Larrun (II)
Xabier Gurrutxaga, Ander Iturriotz eta Ramon Etxezarreta
Larrun mugarik gabeko pentsamendu aldizkaria izateko helburuz jaio zen. Pentsamendua sortzen laguntzen al digu baina?
Halako itaunik egin ohi diot nire buruari aldian-aldian. Ez naiz bakarra, uste dut.
“Pentsamendua krisian dago” esan nuen orain dela gutxi Erredakzio kideen artean, eta gurean Slavoj Zizek berriki elkarrizketatu duen egile gaztea “jazarri” zitzaidan. Agian ez nuen halaxe azaldu ere, hitz horiekin eta ondo azaldu, alegia.
Nik “gure” Larrun 300 kiloko harritzartzat jotzen dut. Artxiboa (nire azkenak 24 orrialde ditu) gora eta behera nabilela, Iñaki Perurena eta Mieltxo Saralegi harri-jasotzaileekin gogoratu izaten naiz. Astuna gero!
Anartean, gehigarria osatzeko mahaikideekin jarduna antolatzea eta gauzatzea (hamaika peripezia konta nezake honen inguruan. Iritsiko da eguna), baita iritziak inguratzea nekeza izaten da. Barkatu, negar ziztrin honengatik, ez naiz zaharkitua sentitzen haatik. Halaber, argi gera bedi, esker oneko hitzak baino ez ditut solaskide nahiz iritzi egileekiko. Benetan diot.
“Pentsamendu krisian dagoela” erran dut arestian. Zehaztu aldera: “gurean” pentsamendua sorrarazteko eskaintzen dugun Larrun pentsamendua laguntzen ote duen zalantza-balantzaka dabilkit buruan, 300 kiloko harritzarra Perurenaren eta Saralegiren bizkar-gainean nola. Buruan nahiz gogoan.
Erran nahi baitut, “gure” munduak -eta mundu kideek- ez duela paperaren kulunkan amets egiten, ez amets egiten ez oldozten. Irudiek eta soinuek kulunkatzen dute gaur egun pentsamendua. Pentsamendu arina erran dezagun, bidenabar.
Bai, entzun dut jada: “Eguneroko prentsaz gainera, liburuak ere argitaratzen dira…”. Baiki. Eta bejondeigula.
“Gurea” ez dago ez gainean ez azpian dena den, “gure” Larrun ARGIAren artean doa hilean behin. Aldion, berbarako, Slavok Zizek eta Joseba Zulaika pentsalariei egindako elkarrizketen artean, besteak beste.
Esan ezaguzu irakurle, berriz ere nator galdezka: Euskal Herria Argiagoa ikusten al duzu “gure” Larrunetik?
Patxi Lopez lehendakaria
Eutsi goiari! Ni behintzat Larrun-era igotzen den horietakoa nauzu. Eta lasai , gogortasun aldetik errez gainditzen dira eta bertako malkarrak.
Segi horrela pentsamenduari argi egiten.