Agenda 2010

Atalak: (E)gizartea

Agenda egunerokoa

Agenda 2010 idatzi dut lerroburuan. Ez naiz erakunde publikoen edo pribatuen egitasmoen agendaz ari, agenda objektuaz baizik. Urtarrilaren 11n mustu dut aurtengoa: “Bahuen garaia, to!”

Garai ekonomiko “ahul” honen aurretiko garai panpoxoak heldu zaizkit gogora. Hainbat urtez, lauzpabost agenda izaten nituen eskura gutxienez: Enpresako agenda. Enpresari den lagun batena, opariz. Euskal Idazleen Elkartekoa, bazkide naizen aldetik. Euskalgintzan edo kulturgintzan ari diren taldeenak… Denak ziren agenda dotoreak, batzuk larruzko azalez apainduak eta guzti.

Azken hiru urteotan bakanduz joan dira agendak nire inguruan. Eta hara, urte berri honetan, hemen eta han galdetu ondoren, bazar txino batera joan behar izan dut: 2,50 euro ordaindu dut. Agenda xumea: “Garaian garaikoa, amigo!”

Objektuak objektu, agenda hitza da milurteko honetan ahoa betetzen digun hitz ponpoxo horietako bat: agenda politikoa, agenda ekonomiko eta finantzaria, agenda informagarria…

Bilkura agenda, agenda pertsonala eta egunerokoa bihurtu nahi dut Txinoan erositakoa.

2010erako hainbat helburu finkatu ondoren, eguneroko gisa lehen burutazio oharra idatzi dut:

“Garrantzizkoa ez da inora iristea, bidea bera baizik” pasartea ekarri dut agendara. Kafavis poetarena. Milurte honetara ekarrita esaldi panpoxoa begitandu zait, panpoxoegia. Hots, “helburua ez da kontua, bide egitea baizik”. Errepikatzearen poderioz egia absolutua eta berdaderoa bihurtu dugun esana. Nago, dela euskal politikagintzan, dela euskalgintzan… helburuak bigarren planora ez ote diren pasa. “Inportantea irautea da, bide egitea” nagusitu dela, alegia.
Areago, nire inpresioa da noski, gurean, euskal ekintzak direlakoetan alegia, bidea urratu bitartean, birtuala hitza barra-barra sartu dugu gure ardailan eta helburuak lausotu zaizkigu.
Gurea potentzial handikoa da, betiere birtuala, alegiazkoa.
Bidea trabatzen digutenak dira aldiz, beren helburuak betetzen dituztenak.