaldi batean gertatua. Gure lurralde historikoetako (foru aldundietako) diputatu bat eta Argiako Xabier Letona zuzendaria mahai berean fortunatu ziren. Horra diputatuaren diosala: “Aupa Ataxi. Aspaldikoa! Zelan zu hemen?”.
(Oharra: perla hau Ataxi lankide eta zuzendariari hartu diot maileguz).

4. Neroni politikoen mahaian egotea tokatu ohi zait. Behin nola, preso dagoen Karmelo Landa ezker abertzaleko kidea aurkeztu nien mahaikideei: “Hona aurkezpen behar ez duen Eako ezker abertzaleko Karmelo Landa”. EAko ordezkariak serio demonio halaxe esan zidan: “Aizu, gu ere ezker abertzalekoak gara”.

5. Beste behin, EAJko kide Josune Ariztondoren ondoren esertzea egokitu zitzaidan: “Zer moduz Argia, Mikel?”. “Ondo” nik. Berak “oso gustura irakurtzen dut aldizkaria, ederto ari zarete. Beno, den-denarekin ez nago ados, noski”. “Beharrik Josune, beharrik eta eskerrak”.

6. Beste batean, politikaz eta alderdien kontuez jardun ostean, eta ARGIAren gaineko loreak jaso ostean, aldizkaria gizartean nola ikusita zegoen galdetu zidaten bazkaltiarrek . Nire arrapostua: “Ezker abertzaleko batzuentzat (ortodoxo, ofizial edota historikoarentzat, argitzen dut enkas) Eusko Jaurlaritzari salduak gara. Jeltzale batzuentzat berriz (EAJko autonomistak eta ia unionistentzat, argitzen dut, enkas) Argiakook patrikan koktel molotov batekin egiten dugu kazetaritza.
(Oharra: hamar bat urte joan dira harrezkero. Ezpaltxoa denboran eta enborrean kokatzeko diot)

Iritzi sailarekikoak:
7. Iritzi egilea Bake talde bateko kidea da. Bake prozesuaz idaztera gonbidatu duzu. Artikuluaren xehetasunak azaldu dizkiot: “3.500 karaktere, espazioak barne. Entrega eguna: otsailaren 15ean”. Artikulua berandu jasotzen duzu eta gainera 5.000 karaktere dauka. Otsaileko otsoak nire barne bake gaina gainditu du. Artikuluak dioena dioela ere, herri honetako usoek luzaz segituko dute kaiolan.

8. “Bakea” hurbil ikusi genuen Lizarra-Garaziko Akordioaren garaia zen. Ezker abertzalearen inguruko abokatu bakeoso horietako bati artikulua proposatu eta idazteko xehetasunak eman nizkion. Horra bere proposamena, serio-serio eginda morroiak: “Aizu Mikel, hauxe duzu nire proposamena, ea zer iruditzen zaizun: “Lehenengo batean orria zuri-zuria utzi nahi nuke, eta hurrengo astean nire artikulua ateratzea, hau, hori eta hura azalduz… eta argituz”.

Azkeneko ezpala, perla edo printza hau, aurrekoak bezala, bene-benetakoa da. Errealitateak fikzioa gainditu duela esan ohi dugu, esan dezagun ere errealitateak bakea suntsitzen duela.